Wie rondkijkt in de wereld van het bedrijfsleven, ziet het ene 'Young Talent Program' na het andere. Met traineeships proberen bedrijven de betere youngsters in huis te halen. Kosten noch moeite worden gespaard om de aanstormende bedrijfstoppers 'in een jaar tijd vijf jaar senioriteit' bij te brengen. Conferentieoorden zitten vol met fijn geklede managers-in-spé.
Boeiend. En begrijpelijk. Je moet iets doen aan je high potentials. En dat mag best wat meer zijn dan de dingen die je doet aan de andere lagen in je organisatie. Je hoopt uiteindelijk dat mensen een topprestatie voor je bedrijf gaan leveren. En een goede manager, zo weten we, kan het verschil maken. Dus geen kwaad woord over 'Young Talent Programs'.
Maar er is een maar. En die ligt op operationeel niveau. Wie met medewerkers praat ziet de schaduwzijde van dit soort programma's. Om te beginnen krijgen de trainees meer kansen dan zij. De zogenaamde doorstroming naar een hogere functie is de laatste jaren volkomen afhankelijk geworden van opleiding. Mensen die door werkervaring hun niveau hebben opgeschroefd krijgen nauwelijks nog de kans om door te stromen. Aan hun opleiding wordt nauwelijks nog iets gedaan.
Ze zitten dag in dag uit gewetensvol hun werk te doen en naar hun persoonlijke ontwikkeling kijkt niemand om. Want de managementtrainees nemen posities in als leidinggevende, maar dat doen zij zo kort dat ze hun mensen nauwelijks leren kennen. Ik neem dit niemand kwalijk, maar wil wel pleiten voor betere ontwikkelingsmogelijkheden voor mensen die door hun werk naar een hoger niveau zijn gegroeid. Een betere balans tussen potentials en andere groepen in de organisatie zou mooi zijn. Of zijn we ons toptalent aan het pamperen?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Mijn vraag is of we deze mensen met z'n allen in het bedrijfsleven willen.
In eerdere banen heb ik altijd erg veel vrijheid gegeven aan meer ervaren werknemers. Hen laten weten dat hun mening altijd telt en zelfs die van mij af en toe kan veranderen. Met als resultaat: topefficiëntie en topproductiviteit, en niet te vergeten een topsfeer op de werkvloer. En niet te vergeten: personeel dat zich niet ondergewaardeerd voelt. En het levert ook onderwaardering door het hoger management op, want ik laat over me heen lopen.
Reproduceren wordt in onze maatschappij overgewaardeerd. We moeten met z'n allen stoppen met reproduceren en gaan managen met ons hart en instinct. En erbij blijven dat de productiemedewerker net zo goed een mens is als de CEO.
Wanneer heeft jouw manager je voor het laatst geinspireerd tot betere prestaties.
Ik vind je iets te optimistisch wanneer je praat over de kansen van mensen die niet tot het toptalent horen. Veel bedrijven bieden ze simpelweg niet dezelfde kansen. Dan schep je een context waarin mensen zich verongelijkt kunnen gaan voelen.
Dat onmiddellijk slachtoffergedrag te noemen, gaat mij iets te ver. En 'zich verantwoordelijk voelen voor het eigen leerproces' is mooi, maar als een organisatie daar helemaal niet op reageert (en dat gebeurt echt meer dan je denkt), dan voelt dat niet altijd lekker.
Leren doe je namelijk ook in een context en als enerzijds zegt dat ze ambitie prettig vindt, en anderzijds niets doet met die ambitie, dan houd je mensen alleen maar een worst voor waar ze nooit in zullen hebben.
Precies dat is iets wat me zorgen baart.
Enerzijds worden de trainees in de watten gelegd met doorgroei in het bedrijf (ten nadele van het andere talent dat aanwezig is maar niet zo in de schijnwerpers staat). Anderzijds is de opleidingsperiode voor deze trainees hard, wordt er 'funtioneren' van hen gevraagd waar ze m.i. nog niet rijp voor zijn. Lukt het hen om de pas bij te houden dan is het ok, vallen ze achtterop en hebben ze een of twe missers te verwerken, dan is het gelag hard en kijken ze wellicht in de spiegel tegen een eerste burn-out aan, nog voordat ze dertig gepasseerd zijn.
In all, het legt helaas de focus te veel op het jong en aankomend talent met het grote gevaar dat de kennis en ervaring reeds aanwezig in het bedrijf onder gewaardeerd wordt.