Is uw manager zo'n flapdrol, die alleen maar met cijfers mept?

Ik verzet me op deze blog wel eens tegen slecht management. Ik hou van goede managers, mensen die er toe in staat zijn om een duidelijke meerwaarde te hebben, die een team beter kunnen laten presteren en in een betere sfeer. Maar uit gesprekken met allerlei goed gekwalificeerde mensen verneem ik dat organisaties momenteel regelmatig worden geleid door slechte managers. Dat zijn managers die denken dat teams beter presteren als je ze met cijfers om de oren slaat. Ze denken dat dat voldoende is om de boel in beweging te krijgen. Verder mikken ze regelmatig mails de organisatie in met gespierde taal. Niet zelden op vrijdagmiddagen, kort voor een weekend.  Ze brengen stress en zelden continuïteit.

Ze zijn populair in deze tijden, omdat ze met korte termijn resultaten schermen. En altijd zijn niet zij de schuld van een slechte performance, maar de een of andere medewerker net onder hen. Het leidt allemaal tot vervelende machtsstrijd, tot ontslag met vertrekpremies en tot een top die vooral bezig is met zichzelf. Met kwaliteit heeft het allemaal niets te maken, want verandering betekent bij hen altijd: reorganisatie en minder mensen. En mensen uit hun comfortzone halen is niets anders dan: mensen continu een andere functie geven, terwijl ze het prima doen in hun bestaande functies.

Ik begrijp niet wie deze flapdrollen aanstelt. Want laten we reeël zijn. Managen is niet tegen mensen roepen dat het resultaat slecht is en dan weer fijn doorlopen, managen is je meerwaarde waarmaken door mensen te helpen beter te presteren en met elkaar kijken hoe je het resultaat verbetert. Dat weet iedere managementdeskundige. Maar waarom zien we dan in zo’n crisis toch altijd weer die zelfgenoegzame machomanagers aan het roer gaan staan? Misschien weet u het antwoord.

(Begrijp me goed: dit is geen betoog tegen mensen die cijfers van belang vinden bij de aansturing. Het gaat erom dat je meer moet doen dan alleen maar cijfers roepen naar de mensen, en denken dat je door de prestatiedruk te verhogen de boel verbetert.)

 

Durft u kritisch te laten kijken naar uzelf en uw managemers? Doe gerust een beroep op de schrijver van dit artikel. Hij is een veelgevraagd MD-trainer en -coach en doet ook geregeld lezingen. De website van Bert vindt u op www.pitchersupport.jimdo.com Maar u kunt hem persoonlijk benaderen via zijn mailadres: pitcher.support@hetnet.nl Bert twittert op Goeroetweets 

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 

Thalita Smit- Cornelder
Ik ben het helemaal met je eens. Jammer dat deze ego's zelf niet vinden dat ze hulp of training nodig hebben.
Lex van der Heijden
Helaas zijn er inderdaad managers die rennen van kwartaal naar kwartaal en 'managen' op basis van spreadsheets en geen benul/interesse hebben van/in de mensen waarmee het werk uiteindelijk gedaan dient te worden. Dit type 'manager' is volgens mij puur uit op persoonlijk winstbejag en niet op het belang van het bedrijf noch de mensen.
Marion Naus, ZONdynamiek
Als zaken niet goed gaan is er maar 1 richting waarnaar gekeken wordt en dat is geld. Daar kun je dan lekker achter verschuilen en is veilig (zoals dit vaak omschreven wordt).
En mensen die alleen maar aan geld denken (iets anders dan in geld doen) zien dan hun kans om op de voorgrond te treden want hun vermogen is beperkt. Het is de ego die als damp hun eigen spiegel vertroebelt.

Als zaken goed gaan is er meer ruimte voor eigen inbreng van het team.
En resultaat is toch echt een keuze maken voor een richting en ruimte bieden voor de uitvoering binnen kaders.
Gideon Boekenoogen
Lid sinds 2019
Er staat vandaag een mooi stukje in de Volkskrant over Heineken en hoe dit hollandse bedrijf, waar we graag trots op zijn, cafe's in een wurggreep houdt en concurrenten stukprocedeert. Het topmanagement van dat bedrijf heeft blijkbaar een verdienmodel bedacht waarin onethisch handelen tot het fundament behoort.
Laatst las ik een stuk over Douwe Egberts. Ook al zo'n bedrijf waar we graag trots op zijn en vooral om die reden hun koffie kopen. Na de beursgang is het zittend management vervangen door een directie die het zgn Anglo Saksische model aanhangen. "Het maakt niet uit hoe je het doet, als je maar winst maakt en de aandeelhouders tevreden stelt". Hoe erg is het voor al die medewerkers en managers (want dat zijn ook maar gewoon medewerkers) om te werken voor een bedrijf waarvan je houdt terwijl het geleid wordt door een stel onethische boeven. In dezelfde Volkskrant staat een stuk dat Hema het toch niet zo goed doet. De medewerkers en managers van Hema doen het juist ongelooflijk goed. Ze hebben alleen te maken met een investeerder die het bedrijf in de schulden steekt en 14% rente vraagt over deze schulden. Een zeer goede marge van 12% als bedrijfsresultaat levert op deze manier nog een verlies op. Blijkbaar vinden wij het OK dat je als investeerder zo met management en medewerkers omgaat.
Terugkomend op dit artikel: De gemiddelde Nederlandse manager is op zijn/haar positie gekomen omdat hij/zij op het juiste moment zijn mond dicht gehouden heeft en heeft gedaan wat de baas zegt. Als de baas al niet doet wat hij zegt (of dingen zegt die het daglicht niet kunnen verdragen), hoe kun je dit dan van een manager wel verwachten?
Willem K van Es
eigenlijk samen te vatten met een boektitel “Bullshit management” aangedreven door het Anglo-Sasische economiemodel (hoewel dat weer hard op z’n retour is). Veel van deze managers verschuilen zich achter regels, procedures en opmerkingen dat ook zij ‘maar gestuurd zijn’! Een zeer leuk boek over bedrijfsculturen is van D’Iribarne P. (1989) Eer, Contract en Consensus, Management en nationale tradities in Frankrijk, de Verenigde Staten en Nederland, Amsterdam: Uitgeverij Nieuwezijds Met een voorwoord van prof. dr. ir. G. Hofstede (organisatiesocioloog en -psycholoog), zou volgens Hostede, een verplichte leerkost moeten zijn voor managers na al die Amerikaanse - vaak belabberde - literatuur. We zijn in Nederland besmet met het bestuurskunde virus; de regel en procedurebouw studie. Hierachter kunnen (slechte) managers zich heel gemakkelijk verschuilen.
Een goed product van een mooi en transparant bedrijf waar gemotiveerde mensen werken verkoopt veel beter. We zullen zien dat DE zichzelf uit de markt gaat prijzen. Mede omdat steeds meer Nederlanders een grote hekel gaan krijgen aan de hedgefunds en andere durfkapitalisten. Het is een ziekte die bestreden moet worden.
Ik ben een groot voorstander van het produceren van kwaliteitsprodukten, van het -eventueel- labelen van producten aan een bepaalde herkomstgebied, denk aan de Opperdoeser aardappel of Champagne of Parmaham. Ook hier speelt dat Neo-liberale gedachtengoed dat dit slecht is voor het product en de consument hetgeen een drogreden is.(NA een AOC verkoopt een product beter (en meer) en de kwaliteit wordt beter; opmerkelijk of niet?)
Charlotte
Goed gezegd Bert! Chapeau! Helemaal met je eens.