Een medewerker van een frisdrankenfabriek zei onlangs tegen me: ‘Als werk niet zo boeiend is, dan moet je dat een beetje leuk maken. Dan doe je door een grapje op zijn tijd, door je collega's te feliciteren met verjaardagen, door met elkaar over sport of over de kapper te praten, iemand te groeten wanneer je hem tegenkomt of door het werk een andere invulling te geven. Als iemand verliefd is of in de problemen zit, is het volkomen normaal om daar tijd voor te maken tijdens het werk. '
Ik ken managers die gruwen van de sfeer op de werkvloer. Ik heb in al die jaren dat ik dit werk nu doe al heel wat partijtjes meegemaakt. Ooit deed ik samen met een Lufthansa-opleider een workshop in Hannover voor de Deutsche Bahn. Na de workshops mochten de medewerkers zich laten vollopen en startte de schlagerparade. Een aantal managers maakte zich snel uit de voeten.
Achteraf gaven medewerkers aan een fantastische avond te hebben gehad, maar het zeer te betreuren dat een aantal chefs het lieten afweten. Het was voor die mensen kennelijk belangrijk dat hun leidinggevende aanwezig was op deze informele bijeenkomst.
Vraagje: Moet je nu wel of niet meedoen met die partijtjes als leidinggevende?
Begin 2025 goed!
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden
50% korting op een Pro-abonnement
Upgrade nu voor €100 en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen en kennisbankpagina’s >>
Aandacht op en tijdens het werk, daar zie ik het belang van. Groeten, af en toe vragen hoe het is, etc lijkt mij niet meer dan normaal. Maar laten we al het overige wel in de context houden. Werk is werk en privé is privé.
Waar komt die wens toch vandaan?
Met z'n allen een mooi product of dienst leveren betekend meer dan 9-17, en als het helpt dmv zo'n borrel, dan een borrel. Heeft privé niets mee te maken.
Nee, een chef wordt niet beter door altijd mee te borrelen. Wel makkelijker aanspreekbaar voor medewerkers die afstand ervaren. En zo wellicht makkelijker met de leidinggevende in contact durven te komen.
Waarom is het nodig dat 'die lui van het kantoor' hun gezicht laten zien buiten het werk? Waarom moet er meer zijn dan van 9-17 om een mooie dienst te leveren?
In onze huidige maatschappij wordt de grens tussen werk en prive steeds vager. Willen we dat wel?
Het is eigen aan een natuurlijk leider dat hij het-blijven-op-feestjes niet als een 'moeten' ervaart en instinctief aanvoelt hoe gezag en informaliteit te combineren.
Het is volgens mij weer meer van hetzelfde. Informeel contact is de methode om banden te smeden.
Waarom is dit nou nodig om beter te kunnen werken? Waarom werkt iemand beter wanneer hij een feestje heeft gehad met zijn baas/manager/leidinggevende/chef?
Indien ik aanvoel dat iemand iets op zijn (prive)lever heeft, leg ik al snel op tafel dat ze mij alles kúnnen, maar niets hóeven te vertellen. Ik sta er zelf soms verbaast van te kijken wat dat in gang kan zetten. Meestal kun je weinig meer dan een luisterend oor zijn, maar daarmee vervul je ook een behoefte. Echter.. er zijn situaties waar je werkelijk iets voor de ander kunt betekenen en hem of haar op het juiste spoor kunt zetten. Juist dát maakt voor mij het verschil.
Ik denk dat de manier waarop ik mezelf opstel voornamelijk word bepaald door interesse in mensen in het algemeen.. je medewerkers, collegae en leidinggevende. Ik denk tevens dat je, indien dit niet uit je hart komt en je het als 'managementtrucje' toe denk te passen, je jezelf er beter niet aan kunt wagen want dan val je door de mand. Tenzij je wel héél goed kunt acteren en dan nog valt er misschien een opmerking over te maken vanuit etisch oogpunt?! Wil je wel zo berekenend met gevoelige onderwerpen omgaan als iemand zijn ziel bloot legt?
Niet iedereen zit op een 'coach' te wachten, maar zoals ik ergens op deze site heb gelezen -en waar ik het volmondig mee eens ben- is mensenkennis het belangrijkste aspect van leidinggeven. Op enig risico tot arrogant te worden gevonden, durf ik te stellen dat ik vrijwel feilloos aanvoel tegen wie ik kan zeggen: "Je kúnt me alles vertellen, maar je hóeft niets te vertellen.
Het gevolg van mijn opstelling is in iedergeval dat ik openhartige en uiterst loyale mensen om mij heen vind waarmee het simpelweg leuk is om te borrelen of eens een hapje mee te gaan eten. Vrijwel nooit 1 op 1, maar in groepsverband.
Het is een feit dat medewerkers vrijwel altijd een afstand ervaren tussen 'de vloer' en 'kantoor' en management in het algemeen, maar in mijn huidige functie en werkomgeving ervaar ik het toch echt anders. Tenzij zíj juist degenen zijn die héél goed kunnen acteren.
Nee, het is niet nodig er feestjes aan te pas te laten komen om beter te werken. Als de werksfeer en relatie tussen collega's goed is, komen de feestjes vanzelf. Berekenend een feestje organiseren om de slechte sfeer te veranderen, werkt in mijn ogen niet zo heel best. Ik vind het meestal wat doorzichtig en het is mijn ervaring dat ik niet de enige ben die dergelijke feestjes zo ervaart.
De sleutel ligt denk ik in 'goed people management'. Dat kun je niet faken. Het zit in je.. of niet. Ehh, voor alle duidelijkheid; ik weet altijd wél enige afstand te bewaren al ben ik zelf vrij open en 'hossen' doe ik alleen met mijn partner. Wel professioneel blijven!
Roger.
Wanneer de sfeer op het werk goed is komen de feestjes vanzelf. Berekenend een feestje organiseren of bezoeken helpt weinig. Ruimte om op het werk te praten over privé is nodig, zeker wanneer privé zaken het werk gaan beinvloeden.
Heb ik gelijk weer een nieuwe vraag - gerelateerd aan een andere discussie. Hoeveel privé mag er op het werk?
Voorbeeld1: Man gaat door een scheiding na 25 jaar getrouwd!
Voorbeeld2: Man gaat voor 3de keer aan de drank na een stukgelopen relatie.
Waar geef je als manager wel ruimte, waar niet?