Kappen met Facebook!

Na jaren Facebook beëindigde ik op bevrijdingsdag mijn account. Niet dat het geen leuk medium is. Zeker voor iemand die schrijft is het een prachtig podium. Het is bovendien een handige manier om te experimenteren met communicatie-effecten. Wat doet het als je gedichten plaatst? Wat als je foto’s plaatst van jezelf, je geliefde, je kinderen, van vakanties, van gezellige bijeenkomsten? Wanneer krijg je de meeste likes?

Je krijgt na verloop van tijd een goed gevoel voor dat wat communicatie doet. En dan kan je besluiten om reacties serieus te nemen of te negeren. Mij is heel vaak gezegd te stoppen met die selfies, maar ik vond dat ik volledig zelf uit kon maken wat ik wel en niet plaatste. En ik plaatste vaak. Ik was, in de woorden van een goede bekende, ‘een grootverbruiker’. Ik heb het medium denk ik optimaal benut. 

Op mijn eigen wijze ook. Gepassioneerd (want ik kan niets half), zonder al te veel censuur. Ik kwam mensen tegen die zeiden: pas op met wat je publiceert, maar het was niet nodig om dat te zeggen want dat doe je toch al op Facebook. Het is daar de Grote Goed Nieuws show, ook al zijn er politiek gedreven mensen die het gebruiken voor hun boodschappen. En dat heeft ook effect, al zal het niet in het kleine Nederland zijn. Maar in landen waar democratie geen vaste voet heeft, is Facebook nog wel eens een wapen.

In Nederland krijg je de indruk dat het met iedereen fantastisch gaat, als je Facebook moet geloven, en dat is uitstekend. Daar is Facebook voor. Gossipglossies schrijven nog wel eens gemeen over sterren. Daar kan je dan wel op gaan mopperen, maar die bladen zijn niet voor nuancering of normbesef bestemd. Voor Facebook geldt iets dergelijks. Ik heb me dan ook vrij gevoeld om alles wat ik leuk vond op Facebook te zetten.

Het verwijt van narcisme nam ik al snel voor lief. Ik ben namelijk prima in staat om me op anderen te richten, dus  voor een narcist ben ik net iets te empathisch. Bovendien las ik om de haverklap artikelen over het psychologische nut van selfies in kranten. Dus liet ik die typisch Hollandse kritiek op selfies lekker voor wat ie was. Eigenliefde is niet per se verkeerd, heb ik ontdekt. Er zijn zelfs filosofen die zeggen dat je anderen niet lief kan hebben, als je jezelf niet lief hebt. Heette het in de oudheid niet: heb uw naaste lief als uzelf?

Een ander verwijt, dat van oppervlakkigheid, raakte me eigenlijk ook niet. Nog eens: Facebook is daarvoor gemaakt. Je laat veel mensen toe, je laat alle berichten toe, dus kom je van alles tegen. Het is een virtuele feelgood movie. En tussen de garbage vind je regelmatig een juweel. En: wat is er eigenlijk tegen oppervlakkig?

Toch stop ik er nu mee. En waarom?

Om te beginnen heb ik gemerkt dat het de gezonde drang om vrienden fysiek te bezoeken, althans bij mij (bij jou kan dat volledig anders zijn), af doet nemen. Eigenlijk ben je via Facebook al over elkaar geinformeerd. De urgentie neemt af. En ik heb gemerkt dat het zo ook werkte: er zijn vrienden die je jarenlang niet ziet, maar wel ‘spreekt’ via Facebook. Niets kan echter op tegen persoonlijk contact, blijkt uit allerlei marketing onderzoek.

Een ander punt is dat het tijd vreet. Althans bij mensen zoals ik, die dingen niet half kunnen doen. Iemand vond: je moet dingen met mate doen. Ik begreep heel goed dat ze veronderstelde dat dat moeilijk voor me is. En dat is ook zo. Maar het is niet alleen moeilijk, het is ook een keuze: voor passie. Ik vind namelijk helemaal niet dat iedereen alles met mate moet doen. Laat alsjeblieft niet iedereen matig en verstandig zijn; dan komt er niets meer tot stand en gebeurt er niets meer.

Ik heb mijn tijd nodig. Om in alle rust zaken op te schrijven. In de vorm van boeken, artikelen en gedichten. Op deze blog. En op www.egobert.wordpress.com

De belangrijkste reden om Facebook op te zeggen is echter dat het tijd werd voor een verandering, aan iets anders dan de vluchtigheid die het medium kenmerkt. Ik ben van mening (en wederom: jij kan, zal en mag een volledig een totaal andere mening hebben) dat het leven fris blijft door niet te lang in iets te blijven hangen.

Veranderen houdt het water stromend. Het bevriest niet, het heeft niet het risico van ziekteverwekkers, zoals stilstaand water. Facebook heeft bij mij een tijd zeer prettig gefunctioneerd. Ik heb er van geleerd, maar nu is het tijd voor iets anders. Ik wens alle andere Facebookers nog veel vreugde op het medium. Ik ga het loslaten. En dat doe ik heel Bourgondisch. Reken maar.

Bert Overbeek is de schrijver van ‘Bert’s Breinboek voor Managers en Trainers’  dat sinds kort verkrijgbaar is via managementboek.nl of in de shop van mijnmanagementboek.nl  Hier vindt u een artikel over het boek: http://www.jongebazen.nl/verandermanagement/eindelijk-een-breinboek-voor-managers-trainers-en-coaches. Het boek behandelt de invloed van nieuwe inzichten op management development, selectie en werving en veranderprocessen bij medewerkers en teams.