Wat bepaalt de kwaliteit van een goede trainer? Afwijken van een programma wanneer de groep daarom vraagt? Op een flexibele manier de doelen van de trainingsdag halen? De zaken bespreekbaar kunnen maken? Complimenteren en confronteren waar nodig? Of de goede evaluatie?
Dat laatste vaak. Helaas. Want als ervaren trainer (die nogal wat trainers en coaches heeft opgeleid) merk ik dat evaluaties erg op vooral jonge trainers kunnen drukken. Van hen wordt verwacht dat ze iets losmaken, dat de manager zelf niet voor elkaar krijgt. En dat moeten ze dan ook nog zo doen, dat de mensen een positief oordeel over ze hebben aan het einde van de dag.
Bijvoorbeeld: ze moeten de mensen duidelijk maken dat ze hun werk beter moeten doen, maar wel zo dat die daar een prettig gevoel bij krijgen. Opdrachtgevers zeggen vooraf wel eens: pak ze maar flink aan. Maar dat zie je terug in de deelnemersevaluatie. En op die evaluatie wordt een trainer uiteindelijk toch beoordeeld.
Zelf hanteer ik andere criteria. Als een trainer een groep (terecht) prikkelt, dan kan dat tot een negatieve evaluatie leiden. Ik heb ooit iemand gezien die een groep confronteerde met hun jolige gedrag. De trainer ging over opvang van collega’s na ernstige agressiegevallen. De jolige groep vond de trainer ‘helemaal niks’. Wel waren ze zich bewust geworden van hun gedrag aan het einde van de dag.
De evaluatie was uiterst matig, maar de trainer heeft naar mijn mening een geweldige prestatie geleverd. Wat jullie?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Er zijn er dan die water bij de wijn doen, want studenten tevreden stellen da's helemaal niet zo moelijk.... toch?
Een goede training, waarin echt iets gebeurt, hoeft niet per se tot goede evaluaties te leiden. Iedereen knikt ja wanneer dat wordt gezegd, maar men blijft kiezen voor trainers die het 'goed doen' in evaluaties. De vraag blijft: wat bereiken ze?
Toch?
Ik vind het bedrijfsleven hier behoudend.
Maar ik ben ervan overtuigd en het is mijn ervaring dat als je dit doet en daarna goed bespreekbaar maakt, dat de meeste evaluaties positief zijn. Een enkeling blijft inderdaad in zijn ongenoegen of projectie zitten. Soms hoor je daar weken later nog van "ik vond het toen stom, maar ik snap nu wat je bedoelt". De stretch opzoeken en functioneel houden is de kunst van het vak, en soms betekent dat over het lijntje gaan om hem daarna weer kundig terug te pakken of te LATEN pakken door de deelnemers zelf. Dat laatste vergt ook wat van je ego en matcht misschien niet helemaal met de neiging om je ego te voeden met positieve evaluaties. Interessant discussiepunt dus.
Terwijl we allemaal wel iets kleingeestigs hebben. Toch? Dus eerlijk zijn over dat ego, dat prediken veel mensen wel, maar eerlijk gezegd, ik zie mensen maar zelden zeggen: 'Ik heb zo'n last van mijn ego'.