Ik hoor het vaak om me heen, mensen die gek worden van hun controlerende manager. Staan ze even te praten met een collega, komt de manager ertussen met een vraag als “is dit of dat al gebeurd?”. Gaan ze gewoon om 17:00 naar huis, horen ze later dat de manager zich afvraagt of ze wel voldoende uren maken. Lopen ze even naar het koffiezetapparaat, denkt de manager: zie je wel, staan ze alweer te lummelen. Wat is dat toch met die managers?
Dergelijk managersgedrag schijnt veelvuldig voor te komen. Het liefst ziet deze manager zijn medewerkers continu achter de pc zitten (onder toezicht van hemzelf natuurlijk), niet op- of omkijkend, keihard typend en liefst de koffie ook nog koud laten worden. Medewerkers zichtbaar ‘hard werkend’ tot ze er aan het einde van de dag bij neervallen en - minstens een uur te laat - afgepeigerd naar huis gaan. Want dan ben je pas productief.
Hoe zit dat met zulke managers? Waarom vinden ze het zo moeilijk om medewerkers bij het koffieapparaat te zien staan? Vertrouwen zij hun medewerkers niet, zijn ze echt zo bang bedonderd te worden? Willen ze zich misschien indekken, naar hun eigen leidinggevende (kijk eens hoe hard mijn mensen werken, kijk eens wat een goede manager ik dus ben)? Of kunnen ze gewoon niet tegen de spiegel die de medewerker hen voorhoudt en uit deze frustratie zich in overmatige controledwang?
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken…
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Goed item.
Het zijn factoren die de manager zover brengt.
factor 1 minimaal aantal mensen.
factor 2 de hoeveelheid aan productie.
factor 3 de besteedbare tijd.
factor 4 de tools die tot je beschikking staan.
factor 5 de opgelegde taget.
factor 6 de boven jou staande manager die de cijvertjes zo goed mogelijk wil vertalen naar de aandeelhouders.
dit alles maakt dat een manager niet altijd de collega kan zijn met een extra taak maar zich voortdurend met die extra taak bezig houdt om maar zo goed mogelijk over te komen bij zijn meerdere.
onderhandelen over de juiste middellen en arbeidsomgeving is er niet meer bij dat wordt tegenwoordig al niet eens meer mee genomen in het buget.
de manager is een tool geworden van zijn meerdere en zijn medewerkers
de spin in de web is verstijft omdat de middle manager niet de steun krijgt die hem/haar toekomt.
ik hoop alleen dat het hoger management door krijgt dat zij niet zonder deze middlemanager kunnen.
Met vriendelijk groet G van Sloten
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het beeld absoluut niet herkenbaar vind. Bij ons wordt veel meer gekeken naar het resultaat en het uitgangspunt: afspraak is afspraak. Als je afspreekt iets te doen, gaat men ervan uit dat je het ook zult doen, ook al kost dat een uurtje meer of een tandje bijzetten. Als iemand een keer wat eerder weg wil is dat dan ook geen probleem, tenzij de bereikbaarheid voor de klant of de klaren klus daar onder lijdt; maar tegelijkertijd wordt er vanuit gegaan dat je dan dan waarschijnlijk wel met een collega hebt geregeld. Dit werkt volgens mij het werkplezier en daarmee de efficiency en effectiviteit meer in de hand dan heel veel controleren.