Senioren dupe van duur interimvolk

Ergens in dit mooie land staat een bejaardenoord. Al vele jaren werkt Laura daar als activiteitenbegeleidster met haar collega's. Ze verzorgde één keer in de maand de bingomiddag op zondag. Tijdens overleg werden steeds nieuwe activiteiten bedacht waarmee de seniore medemens een plezier gedaan werd.

Twee keer per jaar konden een aantal senioren zich opgeven voor een reisje in Nederland. Daar betaalden ze uit eigen zak wel extra voor. Ze hebben verschillende provincies bezocht en maakten een geweldige tijd mee. Een relatief jonge activiteit is het verzorgen van een disco elke laatste vrijdagavond van de maand. Een vrouwelijke discjockey draait aansprekende muziek. De activiteitenbegeleidsters en vrijwilligers zorgen, verkleed en al, voor extra feestvreugde. Daar dit meestal vrouwen zijn, hebben de mannen, die rond de tachtig jaar oud zijn, extra schik. Een doel overigens van deze disco-avond is, dat seniore buurtbewoners er ook op af komen. Dat levert extra geld op, want de geldbronnen zijn geslonken. De ene dure interimmanager wordt opgevolgd door de andere. Er moet geherstructureerd worden. Seniorenoorden worden samengevoegd om te besparen. Er worden meer managers aangenomen om alles in goede banen te leiden. Dit feest is nu een jaar of vier gaande. Vlak na de jaarwisseling sprak ik Laura. Ze is goedgemutst. Van de drie dagen activiteitenbegeleiding in het huis is er nog maar één over. De overige twee dagen werkt ze aan het activeren van allochtone vrouwen. Haar werkgever krijgt daar subsidie voor. Een collega van haar is vanwege de leeftijd gestopt met werken. Een ander is op zoek naar een andere baan. Activiteiten voor senioren zijn verdwenen; er is geen geld meer voor. Geen maandelijkse bingo, geen uitjes, geen geknutsel meer aan de tafels.

Hoeveel keer per jaar kan die interimmer zich een uitje veroorloven?