NS: Boter op het hoofd of terecht geen partij bij het schoonmaakconflict?

Deze gastcolumn is van Arno Schartman. Wilt u ook iets kwijt? Dan kan dat in de gastcolumn.

In mijn ogen een moeilijk vraagstuk en een "kip ei"verhaal. Ben zelf jarenlang leidinggevende geweest in de schoonmaakwereld waarin ik me begaf tussen het spanningsveld van de directie en de schoonmakers zelf. Persoonlijke praktijkervaring zal in onderstaande dan ook doorsijpelen. Mijn mening hierover:  De eerste verantwoordelijkheid ligt wat mij betreft bij de directie van de schoonmaakbedrijven en dan met name op de commerciele en calculatie afdelingen. Die hebben af en toe werkelijk geen idee wat het werk zelf echt omvat en aan tijd kost. Helaas willen ze vaak ook niet luisteren naar mensen op die werkvloer. Willen vaak enkel opdrachtgever behouden of binnen halen. Hierbij in acht nemende dat het aan de leiding ter plekke is om de boel zo strak mogelijk aan te sturen omdat er anders taken vaak "vergeten"worden. Wat ook niet zo gek is. Schoonmaakwerk is hard werken en ook niet de meest inspirerende baan. Hoe de afgesproken taken uitgevoerd moeten gaan worden....tja....dat moet je dan maar zien. Het mooiste voorbeeld dat ik uit de praktijk kan hebben is dat van een groot universiteitscomplex waar ik projectmanager was. Bij de invoering van het verlengde contract (overigens was de projectleiding op geen enkele manier betrokken of geinformeerd betreffende de onderhandelingen)waren er een aantal zaken groots gewijzigd. Een voorbeeld daarvan. Zie voor je;toiletgroep met 6 toiletten en 4 wastafels schoon te maken, zeep en papierdispencers bijvullen, vloer dweilen etc. 1 minuut de tijd daarvoor............geen geintje. Toen ik de persoon die dit zo afgesproken had vriendelijk doch dringend vroeg hoe dat mogelijk was zonder toverstaf en of hij dit voor wilde komen doen, ik moest het de schoonmakers nl gaan uitleggen en had daar wat moeite mee omdat mij het niet lukte in die ene minuut, kreeg ik te horen dat ik niet moest denken dat ik wist hoe het werkte en werd de hoorn erop gegooid. Nu weet ik in mijn ogen wel hoe het werkt, hoe wurgcontracten tot stand komen en wat de uitvoering daadwerkelijk aan tijd kost. Deze contracten worden keer op keer goedkoper aangeboden om maar te blijven, kwaliteit wordt logischerwijs steeds minder, opnieuw onderhandelingen, nog lagere prijs en zo gaat het verder. Wanneer je als schoonmaakbedrijf geen lage of laagste prijs calculeert verlies je de opdracht aan een ander die dat wel doet. En dan begint het hele verhaal weer van vooraf aan. En daar komen de opdrachtgevers, met de ns nog duizenden anderen, om de hoek kijken. Want welke zichzelf respecterende directie/facility manager denkt nou dat er in de gecalculeerde tijd en prijsopgave blinkend werk kan worden verwacht?!  De opdrachtgevers, in dit geval NS, zijn hier wel partij. Zij vinden het wel prima dat het bijna niets kost maar blijven ook verwachten dat ze daar alles voor krijgen. Wat mij betreft de volgende oplossing: Schoonmaakbedrijven gaan realistischer calculeren en blijven hun poot stijf houden naar opdrachtgever, beide in samenwerking met leiding ter plekke. Waarschijnlijk zal dit op korte termijn grote wisselingen en verschuivingen tot gevolg hebben maar dat komt vanzelf weer in balans. Er zal toch schoongemaakt moeten worden...................en wie goud verwacht voor de prijs van zand........................die mag laten zien hoe je dat doet. Niet lullen maar poetsen.