Ad en Jos, de twee directieleden van bedrijf X, 
zitten in gesprek met Kees, inkoopdirecteur van
een potentieel toekomstige klant. Alle 3 de mannen
zijn ‘onderaan’ begonnen en in de loop der jaren opgeklommen tot directeur. Kees overweegt producten te gaan afnemen van Ad en Jos, maar dan moet hun fabriek wel voldoen aan specifieke hygiëne-eisen. Kees reutelt het lijstje met eisen op. Ad en Jos kijken elkaar vragend aan en roepen snel Karin, de kwaliteitsmanager, erbij.
Karin, zonder vooraankondiging opeens bij het gesprek geroepen, totaal niet op de hoogte waar het gesprek over gaat en dus ook niet voorbereid, luistert naar de eisen die Kees opnoemt. Karin probeert zich in te leven en een beeld te vormen van wat het doel is van de eisen. De hygiëne is in deze nieuwe fabriek uitstekend gewaarborgd, met de meest moderne middelen. Zo blijkt ook keer op keer uit alle testen.
De eisen die Kees opnoemt zijn eigenlijk een beetje ouderwets en voegen daarom niets toe. Puur objectief kijkend, zou het zelfs onzinnig zijn. Karin vraagt wat dieper door over wat Kees met deze eis wil bereiken en waarom hij dit zo belangrijk vindt. Zijn antwoord omvat weinig meer dan ‘gewoon, omdat dat moet’. Karin probeert toch door te vragen.
Opeens valt Kees enorm tegen haar uit. Hij blaft haar werkelijk af. Over wie ze wel denkt dat ze is. En dat hij toch wel weet hoe het werkt Dat hij zich niet zo te kakken laat zetten door zo’n eigenwijs jong grietje dat net komt kijken. Karin weet niet wat haar overkomt en kijkt richting Ad en Jos. Die zeggen niets, maar zitten wel te gniffelen. Karin slikt haar tranen weg en probeert neutraal te kijken. Vervolgens zegt Jos tegen Kees dat het wel goed komt met die eisen…
Woest is Karin. Over hoe dit gegaan is en het gebrek aan steun van haar directie, die het ook nog eens grappig lijkt te vinden. Wat moet ze hiermee?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Heel vervelende situatie. Dit heet natuurlijk gewoon pesten. Wat vond Karin het ergste, de uitval van Kees of het gelach van de directeuren? Ze kan twee dingen doen:
1) Erop terugkomen en zeggen dat ze het heel vervelend vond dat hij zo reageerde.
2) Beseffen dat deze heren nog heel wat te leren hebben en zich er niets van aantrekken.
Ik zou voor 1 gaan.
Op het moment zelf had ze rustig kunnen blijven en kalm kunnen constateren dat het hem heel wat doet dat zij doorvraagt. Emoties gaan voor, dus is het belangrijk dat Karin uit de inhoud (kwaliteit) schakelt naar de emotie (boosheid). Hierdoor neemt ze de regie in het gesprek. Grote kans dat de anderen verrast zijn en dat de agressie vervangen wordt door verbazing. Die man kan er allerlei redenen voor hebben om zo te reageren. Een jong grietje dat zoveel weet is misschien bedreigend voor een oude rot in het vak. Wellicht zit het hem dwars dat hij niet heeft gestudeerd en zij wel. Misschien komt ze onbewust wat betweterig over en wekt dat irritatie op.
In ieder geval is het op zo'n moment belangrijk om aan de relatie te werken en de inhoud even te laten voor wat het is.
Zulke Kerels mogen nooit worden tegengesproken. Je kan het wel doen, maar dan kan je dat niet doen. Dat kan je wel maken, maar dan kan je het niet maken.
Als je niet wegrent is het enige wat je kan zeggen om je zin te krijgen, je te voegen in je domme grietjesrol: "Goh je hebt helemaal gelijk alleen ik vraag me af hoe het zit met die eisen tegenwoordig en eh.. nou ja al die onderzoekjes die we gedaan hebben waaruit kwam dat we zo enorm hygienisch waren en zo.", totdat ze zo bewerkt zijn dat ze zeggen tegen een ander dat zij bedacht hebben, wat jij net bedacht hebt.
De opties:
1 de suboptimale werksituatie maar met goede verhoudingen
2 de optimale situatie en de voor jou verpeste verhoudingen
3 een eigen bedrijfje zonder dit soort dwazen.
Dit soort types stemt Wilders, rijdt 180km/u zonder gordel met alcohol en laat winden in bed. Onbegrijpelijk dat mensen zich hierdoor nog laten misleiden in onderhandelingssituaties. Hier mis je niets aan.