The dream is over

De zindelijkheidstraining heeft gefaald, de medewerkers bevuilen het eigen nest. Liegen en het niet nakomen van afspraken, lijken eerder op wanprestatie van de werknemer, in casu Dhr Ras-ekster. Er is nog een ergere gradatie van wanprestatie en dat is: aanranding, bedreiging en diefstal. Met de aanname dat de media berichten een hoog waarheidsgehalte hebben is het besluit van de Rabobank in onderhavig geval als moedig en zakelijk te kwalificeren. Dit zal geen gemakkelijke beslissing zijn geweest. M.b.t. De Tour, is er maar een oplossing; de regels aanscherpen, de controle intensiveren en genadeloos straffen. De andere oplossing het motiveren van de ploegen om niet aan doping te doen en de controles, hoe vervelend ook, 100% te volgen heeft niet gewerkt. Als tour-professional (medewerker) haal je zo een fantastisch evenement onderuit en maak je eigen vakgebied tot schande.

Volgens mij leg jij het startmoment van alles bij het gevolg en niet bij de oorzaak. Van Rasmussen mag verwacht worden dat hij zich aan de regels houdt en er niet maar op los liegt. Dat is toch de start van alles. En dan mag je nog zo'n goede sportman zijn en wellicht ook zelfs zonder doping rijden, dan heb je toch ergens de bocht gemist.
Het moment is absoluut niet mooi, maar dat is een gevolg van een eerder ingezette actie van deze sportman en niet van iemand anders lijkt mij zo.

Ik ben het met je eens Carry, dat er veel meer aan de hand is dan wij mogen weten. De overtredingen van Rasmussen waren voor de Tour al bekend. Toch wordt dit pas, door een Deense meneer, aangekaart op het moment dat de gele trui in het spel is.
Vervolgens komt, pas op het moment dat de Tour beslist is, een Italiaanse getuige uit de hoge hoed om nog wat extra feiten naar buiten te brengen. Feiten die ook al langer bekend waren en waarvan ook de relevantie overduidelijk was ten tijde van de beschuldigingen van de Deense bond.

De straffen moeten beperkt zijn daar waar het gaat om gebruik van doping.
Dat Rasmussen uit de Tour is gezet is daarmee ronduit belachelijk. Hij heeft niet gebruikt, bij iedere controle was hij negatief.
Daarbij is het moment uitermate verkeerd gekozen omdat de Rabobankploeg al eerder op de hoogte was of had kunnen zijn.
En wat doet angst met een mens? Rasmussen durfde gewoon niets meer toe te geven, bang voor wat de reactie van het mediacircus, ploegleiding en Tourvolgers zou kunnen zijn.

Ik weet niet, ik heb toch het gevoel dat er meer achter zit. Als Rasmussen gelogen heeft over zijn verblijfplaats is dat zeker niet fraai. Alleen heb ik de indruk dat er nog niets is bewezen wat ontslag rechtvaardigt maar dat onder druk besluiten zijn genomen op basis van geruchten en/of informatie van 'derden'. Of de media hierin zo betrouwbaar zijn durf ik ook te betwijfelen. Ik denk verder dat dit niet gebeurd zou zijn wanneer Rasmussen niet in het geel had gereden. Blijft jammer voor de Tour...

Met Ras(mus)se(n) schreden naar huis

Wat mij vooral in deze “Tour Tragi-comique” treft is de quasi onbestaande belangstelling voor het sportieve gebeuren zelf. Zelfs in het vak vergrijsde sportcommentatoren tateren vrijwel ononderbroken over dopinggeruchten, misleiding, leugenachtige verklaringen, complottheorieën en verdachtmakingen allerhande. Terwijl verdorie deze Tour als puur sportgebeuren zowat de boeiendste ronde van het laatste decennium is!
Kijk, waar (veel) geld en roem gemoeid zijn, zal je altijd lieden vinden die proberen de boel te belazeren. Dat de wielersport nu al jaren (helaas vooral negatief) in de spotlights staat, heeft bovendien niet alleen met geld te maken, maar ook met de aard van de sporttak zelf. Wielersport is bij uitstek een volksgebeuren, niet in het minst omdat de “arena” het publieke domein zelf is: je eigen straat, je eigen plein! In welke andere sport kan je de vedetten voor, tijdens en na de wedstrijd vlak voor je neus gadeslaan, ja, zelfs aanspreken en aanraken? Het is precies deze grote toegankelijkheid, die de sport en haar beoefenaars tegelijk zo populair en zo kwetsbaar maakt.
Naast dit nabijheidsaspect is er het feit van de enorm grote economische en financiële belangen waarin de topwielersport gekaderd zit. Bedrijven en ondernemingen gebruiken de sport als wereldwijd reclamebord: het succes van een door hen gesponsorde renner, straalt af op het eigen imago waardoor gehoopt kan worden dat het geïnvesteerde kapitaal zichzelf veelvoudig terugverdient door verhoogde omzetcijfers. Dit is het centrale regulerende mechanisme in het hele systeem.
Dat een onderneming met een hoog kwaliteits- en vertrouwenslabel als “Rabobank” zich openlijk wenst te distantiëren van een toprenner die zich heeft onttrokken aan geldende afspraken, is in dat koude, zakelijke licht gezien enkel maar logisch en begrijpelijk. Maar is het in juridisch opzicht ook zo duidelijk?
Want dit is niet een geval-Vinokourov: tot op het moment dat ik dit schrijf, is Rasmussen nog niet betrapt op effectief dopinggebruik. Het enige wat je hem kan aanwrijven is dat hij in het recente verleden door zijn “verdwijningstruuks” omstandigheden heeft gecreëerd die het nemen van doping kunnen vergemakkelijkt hebben.
In de publieke rechtspraak is een verdachte onschuldig zolang zijn schuld niet onomstotelijk is aangetoond. In het geval-Rasmussen spelen dus overduidelijk “gevoeliger” belangen mee.
Overigens, dit terzijde, vindt u het ook niet bizar dat het voorbije gesjoemel, gesjacher en gekluns in de Rabobanktop blijkbaar veel minder impact heeft op de pers en (dus) de publieke opinie dan dit, al bij al behoorlijk banale gebeuren in de Ronde van Frankrijk?
Los daarvan had ik als Vlaming medelijden met Michael Boogerd – een schitterende coureur-pur-sang die ook de (fanatieke!) Vlaamse wielerharten zeer kan bekoren. Misschien wil de man er toch nog een jaartje bijdoen, om deze “smet” op zijn blazoen uit te wissen? Van ons mag het. Graag zelfs!

Het goede nieuws: Misschien zijn hier de eerste stappen gezet naar echte gedragsverandering. Het 'systeem' is namelijk zeer taai. Waarom? De keuze voor de renner is niet presteren (en dus anonieme carrière of stoppen), of gokken, met als slechtste resultaat hetzelfde, maar ook de kans op succes. Een snel gemaakte keuze. Inmiddels is men wel beducht voor justitie, maar de dopingcontroles waren nog steeds niet meer dan een lastige steekvlieg. Resultaat: meer hypocrisie en evenveel doping. Sinds vorig jaar (Landis) beginnen nu ook de controles eindelijk enig respect af te dwingen. Systemisch gezien een noodzaak om de spiraal te doorbreken. Er is nog een lange weg te gaan voor mijn prachtige wielersport.
Het slechte nieuws: De krokodillentranen van De Rooy. Als een toprenner van je stal 1 maand voor de Tour een maand 'zoek' is, ruik je heus wel onraad, zeker na 2 officiële UCI waarschuwingen. De Raboleiding rook succes en hoopte ermee weg te komen. En komt dat in feite zelfs nu nog! Doping is een echt 'wicked problem', de gebruikende renner slechts een symptoom.
Dus: Laten ASO en UCI ophouden met gekibbel om het gezag over een zinkend schip. Samen optrekken en ploegen echt verantwoordelijk maken door op ploegniveau te sanctioneren. Dat verandert het systeem bij de wortel.
Sterven en wederopstaan, het moet de wielersport toch op het lijf geschreven zijn!

Macht maakt mensen corupt, dat is niets nieuws, ik zie geen verschil tussen de macht van het geld die de tour beinvloed en macht in het algemeen. Het is allang geen leuk spelletje of wedstrijd meer gezien de hoeveelheid geld die ermee gemoeid is. Men heeft in ieder geval door de strenge controles en consequenties gekoppeld aan het gebruik van doping gezorgd dat het niet betrapt worden geen sport meer is. Gezien het een kwestie is van tijd kunnen we erop wachten tot er ontraceerbare dopingmiddelen en methoden zullen bestaan en dan weet je helemaal niet meer waar je naar zit te kijken als sportliefhebber.

Ik kan me voorstellen, dat zo'n introvert mens als Rasmussen wel eens behoefte heeft aan wat rust en zich niet op elk ogenblik wenst verantwoorden over zijn verblijfplaats en waar hij te bereiken is. Dan blijft staan dat hij gelogen heeft. Ja, dat is waar. Maar wie kent niet het fenomeen "leugentje om bestwil"? Het probleem zit volgens mij veel dieper, nl. is topsport zonder extra middelen nog wel haalbaar? Als ik een sportman zoals Joery van Gelder zie, krijg ik ook mijn twijfels of dit allemaal en uittsluitend het gevolg is van hard trainen... Moet hij zich ook voor elke dag op elk moment verantwoorden en zich laten controleren op het gebruik van stimulerende middelen? Dit geldt m.i. ook voor tennissers, die meer dan vijf uur achtereen op de baan staan en twee dagen later weer eens. Dat is ook na intensieve training volgens mij niet normaal...! Een paas jaar geleden werden ook voetballers betrapt. Worden zij nog steeds gecontroleerd? Ik hoor er niets meer van. Ik ben het met Carry eens. Ook ik heb zitten genieten van de strijd tussen Rasmussen en Contador. Voorts heeft men Rasmussen nimmer kunnen betrappen op het gebruik van doping, evenmin als men ooit Lance Armstrong heeft kunnen betrappen.
Kortom, er zit minimaal een luchtje aan dit hele gebeuren. Zoveel is voor mij wel duidelijk.

Sorry hoor, maar ik lees hier veel melig gezwets! Dat Rasmussen een integere jongen is, nood heeft aan rust en dat het de schuld is van de media en dat er een zondebok nodig was. Het doet allemaal niet ter zake. Een werknemer heeft contractbreuk gepleegd en wordt daarvoor ontslagen. Zo simpel is dat.

En dat argument van ocharme de jongen en er is niets bewezen, ook niet bij Armstrong, dat is toch redelijk zwak. Sterke vermoedens zijn toch ook in de rechtszaal een reden om iemand te veroordelen. Doping en alle andere technieken om beter te presteren dienen om te scoren en veel geld te verdienen. Dopinggebruikers zijn fraudeurs. En fraudeurs zoeken toch altijd technieken met een zo klein mogelijke kans om tegen de lamp te lopen?