Oudere managers; slechte coaches?

Heb je ook een interne mentor waar je je aan ergert? Dan sta je niet alleen in Nederland. Veel jonge managers klagen over hun mentoren. Meestal zijn dit ervaren managers van boven de veertig. Omgekeerd hebben die ervaren managers ook wel wat problemen met jongere managers. JongeBazen interviewde eens een paar mensen. Anoniem, want de materie ligt gevoelig. Jong vindt dat oud de teugels meer mag laten vieren. De oudere manager is te voorzichtig met het ‘loslaten’ van de jongere werknemer.

‘Ik wil veel meer, maar dat mag niet.’ zegt Jan-Peter, een jonge managementtrainee. ‘Hij informeert me en controleert me van tijd tot tijd en dat is alles. Ik heb liever dat hij me laat gaan, van tijd tot tijd aandacht geeft en me confronteert als het nodig is.’

De oudere manager heeft kennelijk moeite met coachen. De meeste gaan als een al dan niet vriendelijke waakhond te werk. Anderen proberen een kloon te maken van hun trainee. Jan-Peter vindt het maar lastig.

‘We worden klein gehouden, maar waarom eigenlijk? Zijn de oudere managers soms bang dat we ze inhalen? Dat ze overbodig worden? Sommigen delen hun kennis niet. Bewust; dat zie je zo. Het gaat dus om macht’

Dat beeld herkent oudere manager Jos wel.

‘Ik begrijp wel dat ze het zo beleven’ glimlacht hij ‘Maar ze zoeken die machtstrijd vaak zelf. Het is ook onderdeel van hun leerproces. Wie jong is, denkt dat de wereld om hem draait. Hij denkt ook dat hij alles begrijpt en weet, en snapt maar niet waarom de oudere collega zo berustend en traag is.’

Overigens heeft ook Jos wel eens een ferme botsing gehad.

‘Dat ging over mijn autoriteit. Ik was betrokken bij de coaching van een high potential. Hij was een beetje een betweter, een muggenzifter ook. Hij liep iedereen te verbeteren, ook mij. Dat ergert. Ook leed hij niet bepaald aan een negatief zelfbeeld. Soms gedroeg hij zich ronduit arrogant.

Zo begon hij op een vraag van mij eens te sniffen. Dat ging te ver. Dat was een openlijke uiting van minachting, vond ik. Ik heb hem toen met de poten in de modder gezet. Ik accepteer dit gedrag niet van je, zei ik. Je zorgt maar dat je respect uitstraalt.´

Maurits, de trainee, heeft daar weinig van geleerd, zegt hij.

´Jos heeft niet meer gedaan dan MBO en zich opgewerkt in het bedrijf. Ik heb geprobeerd om iets van hem te leren, maar eerlijk gezegd, ik had niet veel aan hem. Hij wist minder van de inhoud dan ik, waardoor ik niet met vragen bij hem terecht kon. Daarbij maakte hij overal een machtsspel van. Hij dacht ook dat ik hem uitlachte. Dit was totaal niet het geval. Ik maakte een soort sniffend geluid omdat ik me mijn houding geen raad wist. Het ergste vond ik echter dat hij me niet lekker mijn gang liet gaan. Dat had het bedrijf veel kunnen opleveren.´

Geconfronteerd met de feedback van Maurits glimlacht Jos opnieuw.

´Dat is helemaal Maurits´ zegt Jos ´Het ligt aan de ander en niet aan hem. Laat hij nou eerst maar wat meer ervaring opdoen, dan klagen zijn mensen ook wat minder over hem. Want die hebben hem de bijnaam van de professor gegeven.´

Ondertussen blijft er wel iets van de klacht van Maurits overeind. Bij coaching moet de coach uit de spotlight stappen; hij zet de ander daar vervolgens in. Maar durven oudere managers dat wel? Zijn ze niet bang ingehaald te worden door de jongere managers? Met andere woorden: richt men zich niet teveel op macht in plaats van op de ontwikkeling van de trainee?

(Zie ook 'Heerlijk, de werkvloer op!', Bert Overbeek, boek te bestellen via pitcher.support@hetnet.nl)