De coachingskalender, wat een niveau!

Ik heb mij in het verleden wel eens cynisch uitgelaten over de coachingskalender. Dat was misschien een beetje flauw van mij. Eén van de teksten in de coachingskalender zou kunnen luiden ‘Cynisme is opgedroogd verdriet'.
Mijn cynisme is persoonlijk en het gevolg van een beroepsallergie. Ik heb iets tegen instant- dominees en pseudo-goeroes; mensen die vanuit hun wereldbeeld, spirituele kader of geloof een ander gaan vertellen hoe het ‘eigenlijk' zit. Natuurlijk, we doen dit allemaal een beetje, maar je hebt mensen die er een levensstijl van maken.
Laatst vertelde iemand dat hij zich goed voelde omdat hij weer verliefd was. Onmiddellijk sprong er een pseudo-goeroe op, om te vertellen dat dat niet goed was, dat je een goed gevoel nooit aan een ander mocht ontlenen. Zo?, vroeg de ander, en waarom zeg je dat nu? En waarom mag dat niet? Wie bepaalt dat?
Precies, denk ik dan. Van wie zou dat niet mogen? Hou je erbuiten. Niemand vraagt je om advies. Wie denk je wel dat je bent om hier de norm te gaan bepalen met je esoterische romtomtom?
Ik mopper zo op de coachingskalender omdat ze dergelijk gedrag etaleert en stimuleert. Een greep uit de teksten die ik de laatste dagen voorbij heb zien komen. Ik doe er onmiddellijk een commentaartje en een alternatiefje bij.
-‘Wie op argumenten wint, verliest op relatie'. Een cliché en een toiletspreuk. En nog niet eens helemaal 100% waar, terwijl het er staat alsof het een onontkoombare waarheid is. Ik heb heel wat mensen door een goede argumentatie zijn netwerk zien uitbreiden. Tot meer verdieping leidt: ‘Hoe houd je de relatie goed wanneer je op argumenten wint?' Dan heb je bovendien een vraag, in plaats van een absolute waarheid.
-‘De overeenkomst tussen een gek, een filosoof en een creatieveling is dat ze meer vragen verzinnen dan 1000 wijzen kunnen beantwoorden. En het verschil is...?' Ook hier weer een versleten gezegde. Het zegt helemaal niets. Dat dwazen meer vragen kunnen verzinnen dan wijzen kunnen beantwoorden, dat is een wijsheid uit grootmoeders koektrommel. Maar alsjeblieft, ga ons nou niet bestoken met vragen wat het verschil is tussen een gek, een filosoof en een creatieveling! Ik zie hier een betwetertje voor me dat denkt dat hij een heel intelligente vraag stelt, en dat zijn publiek niet bepaald hoog inschat. Leuker is ‘Kunt u 3 vragen bedenken waarop de gek, de creatieveling en de filosoof één antwoord op geven?'
-‘Stop nou eens met perfect zijn en begin met jezelf zijn'. Cliché, op zijn pseudo-goeroes. Gebiedende wijs. Het is niet nieuw, het is niet oorspronkelijk, het is niet humoristisch, het zet niet tot denken aan. Het is oude koek. En heeft -net als de vorige teksten- een aanmatigende vorm. Leuk zou zijn als er een tekst zou staan als ‘Stoppen met perfect zijn, is dat niet ook een vorm van perfectionisme?'
-‘Succes is geen toeval'. Brrr. Die is pas echt uitgekauwd. Cruijff zei al decennia geleden dat je geluk afdwingt. Hier is sprake van een ‘gelijkstelling'. Een aap=een dier. Een Volvo=een auto. Succes=geen toeval. Wat zet dit weer tot nadenken aan! Alternatief: ‘Hoe verander je toeval in een succes?'
-Mooi wordt het eigenlijk alleen bij citaten. ‘Een competentie zonder context is als een glimlach zonder gezicht'. Even afgezien van de uitgekauwde metafoor van een glimlach, en het toiletspreuk-karakter, hier wordt iets gezegd waar onze competentiedoordrenkte cultuur zijn voordeel mee kan doen. Het zet tot nadenken aan over een zogenaamde vanzelfsprekendheid.
-‘Weerstand is een intimiteit' vind ik ook mooi. De gelijkstelling wordt interessant als er tegenstellingen worden verenigd, zoals bijvoorbeeld in de taoïstische paradoxen.
-Heel erg is echter weer ‘Ik beweeg dus ik ben'. Stel ik me dat voor. Ik zit lekker in mijn stoel, ik rust uit na een training, en dan ben ik opgelost als een suikerklontje in de koffie? Het is een variant op ‘Ik denk dus ik ben', en pseudo-goeroes houden niet zo van denken. Dat is rationeel en rationeel is schrikdraad: pas op, gevaar! Dat is het hoofd, en het hoofd, dat houdt ons maar af van essenties...Ik heb hier geen alternatief, ik zou de tekst skippen.
-‘Als zes mensen zeggen dat je een paard bent, moet je een zadel kopen.' Die is nogal griezelig. Is dit niet zoiets als: anderen voor je laten denken? Misschien snap ik de diepgang niet, en kan iemand het nog eens aan me uitleggen. Zou ik aardig vinden, maar het is zoiets als: als anderen in de sloot springen moet je ook. Een paar dagen verder vinden we overigens de tekst: ‘Anderen voor je laten denken is als anderen voor je laten eten.'Niet doen dus, anderen voor je laten denken. En zeker de pseudo-goeroes niet. Als je advies wilt, vraag je dat wel. Toch? En wil je wijsheid in plaats van toiletspreuken, als absolute waanzin gebrachte onzin of versleten cliché's, koop dan een maar een filosofische kalender, of een humoristische. Als er dan toch stellingen moeten worden gedaan over het leven, dan liever diepzinnige of grappige.
Die coachingskalender heeft met grappig, diepzinnig of zelfs maar met coaching niets te maken. Vandaar mijn cynisme. Opgedroogd verdriet. Inderdaad.