Mannen luisteren selectief, of niet soms?

Ik ben een echte man. Dat wil zeggen, als het om luisteren gaat. Wat doen mannen namelijk als ze een verhaal horen? Dan toetsen ze het op ‘interessant'. En interessant, dat zijn de grote thema's van de buitenwereld.

Beetje moeilijke inleiding. Opnieuw proberen. Een beetje historisch opfluffen zal wel helpen. In de oudheid gingen de mannen de jachtvelden op en de vrouwen bleven onder de stulp. Na verloop van eeuwen veranderde dat een beetje: de vrouwen bleven thuis met de stofzuiger en de mannen gingen naar kantoor.
Nog iets later gingen ook de vrouwen naar kantoor, maar de mannen bleven zelden thuis met de stofzuiger. Op kantoor gedragen sommige mannen zich nog steeds alsof ze een speer in hun hand hebben, terwijl ze een puistige hangkont hebben gekregen van het vele zitten. En van de sercretariële snoepjes.
Ten tijde van de jachtvelden leerden de mannen het luisteren af. Ze moesten alert zijn, de einder aftasten met hun ogen, kort en bondig communiceren om niet opgevreten te worden door wolf, hyena of leeuw en wel luisteren, maar niet naar details, anders hoorde je de wilde dieren niet.
Vrouwen moesten in de beslotenheid van de commune juist wel goed luisteren. Ze maakten geen klap mee natuurlijk en hun verhalen gingen dan ook hoofdzakelijk over gevoelens, ongemakken in de omgeving of met hun lichaam.
De erfenis van al deze dingen is dat je als man slecht kan luisteren. Althans, naar de gewone dingen van het leven. Aan pijn moet je niet teveel aandacht besteden, anders kan je morgen niet presteren op het jachtveld. Tenzij je echt niet naar het jachtveld kan, maar dan kerm je van tijd tot tijd luid, anders denken ze wel dat je naar het jachtveld kan. Dus, dames, dat zielige gedoe van mannen als ze ziek zijn, dat zegt: "au, au, au, ik kan niet naar het jachtveld, ik kan echt niet naar het jachtveld, au, au, au'
‘Zeur toch niet' denkt dan de vrouw, die dat maar slap vindt. Aan zo iemand heb je immers niets, als er een vijandige stam binnenvalt. Dan wil je iemand die zonder een krimp te vertrekken zijn knots te voorschijn haalt om er op te meppen. Of zijn mond houdt, zodat hij iets kan doen waar hij eigenlijk goed in zou moeten zijn: luisteren.
Ik ben een echte man. Als het om luisteren gaat. Vertelt een vriendin van me een verhaal, dan probeer ik het onderwerp altijd naar mijn wereldbeeld te krijgen. Gaat het bijvoorbeeld over slappe thee, dan begin ik over boterthee, om het onderwerp naar Tibet en van daar naar de Dalai Lama te krijgen. En gaat het over chocola, dan begin ik snel over verslavende stoffen, zodat we het over recent hersenonderzoek kunnen hebben.
Met andere woorden: een klein thema moet een groot thema worden. Mijn vrouwelijke gesprekspartners denken dan altijd dat ik niet luister. Mis, ik luister wel. Maar ik ben verwoed bezig om het onderwerp een andere kant uit te krijgen.
‘Maar dat moet je nou juist niet doen' zegt een vriendin dan.
Ja, dank je de koekoek. Wat moet je dan doen? In die kleine thema's blijven rondspoken? De smaak van chocola, de geur van slappe thee. Ikke niet. Daar kan ik niet mee aankomen op de jachtvelden! Daar krijgen ze honger van en dan vreten ze je op. Het zijn net wolven, net hyena's, net leeuwen. Stuk voor stuk doelgerichte luisteraars...