Ik had een gesprek met een goede (vrouwelijke) bekende. Zij is als manager aan het werk in een wereld van mannen. Wat opvalt zijn een paar gedragingen: -feedback wordt nogal eens gegeven in de vorm van grapjes; en er wordt nogal macho gesproken over de omgang met ‘onwillige’ medewerkers (‘ik zal hem eens flink aanpakken’), terwijl de heren in de praktijk de dingen op zijn beloop laten en de confrontatie schuwen...
Ik had een gesprek met een goede (vrouwelijke) bekende. Zij is als manager aan het werk in een wereld van mannen. Wat opvalt zijn een paar gedragingen:
-feedback wordt nogal eens gegeven in de vorm van grapjes;
-er wordt nogal macho gesproken over de omgang met ‘onwillige’ medewerkers (‘ik zal hem eens flink aanpakken’), terwijl de heren in de praktijk de dingen op zijn beloop laten en de confrontatie schuwen;
-zij is een wat jongere manager, en de heren vertonen dan beschermend gedrag (heeft ze helemaal niet nodig) en ook aardig bedoeld paternalisme is ze niet vreemd (‘tuurlijk, meisje’); en
-zij ervaart bovendien dat de relatie met de ‘baas’ erg belangrijk is voor de mannen: daar leggen ze meer openheid en gevoeligheid aan de dag dan elders.
Hiermee is niet gezegd dat ze het niet gezellig vindt. Ze heeft het goed naar haar zin, en vooral het feit dat er niet eindeloos ‘gezeurd’ wordt, bevalt haar. Soms mist ze echter de eindeloze emotionele gesprekken met haar voormalige vrouwelijke collega’s.
Ik vond het een boeiend thema voor deze site en ben dan ook erg benieuwd naar de beleving van anderen. Ik heb veel vrouwen gecoacht die naar de top wilden, maar bij wie dat niet lukte. Verder veel teams, zowel mannelijke, vrouwelijke als gemengde. Ik wil voorzichtig zijn met stereotypen, maar er zijn verschillen. Mijn voorlopige conclusies zijn:
-Mannen zijn hiërarchisch gevoeliger. Het is voor hen belangrijk wie hoger en lager in de pikorde staan. Het gaat hierbij om status, invloed en macht. Hun zelfbeeld wordt beter als ze hoger in de rangorde staan. Daarom zullen ze altijd een goede relatie met nog machtiger mannen willen.
-De meeste vrouwen zijn veel minder gevoelig voor dat hiërarchische. Ze zijn vaak doelmatig en inhoudelijk gericht, en aanzien des persoons lijkt minder te spelen. Dat betekent ook dat ze een leider nogal eens ongezouten de waarheid kunnen vertellen. Weinig (mannelijke) leiders verdragen dit. Zeker als het ook nog eens openlijk gebeurt in vergaderingen. Dan speelt gezichtsverlies een geweldige rol bij mannen, en kan je je carriere wel vergeten.
-Ik kan me van hieruit voorstellen dat de ‘top’ minder aantrekkelijk is voor vrouwen. Het is een wereld van diplomatie, waarin uitbarstingen niet welkom zijn. Vaak gebeuren de dingen uiterst subtiel. Op een oprechte emotionele uitbarsting volgt vaak een afkeurende stilte. Peter van Straaten heeft daar prachtige tekeningen van gemaakt.
Ik wil zeker niet voorbijgaan aan andere zaken, zoals testosteron, kinderen, ambitie en gedrevenheid, maar voorlopig concludeer ik dat de interactiesystemen, en de sfeer aan de top vaak nog volledig door mannen bepaald is, en vooral door hun gevoel voor status. Dit maakt het voor vrouwen moeilijk om het daar leuk te vinden. De oplossing is simpel: meer vrouwen aan de top. Dat brengt een andere dynamiek.
Rest me nog te zeggen dat ik hier toch in stereotypen praat. Er zijn erg veel gevoelige mannen die zich wel durven te geven, die minder hiërarchisch gevoelig zijn en ook zijn er vrouwen die gedrag vertonen dat prima past in een door mannen bepaalde wereld.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Voor mij ook de reden om niet hogerop te willen.
Ik ben leidinggevend in een bedrijf waar het MT bestaat uit 2 vrouwen en 3 mannen. Op kantoor is 70% vrouw. In mijn branche zijn misschien 3 vrouwelijke algemeen directeuren, waarvan ik er 1 ben. Ik ben eerlijk gezegd het gediscussieer een beetje moe. En dat is iets wat vrouwen erg goed kunnen (zoals ook in bovenstaand stuk staat).
Vrouwen zijn net zo goed hierarchisch, ze uiten het alleen anders. Als iemand aan iemand anders moet gaan rapporteren, hoor niet direct de problemen die iemand hier mee heeft, maar indirect via via.
Paternalisme, misschien doetbeen oudere manager ook wel paternalistisch tegen een jongere mannelijke manager, alleen op een wat andere manier.
Mannen en vrouwen zijn anders, geven anders leiding en gaan als het goed is voor dezelfde resultaten. Ik denk dat we wederzijds het nodige van elkaar kunnen leren.
Ik ben persoonlijk blij dat er recentelijk wat meer mannen in onze organisatie werkzaam zijn, minder oeverloos gezeur. Op die manier houden we het sociale, gezellige en soms wat indirecte, maar kan er ook gewoon weer eens kort door de bocht wat gezegd worden zonder dat er een tweede sessie achteraan kan om over de gekweste gevoelens te praten..
(Gelukkig zijn dit ook weer stereotypen.)
Ik vind het onzin om te zeggen dat de manier van werken van mannen een reden is om niet ''hogerop'te willen. Lukt dat niet bij je huidige bedrijf dan zoek je iets anders, er zijn veel bedrijven waar vrouwen alle kansen krijgen. Je wilt groeien in je werk of je bent tevreden met wat je doet. Als je meer of andere prioriteiten hebt dan werk, prima, vooral doen, maar dat je dan misschien voorbij gestreeft wordt door collegae die dat anders zien, is een feit.