Macht, consumptiedrift, ongelijkheid en landjepik beheersen de wereld...helaas

In mijn laatste boek 'De liefdesarchitect' gaat het (in deel 2) over de politieke systemen waarin we functioneren op deze wereld. Wat ik wilde vertellen met het boek, is dat dat systeem steeds weer bijzonder destructief blijkt.
Wie naar onze wereld kijkt, kan niet anders concluderen dan dat er veel onrecht en grote ongelijkheid is. 26 rijken op deze wereld bezitten evenveel als de arme helft van deze wereld. Verder wordt de wereld beheerst door landjepik, zijn er zaken als kinderarbeid en kindermisbruik, drijft onze wereld op consumptiebehoeftes en -middelen die geweldig slecht zijn voor het milieu en is iedere ideologie in de geschiedenis zo'n beetje ten onder gegaan. Goed begonnen maar ten onder gegaan, bijna altijd door machtswellust of hebberigheid. Daaronder liggen andere biologische mechanismen, waaronder onze behoefte aan veiligheid.
Mensen streven naar macht, naar status om vooraan te staan in de rij van voedsel en voortplantingsmogelijkheden. Wat er gebeurt is dat zij de pionnen en marionetten worden in een systeem, dat aan de oppervlakte zorgt voor veiligheid en gezelligheid, maar dat in de diepte zeer destructief is voor planeet en individu.
In mijn boek 'De liefdesarchitect' komt dit uitgebreid naar voren met een prognose over de toekomst. De hoofdpersoon is god zelf (maakt voor lezing van het boek niet uit of je er in gelooft of niet) die naar de wereld kijkt. Hij of zij probeert dat mild te doen, maar ontkomt niet aan bespreking van het destructieve systeem, dat in dit boek gods tegenstander is.
Wereldleiders denken dat ze in control zijn, de ultrarijken wanen zich veilig, maar niets is minder waar. Ze zijn, soms onbewust, altijd ergens slaaf van en hebben geen enkele controle over de richtingen waarin dingen gaan. Ook de Poetins, Erdogans en Trumps van deze wereld kunnen de boel niet naar hun hand zetten; ze zijn afhankelijk van de achtbaan waarin ze zitten.
En dat kan zelfs amusement zijn, of een bepaalde levensstijl. Want een van de speeltjes van het destructieve systeem, dat zo schadelijk is voor mensheid en planeet, is het amusement en vermaak. Enfin, samenvattend is het boek 'De liefdesarchitect' een poging om de wereldsystemen die ons beheersen in grote lijnen te doorgronden. Persoonlijk vind ik dat kunst en literatuur die functie mag hebben. En ook vaak heeft gehad.
Doorgronden van dat wat de wereldsystemen vormt en bepaalt, en ook het doorzien van politieke agenda's, is bijzonder moeilijk. Niettemin moeten we vragen durven blijven stellen over de dingen die met ons gebeuren. Het boek 'De liefdesarchitect' doet dat in de vorm van een verhaal.
Mijn uiteindelijke doel met het boek is dat we gaan begrijpen dat we als de donder aan de bak moeten als mensheid. Samenwerken om nou eindelijk eens die poging te doen die slaagt om de handen ineen te slaan, middelen gelijker te verdelen (zonder gelijk voor communist te worden versleten) en goed te zijn voor de planeet.
Of dat gaat lukken? Ik vrees van niet. Niet als mensheid. Niet zonder een interventie van de natuur of een of andere godheid. Punt is dat alles wat je onderneemt wordt opgeslokt of verpulverd door het systeem van destructie dat overal weer opduikt en wint, omdat het gedragen wordt door geld, macht legers en belangen.
Wat we kunnen is maar beperkt, helaas. We kunnen onszelf zodanig ontwikkelen, dat we voor medemens en planeet opbouwend zijn. Constructief, creatief en liefdevol. Of ze je nou een gekkie vinden of niet (een beetje gek is een stuk leuker dan modaal normaal), er is voldoende reden om nieuwe wegen te ontdekken. 'De liefdesarchitect' is geschreven om mensen hierbij te helpen en te verstevigen. Niet om ze bang te maken.
Als je het koopt, maak je me hartstikke blij. Want ook een schrijver moet leven...

https://www.ako.nl/de-liefdesarchitect-9789403606620.html