Nu even niet?! Ik ben aan het lunchen...

In de meeste bedrijven geldt officieel een lunchpauze van een half uur. De medewerker heeft recht op dit half uur pauze en deze pauze wordt niet betaald. Nu valt het me op, dat bedrijven heel verschillend omgaan met het idee van zo’n pauze. Behoort de lunchpauze tot de eigen tijd van de medewerker, of mag je hem of haar tijdens de lunch gerust lastig vallen met telefoon, of inhoudelijk werkgerichte vragen (…scheelt weer tijd…). Dat laatste doen directeuren vaak.

Ik ken verschillende bedrijven waar, als er telefoon voor iemand is maar de persoon is aan het lunchen, de telefoon gewoon wordt doorverbonden naar de kantine. De bewuste medewerker wordt dan geacht zijn lunch te laten staan en acuut de telefoon aan te nemen. Ik vind het gemak en de vanzelfsprekendheid waarmee dit vaak gebeurt niet kunnen. De pauze is toch, behalve om te eten, ook bedoeld om even met wat anders bezig te zijn dan werk, even los te komen? 

Toegegeven, als het om iets enorm dringends gaat wat echt niet een half uurtje kan wachten, dan begrijp ik het best. Maar meestal is dat helemaal niet het geval, de meeste dingen kunnen best een half uurtje wachten. Alleen vindt men het ongemakkelijk om tegen de beller (vaak een klant of de directeur) te zeggen “Piet is met lunchpauze”. Alsof de wereld dan zou vergaan…

Gelukkig zijn er ook bedrijven die er anders mee omgaan. Die gewoon zeggen dat iemand aan het lunchen is en over een half uur weer bereikbaar is.

Herkennen Jonge Bazen dit en hoe zien jullie dat?