Netwerk Jonge Bazen

Seks in conferentieoorden: wat doen trainers ermee?

Bert Overbeek Jonge Bazen
40
19
9

In een conferentieoord, na een training aanspreken, wordt het laat. Er blijft een gezelschap van drie mensen over, plus de trainer die geen alcohol drinkt, maar even niets wil missen van het groepsproces omdat er in het informele veel waardevolle informatie vrijkomt. Twee van de drie mensen, een vrouw en een man, gaan 'even wandelen'.

De vrouw die overblijft met de trainer vertelt de trainer dan dat de twee echt wel iets anders zullen gaan doen dan 'wandelen'.  Ze hebben een buitenechtelijke verhouding. 'Dat raakt het hele team. Iedereen weet het, maar niemand durft er iets van te zeggen.' zegt de vrouw.  'De situatie loopt een beetje uit de hand. Er ontstaan kampen. De twee zonderen zich ook steeds meer af.'

Even later komt het tweetal terug met de mededeling dat ze naar bed gaan. Moet de trainer hier iets mee?

Begin 2025 goed!
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden

50% korting op een Pro-abonnement 

Upgrade nu voor €100 en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen en kennisbankpagina’s >> 
Harald
Leuke vraag. Ik denk niet dat je er als trainer iets mee moet. Je taak als trainer is als het goed is vooraf goed gedefinieerd. Daar moet je je aan houden. Alles wat daarbuiten valt hoort niet tot je pakket.
Eugene
En als die opdracht nu luidt: 'versterken van de samenwerking' of 'verbeteren van de teamgeest' of iets anders vaags in die richting?
Dit heeft invloed op de sfeer en het team, blijkt. Dat gaat ook zijn weerslag hebben op het rendement, lijkt me. 
Vraag blijft: wat kan een trainer daarmee?
Marion
Oprecht aanspreken.
Sander
Als het resultaat van de training wordt beinvloed door deze relatie, dient de trainer de twee apart te informeren over gevoelens binnen de groep over hun buitenechtelijke relatie. Nogmaals, alleen als dit functioneel is voor het doel van de training. Tegelijkertijd dient hij een opmerking van dit andere vrouwelijke teamlid te verifieren voordat hij dat doet.  Mogelijk dat deze vrouw liegt of de waarheid enigzins verdraait of dat anderen het anders zien.
Tinus
Ik ben een trainer en geen kinderoppas. Mocht het onderdeel van een procestraining zijn dan  moet de groep het zelf maar ter sprake brengen. Tot die tijd ervan af blijven. Je kent de priveachtergronden niet en weet niet wie de waarheid brengt.
J van Esch
Lid sinds 2019
Een trainer staat voor de onplezierige taak om hier op te reageren. Ook andere groepsleden dragen medeverantwoordelijkheid. Een buitenechtelijke relatie is heel schadelijk voor de twee mensen, omdat het een on-Christelijke levenshouding is. Als medemens moet je hen daar nadrukkelijk op wijzen.     
Frank Slagter
Lid sinds 2019
Spreekt Bert vanuit eigen ervaring?
Dit is een zgn. 'sneaky casus' ! Oftewel weinig info met grote gevolgen door bepaalde aanpak.

Optie 1: Na de training gaat iedereen zijns/haars weegs. Trainer kan er niks mee.
Optie 2: Tijdens de training, na afloop van de bijeenkomsten voor die dag, is wat anders. Trainer moet hier wat mee en mant tot discretie.
Optie 3: Gaat het om een team-training of om een open-inschrijving?
3A: Open training, op eigen kosten en eigen tijd, Trainer kan er niks mee met hooguit opm bij optie 2.
3B: Team-training in de baas zijn tijd en geld; Trainer moet ingrijpen.
Het hoe, laat ik even voor wat het is.
(Trainers zijn als het goed is(!) goed in het plegen van interventies in de groepsdynamica.

Hier kan sprake zijn van <strong>morele dilemma's</strong> waar de trainer in kan verkeren. 

Zo zijn er meer situaties te bedenken waarin de trainer klem kan komen te zitten: wat doe je als trainer wanneer jezelf in dat lastig parket komt te zitten??? Oftewel, wat doe je als een cursist bij je op schoot kruipt of je ogen niet van je af kan houden, of jij je ogen en gedachten niet van cursist af kan houden? Laten we even de handen buiten beschouwing laten!
Even voor de duidelijheid, het gaat om allerlei situaties: M/V, V/M, M/M, V/V  en cursist/cursist en trainer/trainer. 

Ik ben benieuwd naar de volgende reacties.
Ruud van Wingerden
Christelijk of on-christelijk, dat is toch echt voor ieder voor zich te bepalen.  Als trainer lijkt me niet dat je het evangelie gaat staan te verkondigen tenzij dat de opdracht is. Vanuit respect voor ieder mens zou ik vragen aan de persoon die mij weet te vertellen dat de 2 anderen een verhouding hebben vragen waarom zij er geen actie op onderneemt als ze zo herkent dat het niet de situatie niet bevordelijk is voor de samenwerking binnen het team. Het is makkelijker over mensen te praten dan tegen. Meewerken aan roddel is wel het laatste wat je als trainer wilt. Het is aan de groep om dit op te pakken. Als trainer zou ik een situatie creëren van veiligheid en vertrouwen waarin deze zaken besproken kunnen worden. Als mensen er dan zelf voor kiezen om dat niet te doen zegt dat wat over de groep. Dat kan bijvoorbeeld een keuze zijn vanuit respect voor andermans gevoelens en privacy. Of er is onvoldoende vertrouwen onderling dat dit onderwerp bespreekbaar maakt. Ik kan mij ook voorstellen dat je aanbiedt deze vrouw te helpen om het bspreekbaar te maken maar dan los van de groep. Niks doen komt op mij over als de ogen sluiten voor..en dat gebeurd helaas al veel te vaak. Als trainer wil en kan ik dat niet, als ik train op vertrouwen, openheid en respect wil ik dat zelf ook uitstralen en in praktijk brengen.
elly
Het is niet relevant wat iedereen van deze buitenechtelijke relatie vindt, wel de schade die het team(werk) hierbij ondervindt. Vaak durven medewerkers dit soort zaken niet aan de orde te stellen, omdat ze zich niet willen mengen in priveaangelegenheden. Als trainer zou ik deze vrouw motiveren om het WEL ter sprake te brengen, maar misschien nog wel eerder bij haar collegae die die kampen veroorzaken, (want daar zit de last!) dan bij haar collegae die het blijkbaar leuk met elkaar hebben.
Jan Truijens
Na een training ren ik het liefst naar huis vanwege mijn  <em>binnen</em>echtelijke relatie. Als anderen zeggen dat dat van invloed is op het team(werk), dus op hún werk? Lieve Libelle-lezers, een beetje professioneler graag! Een organisatie is géén 10-persoons bed.
vincent
ben het met Elly eens,, of hij de twee erop aan moet spreken is niet relevant en zal niet de winst opleveren die de derde vrouw wilt... Waarom is de groep niet zo sterk zodat ze elkaar erop aan durven spreken.. dus praat met de ontevreden mensen want nu is het deze issue en de volgende keer is het iets anders,,, In een goeie groep kun je elkaar aanspreken op ieders gedrag en waarschijnlijk zal de trainer hun hierin moeten begeleiden, dus waarom spreken hun de twee niet aan.. (misschien hebben ze thuis wel een open relatie) en hoe gaan ze met de antwoorden om..
Erik
Het gaat niet zo zeer erom wat een trainer moet doen, maar wat deze had moeten doen, nl.: vertrouwde omgeving creëren.!
Als het om groepsdynamic of teambuilding gaat moet een trainer zo'n setting neerzetten met de groep dat alles issues die spelen binnen de groep besproken kunnen worden. In dit geval de ergenissen over buitenechtelijke relatie twee collega's .
Trainer kan evt. de boodschapper van deze issue stimuleren om het in de groep te brengen, anders zal de trainer zelf een casus moeten verzinnen om onderwerp bespreekaar te maken.
Wordt dit onderwerp niet behandeld, dan zal de training zijn effect niet bereiken en is het het weggegooid geld !!
Kortom: een goede trainer zal niet met deze vraag worstelen, want heeft een trainingsomgeving gevormd waarin elke casus mbt teamprocessen soepel op tafel komt.
Jan Boeren / Koenders &amp; Partners
Nou, eigenlijk moet de traier er niets mee, maar de baas van het clubje wel: hij moet die tortelduifjes aanspreken op hun onacceptabel gedrag binnen de groep. Als de baas dat maar steeds niet doet, kan de trainer natuurlijk daar weer de baas op aanspreken en - als die niet weet hoe hij met het probleem om moet gaan - hem helpen het alsnog op te lossen. (vervolgopdracht?). Ik ken overigens een bank waar 'bankstellen' verboden zijn: indien toch, dan gaat een van de twee weg. Duidelijk beleid helpt altijd! Het helpt ook - misschien wel in het bijzonder - de managers.
Reynold Chandansingh / De Wagenmenner
Als trainer zou ik de vrouw, die dit vertelt, en het team aanmoedigen hun verantwoordelijkheid te nemen en zelf uit te spreken wat zij ervan vinden ...
J Weijers
Hmmm leuke casus. Naar mijn mening kan de trainer dit mooi oppakken, maar wel eerst via de vrouw door haar te vragen:
1 - Wat maakt dat je dit zegt tegen mij?
2 - Wat bedoel je met: dit 'raakt' de groep?
3 - Als de training gaat over 'aanspreken': welke verantwoordelijkheid heb jij hierin en wat ga je dus doen morgen?
Als ze besluit er niets mee te doen, dan zou ik haar als trainer aanspreken op haar gedrag. En het niet nemen van de gezamenlijke verantwoordelijkheid om elkaar te gaan aanspreken. Bij dit alles doe ik wel de aanname dat de groep gezamenlijk heeft aangegeven dat ze meer willen aanspreken.


Ik vind overigens absoluut NIET dat de baas van het clubje er iets mee moet. Dat is het klassieke managementdenken wat mijns inziens leidt tot traditioneel baas-medewerker gedrag. IEDEREEN die er last van heeft, mag zijn verantwoordelijkheid nemen vind ik. Dus ook de baas, maar niet omdat hij de baas is.
A. Bolhuis
De nadruk kan ook gelegd worden op het feit dat de twee personen zich steeds meer afzonderen. Wat er tijdens deze afzondering al dan niet gebeurt is irrelevant om deze personen op aan te spreken. Het mag duidelijk zijn dat afzondering op zichzelf al een punt is die samenwerking niet ten goede komt, en dus een punt om op aan te spreken, dit kan zelfs de trainer doen of initiëren.

Daarnaast wil ik nadrukkelijk vermelden dat een trainer zich niet moet inlaten met het overnemen van een waarde oordeel van een gedeelte van een groep (of zelfs individu) over wat wel of niet goed is. Ongeacht waarop gebaseerd, zoals bijvoorbeeld religie vermeld in eerder reactie.
S.Nipperus
Wat teamleden in hun vrije tijd wel of niet met elkaar doen, is enkel een zaak van hen beiden (en wellicht hun beider partners, er van uit gaande dat ze die inderdaad hebben). Als de groep er last van heeft, is het groepsproces de issue (is nog wel de vraag of dat aan de tortelduifjes ligt of wellicht aan de rest van de groep ??)
Vraag in deze casus is nog wel waarom deze vrouw hier tegen de trainer over begint, het verhaal kan waar zijn, het kan uit jaloezie zijn, maar het kan ook nog veel andere oorzaken hebben..........
Ik zou persoonlijk de vrouw aanspreken op het feit dat zij de "tortelduifjes" niet aanspreekt. Het is tenslotte een training aanspreken ...........
Melva de Palm
Lid sinds 2019
In de rol van trainer zou ook ik de vrouw aanspreken op het feit dat zij de "tortelduifjes" niet aanspreekt. Ben zelf ook trainer en heb zelf iets dergelijks meegemaakt, echter niet in de rol van trainer!

Een dillemma? Ja!!! Leuke of  interessante casus?? ? Nee.... wel linke soep!!!  Zeker als je bedenkt dat in het onderhavige geval de ene helft van de tortelduifjes de baas en opdrachtgever is, de trainer een goede vriend van de baas en de overige groepsleden binnen een kleine gemeenschap met een dubbele angstcultuur leven!  Met dubbele angstcultuur bedoel ik dat zowel in het allerdaagse leven binnen de gemeenschap als dat er voor wat betreft de organisatiecultuur sprake is van een angstcultuur.

Wat hier belangrijk is, is het met betreffende training bereikte resultaat. Het resultaat in dit geval was dat de participanten in elk geval mee hebben gekregen waarvoor ze op de training aanwezig waren. En dit bereik je met een hele goede trainer die zijn rol, maar ook zijn grenzen kent en niet optreedt als een playboy agoog. Dit bleek uit de gesprekken die je na zo'n training -als participanten onder elkaar- gewoonlijk voert. "The meeting after the meeting!"

De vraag in deze is en blijft: waar is deze vrouw mee bezig?!
Bert Overbeek
Auteur
Ik geef een training momenteel in Noordwijk in Huis ter Duin en zie hier allerlei potentiele playboy agogen in de lounge zitten. Zo was er een groepje van 5. 2 dames. Internationaal gezelschap. Allen prachtig gekleed. Ik zag al weer wat dingen ontstaan. Fout natuurlijk. Werk is werk. Al dat gereis met al die mooie mensen, dat gaat natuurlijk mis.

Playboy agoog. Prachtige term zeg.