Het zou goed zijn als onze cultuur meer in balans kwam over seksualiteit. Wat duidelijk is, is dat onze samenleving er erg mee bezig is. De discussie over de vraag hoe je er mee om moet gaan op het werk, is nog in volle gang. Wie er over wil schrijven kan op www.jongebazen.nl zijn gang gaan; de vraag blijft: hoe geef je op een constructieve manier sturing aan dit soort dingen als leidinggevende?
Als Robert Kroon op www.gekopklanten.nl naar ons verwijst in verband met seksualiteit en werk, dan schaam ik mij een beetje want we doen er al bijna een jaar niets meer aan. Dit heeft te maken met lezers. Vorig jaar waren er ineens een paar lezers die het zat werden, het onderwerp ‘seksualiteit en werk’.
Zelf vind ik seksualiteit op het werk altijd een interessant onderwerp. Het is een in de praktijk nogal onbesproken onderwerp. Taboe bovendien. De flirts en avances worden zorgvuldig verborgen gehouden. In de laatste twee maanden heb ik minstens vier werkstelletjes ontmoet die het allemaal verborgen hielden.
Waarom vind ik het zo boeiend? Natuurlijk. Omdat het seks is. Maar toch ook om iets anders. We doen zo raar over seksualiteit, vind ik. Aan de ene kant vind je overal in het land clubs waar talloze mensen uit het arbeidsproces de remmen los gooien. Aan de andere kant mag daarvan in onze uitstraling niets zichtbaar zijn.
Niets? Nou, nee, dat ook weer niet. We selecteren bijvoorbeeld in de verkoop aantrekkelijke mensen, en dat die vol sexappeal zitten, hoeft niemand te verzwijgen. Dat is onrechtvaardig tegenover mensen die niet zo mooi zijn, maar dat moet dan maar.
Er zijn overigens meer voorbeelden van seks op het werk. Soms zeggen mensen letterlijk dat ze hun bedrijf ‘sexy’ vinden. En HRD-tijdschriften hebben het volmondig over ‘flirten als tool om iets te verkopen.
Verliefdheid gebeurt overal, dus ook op het werk. De goede verstaander kan het aan mensen zien, zelfs al houden ze het verborgen. Het is –als het uitkomt- vaak lastig in een team. Mensen voelen zich er door bedreigd en zo. Jammer. Anders deden we er vast niet raar over.
Het zou goed zijn als onze cultuur meer in balans kwam over seksualiteit. Wat duidelijk is, is dat onze samenleving er erg mee bezig is. De discussie over de vraag hoe je er mee om moet gaan is nog in volle gang. Wie er over wil schrijven kan zijn gang gaan; wel graag op een integere manier. Want de vraag op jongebazen blijft: hoe geef je op een constructieve manier sturing aan dit soort dingen als leidinggevende? Laat maar eens horen wat jullie ervan vinden. De gastcolumn staat jullie ter beschikking.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Maar deze gekheid ter zijde. Wie zou in hemelsnaam kunnen beredeneren dat werkpleksex de organsatiedoelen eerder dient dan schaadt? Werkpleksex is bij uitstek een waarden- en normen gerelateerd onderwerp. Een aanwezige sexcultuur levert altijd geruchten of openlijke verhalen op over wat er speelt, des te meer bij incidenten die niet worden aangepakt. Dergelijke aanhoudende geruchten en verhalen kunnen makkelijk leiden tot verlies van respect en geloofwaardigheid bij medewerkers, klanten en andere stakeholders. Als je dan dus de concrete effecten en reële risico's van werkpleksex meetelt, dus ook die in de interne en de externe omgeving, is er dan nog wel een reden om het toe te staan of stilletjes toe te dekken? Ik kan het me niet voorstellen. Kortom, tenzij iemand mij kan overtuigen van de voordelen van het gedogen of toedekken van werkpleksex, lijkt het mij wijs dat organisaties dit verbieden en hard en openlijk aanpakken.
En ja, iemand zal daarin wellicht een taboe moeten opengooien, en dat lijkt me nou een mooie taak voor het aanwezige leiderschap. Tenzij je natuurlijk te maken hebt met leiders die zelf ook graag "zondaar" willen kunnen zijn en daarom moeite hebben een duidelijke richtlijn in te stellen en te handhaven. In dat geval is er feitelijk geen leiderschap aanwezig, dan zijn er geen mensen met een visie en een rechte rug, eerder slechts managers of teamleiders die niet leiden maar het spel meespelen om te kunnen blijven eten uit de grote ruif.
Gewoon verbieden, natuurlijk. Dat ook. Maar dan komt de werkelijkheid: jouw beste medewerker legt het aan met een andere medewerker die ook al goed functioneert. De klanten lopen met ze weg. Maar ze worden verliefd. En dan? Ontslaan? Zoals bij fraude? En hard en openlijk aanpakken- hoe zie je dat voor je? Een schavotje voor het bedrijf? 'Deze mensen hebben de schande der werkplekseks bedreven'.
Maar alle gekheid op een stokje: ik ken teams waarin verliefdheid tussen twee mensen uitstekend begeleid werd. Omdat de verliefden common sense hadden. En omdat de leidinggevende en het team als volwassen mensen reageerde. Bedrijven zijn de dorpen van onze tijd. Daar ontstaan dingen zoals liefde.
Soms kruist het een het andere, maar dan moet er sprake zijn van wenselijkheid. Seks hoort thuis, niet op de werkvloer.
Anders vraagt de rest zich af of ze ook wat moeten doen en of ze ook op tijd moeten komen. Zo ja, wordt het dan een orgie? Zo nee, komt er dan nog iemand tijdig opdagen?