Nu de meeste mensen op vakantie zijn en een deel van de redactie ook, zullen wij de top 10 van artikelen op JongeBazen nog eens herhalen. De 10 artikelen waarop het meest gereageerd is, herhalen we tussen 27 juli en 14 augustus. Dit staat op de 5e plaats. Het artikel werd gepubliceerd op 27 maart 2006 en kreeg 42 reacties (peilmoment 11 juli 2007).
Ik zal eens moedig zijn en een bekentenis doen. Ik heb een paar jaar gekend in mijn leven dat ik steeds maar verliefd werd op collega’s. Dat was al met al nog een hele intensieve periode, vooral omdat ik destijds vond dat ik het die collega’s eerlijk moest vertellen. Dat laatste leidde er niet toe dat het minder werd, trouwens. Het meest verliefd werd ik op vrouwen die signalen afgaven dat ze mij wel aardig vonden. Ik legde die signalen helemaal verkeerd uit. Ja ja, dames, ik weet het, typisch mannelijk. En bah ook. Die mannen altijd met hun gedoe! Maar ondertussen zat ik er maar mee. Het morele oordeel kon ik zelf wel vellen: pubergedrag.
Denk nou niet dat ik me niet voornam afstand te houden tot mijn verliefdheids-’objecten’. ’s Ochtends in de trein schreef ik voor mezelf op een briefje tips als ‘Niet steeds naar X. kijken’, ‘Niet jaloers worden als ze met A. praat’; dat soort zinnen. Het hielp niets. Eenmaal in de omgeving van de werkplek gingen de hormonen spontaan werken. Natuurlijk had ik een relatie, en natuurlijk had het (daardoor, maakte ik mezelf wijs) geen kans van slagen, toen. Ik wist dan ook totaal niet wat ik ermee moest. Wat zouden jullie doen, vraag ik me af, nu ik er sinds een jaar of 10 geen last meer van heb? Zouden jullie het wel of niet vertellen tegen de personen waar je verliefd op bent? En hoe zou je er verder mee omgaan? Even uitgaande van het feit dat je al een relatie hebt.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Moet je eens proberen op een school met 35000 studenten te werken die de lente in hun bol krijgen.
Ben verliefd op het leven! Mag dat ook?
En trouwens, het zegt ook wel iets over je huidige relatie als elke vrouw je het hoofd op hol doet slaan.
Ik zit op de verkeerde site.
Zelfvertrouwen heb je of heb je niet. Je kan het krijgen door aan jezelf te werken. Misschien een hint?
Succes!
Ben je er echt vanaf? Ja. Waarom het verzoek aan de lezers? 'Toch de spanning'? Nee. 'Het zegt iets over jezelf en je eigen ontwikkeling'. Je stelt, met alle respect, vragen terwijl je eigenlijk iets vindt. Wil je een opvatting bevestigd zien?, om zelf maar eens een gesloten vraag te stellen.
Ik schrijf er over om deze dingen uit de taboesfeer te halen. Het leidt namelijk maar tot frustratie en afgesloten binnenwerelden. Open die boel, denk ik dan. Vandaar dit artikel. Dus herhaal ik mijn vraag: durft iemand er over te schrijven? Vanuit eigen ervaring. Niet vanuit betweterij dus.
Edwin heeft al jaren een vriendin en werkt op de afdeling bij Els. E&E gaan steeds gezelliger met elkaar om. Bij bedrijfsuitje vertelt Edwin aan Els dat hij verliefd op haar is. Naar aanleiding hiervan ontwikkelen Els haar gevoelens voor Edwin steeds meer, maar Edwin wil of durft zijn vriendin niet in de steek te laten. Met als gevolg dat er nu continue spanningen zijn op het werk tussen die 2, die leiden tot frustraties, verdriet, schuldgevoel, stiekeme afspraakjes, besluit tot geen contact, dan toch maar besluit tot pure vriendschap.. en dat niet kunnen volhouden, etc.
Uiteindelijk lijkt deze situatie dus niets ten goede te komen. De relatie van Edwin en zijn vriendin niet, de relatie tussen E&E niet, maar ook de prestaties en sfeer op het werk komt het niet ten goede.
Als je tegen een collega zegt dat je verliefd bent, maar je weet niet wat je ermee wil, kan, of je durft er niets mee.. zeg dan niets! Vraag je af wat je wilt bereiken met deze mededeling.
Verliefdheid is een emotie die komt en gaat zoals elke emotie. Accepteer dat je dit gevoel zo nu en dan hebt als gezond mens en plak er niet meteen allerlei acties, twijfels e.d. aan vast. Er is niets mis met een ‘productieve spanning'.
Op het moment dat je ervoor kiest de verliefdheid te benoemen naar de betreffende persoon, dan kies je ervoor deze verliefdheid aan te wakkeren. Dan kom je in een situatie waarin moeilijk een weg terug is. Afkappen of je bedenken tot problemen leiden, omdat je het principe van ‘uit het oog, uit het hart’ lastig kunt toepassen. Normaalgesproken blijft je elkaar op het werk immers regelmatig tot zeer vaak tegen komen. Daarnaast is het lastig om professioneel om te gaan met de vaak sterke emoties die op dat soort momenten op het privé vlak spelen (zoals bijvoorbeeld in hiërarchische werkverhoudingen).
Dit vind ik bijzonder mooi 'Verliefdheid is een emotie die komt en gaat zoals elke emotie. Accepteer dat je dit gevoel zo nu en dan hebt als gezond mens en plak er niet meteen allerlei acties, twijfels e.d. aan vast. Er is niets mis met een productieve spanning’.
Mijn conclusie is destijds ook geworden dat ik, mocht ik weer eens verliefd zijn (kan het me nu nauwelijks voorstellen), me in een vroeg stadium afvraag wat ik ermee wil. Wil de ander of ik er niets mee, dan is het dus afkappen, met alle pijn van dien. Maar dat sterft wel weg, is intussen mijn ervaring, want ik ben de ervaring niet uit de weg gegaan. Dat helpt ook weer niet verder. Het blijft leerzaam en je leert jezelf er door kennen.
Los daarvan is er dan nog de schoonheid van verliefdheid. Er zit een groot compliment in voor de ander. Het laat zien dat de verliefde man of vrouw nog niet geheel afgestompt is. Hij of zij kan nog emoties hebben. Dat geeft kleur aan het leven.
Gebeurt dit niet, dan is dat weer een signaal (van de natuur?) om eens kritisch naar je relatie te kijken. Prachtig toch de natuur.
Excuses als je je aangevallen voelt. Dat is zeker niet mijn intentie.
Waar ikzelf naar op zoek ben is, waarom mensen zich bezighouden met deze onderwerpen. Wat is de eigen gedachtengang. Vanuit die optiek ben ik op je gaan reageren.
Dat ik de verkeerde vraagstelling voorleg is iets van mij en zegt iets van mijn eigen leerproces. Ik merk aan jou reactie dat het niet het gewenste opleverd.
Wat mezelf betreft, verliefd zijn is een fijn gevoel. Het stimuleerd mij maakt me gelukkig. Ik ervaar dat met mijn vrouw Ik heb de verliefdheid voor een andere vrouw gekend maar deze is verdwenen.
Door deze emotie een thuis te geven, voel ik me heel veilig in het buiten. Verleidingen en alle gevolgen van dien blijven uit.
Ik ben gelukkig en leef in vrijheid. Geen verwachtingen en werken aan mezelf is hetgeen mij sterk maakt. Zo zie ik het ook in een organisatie. Werken aan de organisatie, managers en werknemers en jezelf maakt een organisatie saamhorig, betrouwbaar en produktief.
Mijn conclusie,
Ik werk aan mijn emotie's en begeleidt ze om ze daar in te zetten waar je ze nodig hebt. Verliefdheid is een emotie die ik gebruik op mijn werk om werkplezier en poduktie te verhogen. Ik kan geen antwoord geven op je boven gestelde vraag Bert. En dat was hetgeen ik in het begin naar je had kunnen schrijven. Ik begon inderdaad te wijzen.
Iedereen heeft wel een oplossing, maar ik word juist helemaal gek ven mezelf,ben telefoniste
receptioniste en ben heel erg verliefd op een iemand die daar ook werkt. Ik denk dat ie mij ook wel leuk vind,we kijken steeds en zwaaien naar elkaar.Ik heb een man maar de relatie stelt niet veel meer voor, toch hou ik nog van hem als vriend. Wat moet ik nou doen, ik wil graag wat met hem gaan drinken maar durf die stap niet te zetten.Ik verheug me om naar mijn werk te gaan al is het maar 2 dagen,als ik hem dan zie word ik rood en voel ik me echt geweldig.In 20 jaar niet meegemaakt,wat moet ik doen.
Je kunt reageren: pitcher.support@hetnet.nl
Kort na mijn scheiding (4 jaar geleden) is X aangenomen op een andere afdeling waar ik werkte. Hij kwam geregeld langs bij mij op de afdeling, maakte praatjes, toonde veel interesse in mij. Mijn collega waar ik toendertijd samen mee werkte vertelde mij dat X mij waarschijlijk leuk vind, anders zou hij echt niet zoveel tijd en energie in mij steken. Na 5 maanden kwam ik pas achter dat hij een vriendin had, was er helemaal kapot van, maar besefte/accepteerde dat het echt niets kon worden tussen ons. Ik was erg blij dat ik mijn gevoelens niet bespreekbaar had gemaakt. Ik nam afstand van hem, later werd het contact verwaterd tussen X en mij. Sinds 6 maanden werk ik op zijn afdeling en hij is min of meer mijn ledinggevende geworden. Hij besteed veel tijd/energie in mij, hij komt geregeld mijn kamer binnen, met bedrijfetentjes zijn wij bijna onafscheidelijk. We hebben afgelopen 2 maanden veel mailtjes naar elkaar verstuurd, meestal avances van mijn kant,en hij gaf respons. ik voelde dat hij ook gevoelens voor mij had zoals: hij werd soms rood, hij stond altijd voor mij klaar, bepaalde manier van kijken, koffie voor mij halen, jaloerse trekjes als ik met andere mannelijke collega's praat etc. Maar wat gebeurt er nou... Hij heeft mij 2 weken geleden overhaald om met hem te praten. Hij wilde ook naar mijn huis komen, dat zogenaamde behulpzaamheid van hem: "Ik help je met de computer, je mag mijn auto lenen, je mag mijn fotocamera lenen etc. etc. ". Ik merkte dat hij niet van plan was om zijn "geveloens" te uiten. Hij heeft namelijk vriendin en inmiddels 2 kinderen. Na lang aarzelen belde ik hem op en hij vertelde mij dat hij mij speciaal vond maar meer ook niet! Ik was behoorlijk teleurgesteld, ik wist niet meer hoe ik met hem om moest gaan. Een dag later hebben wij weet een gesprek gehad, het probleem is nu dat hij een beetje "plakkerig" begint te worden. Hij geeft mij nu nog steeds veel aandacht, beschermend, zorgzaam... Ik weet het allemaal niet meer, ik ben er kapot van, ik wil niets meer voor hem voelen, maar mijn gevoel gaat niet zomaar weg!! Wat wil X van mij?? Vriendschap, zijn bijvrouw worden of wordt alleen zijn ego gestreeld?? Hij kijkt héél lief naar mij. Alsjeblieft mannelijke lezers: Wat beteken ik voor hem?
De situatie die je beschrijft is nou typisch voor een introverte "man" die over een gezonde portie testosteron beschikt maar de eerste stap niet durft zetten en zeker geen keuzes kan maken. Dergelijke personen verzieken de sfeer in een bedrijf en komen daarenboven superbelachelijk over bij de andere werknemers die heus niet blind zijn voor dergelijke toestanden. Op basis van mijn ervaringen zijn er 2 oplossingen. Ofwel stel je heel duidelijk dat deze zaak moet eindigen met het risico dat de persoon in kwestie lastig wordt, ofwel ga je gewoon met hem naar bed. In de meeste gevallen betekenen dergelijke "mannen" niks in bed en zullen de amoureuze toestanden vlug beëindigd zijn. Wordt het toch iets dan zal hij vroeg of laat de keuze moeten maken tussen zijn vrouw en jou. Aan u de keuze, maar denk nou echt niet dat er geen betere mannen te vinden zijn dan Mister X!
Jullie hebben inderdaad gelijk, hij speelt met mij! Hij is een etterbak. Alleen het idee dat ik bij de mannen in de smaak val intereseert hem. "Het leukste meisje op kantoor vindt mij leuk" idee streelt zijn ego. Ondanks dat ik nog gevoelens voor hem heb raak ik toch een beetje geirriteerd door hem. Ik probeer hem een beetje "onopvallend" te ontwijken. Ik denk dat ik hem teveel heb opgehemeld. Het ergste is dat ik de afgelopen 4-5 maanden absoluut niet productief ben in mijn werkzaamheden. Ik slaap slecht, eet slecht, kan me heel slecht concentreren voor mijn avondstudie. Ik hoop dat ik hier snel overheen.
Ik wil niet teveel details loslaten, aangezien ik nooit weet wie dit eventueel leest...
Sinds enkele weken ben ik smoorverliefd op een van m'n collega's. Hij weet het niet. Tenminste, ik heb het hem niet verteld en dat ga ik ook niet doen. Maar misschien pikt hij signalen op die ik onbewust geef...
Hij is 9 jaar ouder dan mij, hij is 31 en ik ben 22. Ik vind dat absoluut geen groot leeftijdsverschil, maarja... er zijn nog genoeg andere obstakels.
Hij ligt in scheiding en heeft een kindje van 4. En ik... ik heb al bijna 7 jaar een relatie met iemand van wie ik zielsveel hou. Dat is het gekke... Mijn gevoelens voor "die collega" staan compleet los van mijn gevoelens voor mijn vriend (hoe absurd dat ook klinkt, dat weet ik).
Ik zat vandaag echt even in een zwart gat. Ik voel me een emotioneel wrak en het enige dat ik vandaag wil doen is die collega vertellen wat ik voor hem voel. Stiekem omdat ik gewoon wil dat het wederzijds is, maar ook omdat ik eigenlijk niet wil dat als ik hem, als mijn stage afgelopen is, misschien nooit meer zal zien, hij dit nooit geweten heeft/zal weten.
Zucht, ik voel me heel erg puberaal en kinderachtig. Terwijl mijn gevoelens toch zeer sterk, zeer heftig en (voor mijn gevoel) ook zeer serieus zijn.
Maarja, het is een verboden liefde en een geheime liefde... Maar ik kom hem wel elke dag tegen en ik denk alleen nog maar aan hem.
Iemand tips of advies??? Graag!
A.
Ik zou als ik jou was eerst wachten totdat je stageperiode afloopt en daarna contact met hem opnemen: per e-mail en/of telefonisch, en mocht hij "leuk" reageren en dan kan/zal de rest wel komen. Dit is de veiligste manier vna handelen.
Ik heb uit eigen ervaring geleerd om het niet te vertellen. Het is nu inmiddels 2 maanden geleden dat ik door mister X ben afgewezen. Als iemand jou verteld dat de gevoelens niet wederzijds zijn dan neem je toch aan dat hij geen avances meer wil, maar mister X wist niet van ophouden, dit keer kwamen de avances van zijn kant!!, dus maakte hij mij letterlijk en figurlijk ziek, ben iets van 8 kg agevallen (op zich erg leuk!). Hij moet toch iets ziekelijks hebben om zoiets te doen? Hij zag dat ik steeds depressiever werd, maar hij bleef avances maken. op een gegeven moment begon ik zelf te twijfelen of hij niet stieken hoopt dat ik (ondanks dat hij een gezin heeft)met hem in bed zou duiken.
Positieve kant van mijn situatie is dat ik door zijn "domme" benadering hem heb kunnen doorgronden, mijn respect voor hem is totaal weg, hij is niet die eerlijke man die ik altijd voor me hield. Ik was diegene die hem had opgehemeld, maar hij stelt niets voor! Maar denk dat het nog een paar maanden duurt voordat mijn "woede" naar hem toe zal verdwijnen.
Dit overkomt mij (hopelijk)nooit meer..........
Inmiddels gaat het beter, kan ik er beter mee omgaan, het beter een plekje geven en heb ik niet meer zo extreem de drang het hem op te biechten.
Ik probeer me voor meer en diepere gevoelens af te sluiten en dat lukt redelijk.
Mijn stageperiode duurt nog zo'n 4 weken en daarna zal ik hem niet vaak meer zien.
Nog even volhouden dus.
Alleen wel erg jammer dat ik nu nooit zal weten of deze gevoelens ook maar enigszins wederzijds zijn...
A.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Met vr. groet,
Mark(1)
Zelf ben ik jarenlang al verliefd op een collega. Maar ik weet niet hoe heimelijk ik hier zelf in ben. Dat maakt het juist spannend. Heeft hij een vermoeden en zo ja, wat vind hij daarvan? Eigenlijk maakt het mij ook niet uit of het wederzijds is of niet. Ik geniet van mijn eigen gevoelens en mijn seksuele fantasiën.De lichte spanning maakt dat ik opperbest in mijn werk functioneer. Bij tijd en wijle worden de gevoelens te heftig en heeft het een negatief effect. Dan roep ik mijzelf tot de orde door rationeel op mijzelf in te praten, totdat ik weer op het niveau van lichte spanning zit die mij stimuleert in mijn werk.
Mijn relatie staat inderdaad ook los van deze gevoelens.Het één heeft absoluut niets met het ander te maken. Ook heb ik niet de intentie iets met deze verliefdheid te doen. Tenzij bij een vertrek van 1 van beiden. Dan zou ik de periode wel willen 'afsluiten'.
Bedankt voor deze toelichting.
Ik zit met dezelfde gevoelens voor een collega.
Alleen weet ik niet of ik mezelf wel tot de orde kan roepen, zoals jij het noemt.
Maar ik zal wel moeten. Ik een relatie, zij een relatie....
De sfeer op het werk zal hoe dan ook verslechteren als ik er iets mee zou doen.
Het is ook moeilijk om je gevoelens te negeren. Het lukt me ook niet altijd. Maar ik ga ervan uit dat ik aan de gevoelens niets kan doen. Ik kan wel proberen zoveel mogelijk het positieve eruit te halen. Het is mijn grote drijfveer om naar het werk te gaan en 'lekker' te werken.
Ik weet ook nog niet wat ik met het gevoel van afsluiten moet.
Leo, is het bij jou wederzijds?
Of het wederzijds is, vroeg jij?
Tja, op het ene moment denk ik van wel, maar op een ander moment begin ik daar weer strek aan te twijfelen. Het is voor ons beiden in ieder geval meer dan alleen werkplezier.
Een ding weet ik zeker, als ik het uit zou sprekentegen haar, dan gaan er dingen veranderen. Zij of ik naar een andere kamer, zodat we elkaar minder zien. Of misschien zoekt ze wel een andere baan.
Zoals het nu gaat, daar hou ik op het werk in ieder geval een positief gevoel aan over. "Mijn grote drijfveer om naar het werk te gaan" zoals jij het noemt.
Echter, als ik dan 's avonds thuis ben ga ik soms twijfelen of "het gras thuis wel groen genoeg is". Herken jij dit?
Of ik het herken? Een klein beetje. Ik twijfel soms ook of het gras thuis groen genoeg is, op het moment dat ik erg druk op het werk heb. Maar bij een weekendje weg of op vakantie, kan ik me weer niet voorstellen waarom ik verliefd op een ander zou zijn. Alsof ik er op het werk anders over denk dan wanneer ik thuis ben. Jullie zitten bij mekaar op de kamer, ik zit er tenminste nog een kamer vanaf. Het uitspreken tegen de ander, wow, ik zou het niet eens durven. Ik denk inderdaad dat er dan heel wat gaat veranderen. Nu weet je het al dan wel of niet van mekaar en genieten jullie er beiden van. Maar dan wordt het iets definitiefs. Ofwel het levert nog meer leuke spanning op, ofwel het wordt een probleem dat ineens de wereld uit geholpen dient te worden.
Ik ben redacteur bij het TV programma 'MAx en Catherine'. Op woensdag 4 oktober besteden wij aandacht aan het onderwerp 'liefde op de werkvloer'. Ik ben daarvoor met spoed op zoek naar mensen die vanuit hun persoonlijke ervaring willen meepraten over dit onderwerp. Verhalen met een positieve uitkomst zijn welkom. Maar ik ben ook nog op zoek naar mensen die minder plezierige ervaringen hebben. Denk aan: verplichte overplaatsing of zelfs ontslag. Ik hoop van harte dat jullie me verder kunnen helpen. Voor reacties en meer informatie ben ik te bereiken via de mail: sacha.sniedt@palazzina.nl of telefonisch: 035-6259712. Dank alvast. Vriendelijke groetjes, Sacha Sniedt
Ik studeer journalistiek en freelance op dit moment voor tijdschriften. Ditmaal ben ik op zoek naar vrouwen/mannen die een relatie hebben gehad met hun baas/bazin of een collega. [voorkeur baas/bazin]. Voel jij je aangesproken en heb je zin in een kort interviewtje? Laat het me weten via D.Ponje@student.fontys.nl
Ik hoop op reactie! Alvast bedankt. Groetjes Danielle
Valt niet mee. Ben in het verleden 1,5 jr heel verliefd geweest op mijn baas. Lang geheel voor mezelf gehouden. Wilde er niets mee, ben blij met mijn partner. Heel blij dat ik ander werk had gevonden en het over ging. Dacht dat ik het zou kunnen voorkomen in de toekomst. Maar gebeurt nu weer. Heb ondertussen twee kinderen en hou zielsveel van mijn man. Mijn nieuwe "slachtoffer" vindt mij volgens mij ook erg leuk. Maar ook hij heeft een leuke vriendin met wie hij veel beter af is. Hoe moeten wij dit nu in de kiem smoren. Ik moet met hem samen werken en zou het liefst vrienden zijn met hem en zijn vriendin.
Iemand tips?