In de eighties en nineties groeide de fel bejubelde poldercultuur als paarse kool. Veranderingen, geloven in jezelf en opkomen voor jezelf waren de strijdkreten waarmee de bevolking het bedrijfsleven introk. Uiteindelijk, in de jaren 90, resulteerde het zelfs in hippe vormen van vergaderen en samenwerken en zelfsturende teams. Alles kon. Nu moet er ingeleverd worden. Vooral 40-plussers worden daar droevig van.
Als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje´ zong de vooroorlogse artiest Louis Davids, en het lied gaf precies weer hoe de mensen dachten. Je had heren en knechten en daar had je het maar mee te doen.
In de jaren 60 en 70 werd dat doorbroken. Nederland kwam in opstand tegen de oude standverschillen en de ´kleine man´ opende op alle mogelijke podia in de samenleving de aanval op de ´regenten´. In de jaren 80 en 90 waren veel patronen ´gedemocratiseerd´ en de aanvankelijk fel bejubelde poldercultuur groeide als een paarse kool in de gronden van het leiderschap.
Veranderingen, geloven in jezelf en opkomen voor jezelf waren de strijdkreten waarmee de bevolking het bedrijfsleven introk. Uiteindelijk, in de jaren 90, resulteerde het in hippe vormen van vergaderen en samenwerken en zelfsturende teams. Doorstroming naar hogere functies werd gestimuleerd.
Maar aan alles komt een eind. Want mocht het nog niet duidelijk zijn, het is allang afgelopen met de ´Praagse Lente´ in organisatieland. En dat geeft problemen. Er werkt een hele generatie mensen die is opgegroeid in de jaren, waarin in elk geval de illusie bestond dat men meebesliste en dat meedenken op prijs werd gesteld.
Het is die generatie die inmiddels mokkend en mopperend door organisatieland gaat. Ze kan niet wennen aan de strakke aansturingsmethoden van nieuwe regenten en cijferkoningen. Ze hebben nooit geleerd met directieve leiders om te gaan. Ze zitten weg te sterven in een of andere hoek en niemand die meer lekkers strooit. Hun ervaring is niet van belang. Houden ze hun kennis lekker voor zichzelf dan worden ze in elk geval niet ontslagen.
Het is een uitdaging voor de jongste generatie managers om deze generatie zodanig te motiveren dat de organisatie maximaal rendement uit ze haalt. Zelf kunnen ze het niet meer. Je moet maar denken: het had mijn vader of moeder kunnen zijn.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Zorg voor respect van de oudere generatie, respecteer hen en trots zullen zij zijn. Trots op die jonge dame of jonge kerel die daar de tent runt op een geheel nieuwe wijze. Maar met goed resultaat en naar ieders plezier en behoren...
Je kuntmensen niet motiveren, je kunt wel het beste (de ziel) van mensen naarboven halen. Iedereen is uniek !
Groeten,
Patrick uit Eijsden
Her werkwoord motiveren heb ik pas in de jaren 80 geleerd. Daarvoor heette het : enthosiasmeren. En volgens mij kan dat wel! Althans, zo ben ik aan de bak gekomen en gebleven. Mijn interesses zijn geactiveerd en ik werd enthosiast omtrent de beginselen van management en organisatie. Dat ging zover dat ik ook actief de managers-wereld in ging en bedrijven managede. Wel relatief kleine bedrijven (100 - 200 personeelsleden)
Dus mijn stelling is : je kan wel mensen motiveren, alleen heet dat anders.