Leo van der Burg, een man om te herinneren

Zijn dochter Laura belde me een paar weken geleden. Wist ik wel dat hij was overleden, vorig jaar? Ik schrok. Nee, dat wist ik niet. Hé bah. Ik had een poosje geleden nog een mail van hem ontvangen. Had hij niet gereageerd op een artikel op mijn weblog Jonge Bazen? Dat was toch geen maanden geleden? Hij stond op mijn lijst van mensen om een drankje mee te drinken. Kom een avond over hem praten, bood Laura aan. Dat vond ik leuk, dus vanavond zat ik in Zutphen.  Zie ook http://www.hrsport.nl/nieuws/00016_mentale-training-voor-de-sportcoach.html Leo van der Burg was een bijzonder mens. Hij reageerde een paar jaar geleden op een artikel van mij op ManagementSite. Het beviel hem, liet hij weten, dat ik kritisch durfde te schrijven over hypes als competentieprofielen. Hij had een paar boeken geschreven die een zeer interessante invalshoek boden op mensen in bedrijven. Google maar eens op zijn naam.  

Ik heb hem een paar keer gezien. Op een zonnige middag in Zwolle onder andere, toen we een sigaar rookten bij Public in Zwolle. En bij zijn bedrijf Tricona in Zutphen. We deelden een visie, met name over de manier waarop bedrijven met mensen omgingen. Leo vond het niet zo interessant om alleen maar naar competenties te kijken. Hij deelde de in mijn artikelen geventileerde kritiek dat je met competentieprofielen eigenlijk niet veel mat. En bovendien vond hij dat je er mensen mee te kort deed.‘Met competenties draai je het om. Je bedenkt een profiel op basis van een baan en je zoekt er een mens bij die er zo’n beetje aan voldoet. Overigens weet je dat niet zeker, dat is een inschatting. Je zet die mensen in een akelige testomgeving, waarin ze zichzelf niet zijn, en gaat ze dan beoordelen. Misschien kunnen die mensen uitstekend functioneren in andere contexten. Ik laat mensen liever tot hun recht komen in een gesprek, in een veilige omgeving en kijk liever naar hun kwaliteiten. Wie zijn ze? Wat kunnen ze? Wat zou handig zijn?’  Leo kon genieten van gesprekken over deze dingen. Hij vond het fijn als hij een geestverwant vond, iemand die ook kritisch durfde te kijken naar de dingen die voor zoete koek werden geslikt, vaak voor veel geld. De keren dat ik hem zag hebben we erg gelachen en was het erg gezellig. Terwijl we het alleen maar over werk hadden. Ik vond hem een zeer inspirerende man. Over zijn visie was hij heel expliciet. ‘Het is zo eenvoudig, en ik begrijp niet waarom niet iedereen gewoon mijn boeken gebruikt. Weet jij hoe dit komt?’ Hij is op 59-jarige leeftijd overleden. Vorig jaar. Op de sterfdag van zijn moeder, in hetzelfde uur. In zijn slaap. Een heel rustige dood. Onze afspraak is blijven staan. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.

Maar we hebben Laura nog. Zij is de bewaker van het erfgoed van haar vader, die in het betaalde voetbal geen onbekende was bij AZ en Go Ahead Eagles. Onder andere Louis van Gaal had veel respect voor hem.