Nederland kan zo mooi zijn, blijkt uit nieuwe bundel Bert Overbeek

Zaterdag om 14.30 presenteer ik bij boekhandel Haasbeek in het centrum van Alphen aan den Rijn mijn nieuwe bundel 'Vandaag is de rivier mijn bruid' aan de loco-burgemeester van genoemde gemeente. Daarna volgt een signeersessie. (Zie ook www.egobert.wordpress.com) De bundel is opvolger van de kroeggedichtenroute 'Schelmenschuim en kroeggekuier' en kost € 9,95. Uiteraard is de bundel rechtstreeks te bestellen via pitcher.support@hetnet.nl

Ook deze bundel bestaat uit locatiegedichten en is een wandeling. Het is een wandeling langs de schoonheid van het snel tot stad uitgegroeide dorp. Tussen de gejaagdheid van de late 20 en de jonge 21e eeuw vond ik plekken die terug doen denken aan andere tijden. Die heb ik verdicht. Journalist Michiel Drost van de lokale veelgelezen krant Alphen CC schreef het volgende artikel over de bundel.

' Alphen aan den Rijn is lelijk en sfeerloos. Ook nieuwkomer Bert Overbeek hoorde dat regelmatig, maar was het er niet mee eens. Op zoek naar schoonheid tussen het lelijke maakte de dichter een bundel van 21 gedichten.

De toegankelijk geschreven bundel ’Vandaag is de rivier mijn bruid’ legt eenbeeld vast van wat Alphen Alphen maakt. En vormt tegelijkertijd een praktische gids voor een flinke en inspirerende rondwandeling om de stad te leren kennen. Heden loopt door het verleden, het dorpse door het stadse en het mooie door het lelijke.
,,Ik ben gewoon gaan rondneuzen: waar zit hier nog schoonheid?’’, vertelt de dichter. ,,Die is best lastig te vinden in Alphen. Maar toch vind je heel veel bijzonders. Met name de oudere plekken, ingeklemd tussen de nieuwe. Maar je ontkomt ook niet aan iets als het nieuwe Rijplein: zeker een gedicht waard.’’
Ook de Julianabrug even verderop over de Oude Rijn, is onontkoombaar in Alphen.
brug
-gaan de moeders op hun fietsen
van huis naar winkel
en weer terug
-gaan de kinderen naar hun scholen
spul in schooltas
op hun rug
-moeten wachten in de regen
schepen schrijden
open brug
-dan sluit hij. al sinds eeuwen:
en mensen bewegen
plots heel vlug

Gevraagd naar de gemene deler tussen de 21 dichtonderwerpen, begint Bert eerst over de Romantiek, die aan Nederland voorbij ging. ,,Toch is die wel terug te vinden als je zoekt. Het gaat in ieder geval over plekken waar je de neiging krijgt een beetje te mijmeren. Bij Zegersloot kan je prachtig mijmeren maar ook op de brug.’’
,,De overeenkomst is misschien ook een mate van tijdloosheid. Als je een beetje filmisch kijkt naar het voorbijtrekken van mensen, verlies je iets van je tijdsgevoel. Dat kan ook als je een biertje drinkt op het Rijnplein en de gesprekken om je heen hoort. Het zijn plekken waar je een lekker gevoel bij krijgt. Sfeerplekken.’’
,,Bij Alphen denken mensen vaak ’wat moet je daar nou?’. Maar het is zeker sfeervol, en vol leven. Alleen zie je dat er in hoog tempo en hier en daar dom is gebouwd: overal waar je bent zie je wel zo’n gruwel van een flat. Ik hoop in de bundel iets op te roepen wat er in eerste instantie niet lijkt te zijn. Ik heb zo ongeveer in elke stad en dorp van Nederland gezeten, en juist dat zoeken naar het mooie verandert een plaats. Ik heb veel met deze plek en de directheid van de mensen. Nu zit ik hier al vijf van de zeven dagen bij mijn vriendin en mettertijd zal ik me hier wel vestigen. Wat opvalt is de mengelmoes tussen dorpelingen en stadse elementen. Dat typerende - ook in de mensen - ben ik nergens zo sterk tegengekomen. Je ziet dat een moderne stad heel snel is verrezen in een oud dorp. Het is of er op de puinhopen van het verleden snel iets nieuws is gebouwd, maar dat het oude nog niet zo mee wil.’’

Op een van zijn vele websites beschrijft Bert zichzelf als: ,,Een veelzijdig mens, die het leven niet schuwt en daar graag een beetje zwaarmoedig of lichtvoetig op reflecteert. Schriftelijk. Want wie schrijft, blijft. En wat geschreven staat, bestaat.’’
,,Dat vastleggen is wel een motivatie van mij. Het leven ontglipt je steeds. Als ik nu terugkijk naar oude foto’s, dan zie je dat alles om je heen zo is veranderd, terwijl dat in je geheugen niet zo voelt. Die melancholie voel ik altijd wel. Ik kijk veel terug, misschien door het vele verhuizen omdat mijn vader in het leger zat. Maar het hoort ook bij de leeftijd: ik ben net 50 geworden.’’
Het ’zwaarmoedige of lichtvoetige’ spreekt ook uit het gedicht:
-zegerplas. de junizon verrijst in windstil water.
niets gebeurt. het is nog vroeg.
slechts de vogels wentelen in geluid.
-vandaag, bedenk ik, is de zon mijn bruid.
als alles stil blijft trouw ik honderd keer.
lachend, spelend, vol ideeën
om alles anders beter te doen.
-dan komt een wolk
en pikt een reiger kringen in het water.
de zon verduistert. de reiger herstelt het alledaagse
en bederft een huwelijk dat niet eens begon.
,,Heere Heeresma schreef ooit: ’Ach, er is geweldig veel leed op deze wereld, maar daar moeten we niet onder gebukt gaan’. Ik vind het geweldig om bij oude mannetjes op een bankje te zitten en ze te horen klagen. Maar tegelijk is er zoveel moois. Ik zal steeds die troost van de schoonheid, en zeker de liefde, blijven zoeken.’’
Zaterdag neemt cultuurwethouder Blom het eerste exemplaar van ’Vandaag is de rievier mijn bruid’ in ontvangst om 14.30 bij boekhandel Haasbeek. ,,Een bundel waarbij je als Alphenaar voelt: deze woorden hóren bij mij’’, aldus Blom in het voorwoord. Het boek is voor 9.95 te koop of via pitcher.support@hetnet.nl'