'Ik heb gewoon een hekel aan werken! Ik val er bij in slaap!'

Iedereen mag zijn eigen keuzes maken die kan ik respecteren, maar voor leven op kosten van de gemeenschap hebben ze een woord uitgevonden wat ik niet uit zal spreken.
Wat te denken van verantwoordelijkheidsgevoel voor jezelf en je naasten, zelfrespect dat je voor jezelf kunt zorgen en niet op de rug van een ander meelift????
Het enige wat ik hier knap aan vind is dat iemand niet om zijn eigen mening draait, maar draag dan wel de gevolgen van die mening zelf en zadel daar een ander niet mee op.
Ik respecteer ieders mening maar dit is beslist niet mijn mening.

Ieder mens is goed in dat wat hij echt leuk vindt om te doen. Daar kun je in excelleren en krijg je energie van. Voor deze meneer is dat dus naar de sportschool gaan. Op mijn sportschool lopen altijd mensen rond die je begeleiden, helpen en uitleg geven. Zelfs met bijbetaling tot personal trainer aan toe. Dat is dus een baan en daar kun je dus een salaris mee verdienen en als je er echt goed in bent zelfs een heel goed salaris. Wat let je om een carrière switch te maken en plezier te hebben in je werk?

Inderdaad, een luie donder. Hij vat het zelf goed samen. Een eerlijke luie donder, dat dan weer wel. En dat is ook wel moedig. Ondertussen zou ik niet bereid zijn ook maar 1 cent op zijn rekening te (laten) storten. Hier is het sociale vangnet wat mij betreft niet voor bedoeld. Ik vind het ook te makkelijk. Er moet toch iets denkbaar zijn waar deze jongen wel van wakker blijft, en dat niet uitsluitend voor zijn eigen plezier is (zoals sporten). En dat mag wat mij betreft ook best vrijwilligerswerk zijn. Maar alleen maar sporten, daar haak ik echt af.

Ik ben nog van de 'oude stempel' en heb altijd geloofd in loon naar werken. "Zoals men zaait, zo zal men oogsten" zei mijn opa. Of je moet geluk hebben met de lotto.
Iemand die op zijn werk in slaap valt, heeft volgens mij de verkeerde job aangenomen en zou beter veranderen. Misschien een keer in een restaurant of café gaan werken ?! Probeer maar eens in slaap te vallen achter te bar !

Wat een heerlijke en eerlijke mail!
Ik denk dat veel mensen aan deze persoon kunnen beamen dat hun werk ook niet inspirerend,
veilig en engagerend is. Veel onderzoeken van bijv. Kets De Vries, Pfeffer en hun collega's laten zien dat je de werkvloer beter kunt mijden. Werk staat in de V.S al op nummer zes van doodsoorzaken.
Ik vraag regelmatig wie komt er morgen nog werken als hij de hoofdprijs wint in de loterij?
Het zal niet verbazen dat het aantal positive antwoorden nadert aan nul!
Dit is een zeer belangrijke discussie gezien de toekomst veel werk zal uitvagen; 3D, Artificial Intelligence, Robotica en meer disrupties zullen met snelheid op ons afkomen.
Niet erg, maar hoe verdelen we de opbrengsten? Nogmaals deze discussie is belangrijk en ik hoop op veel reactie en discussie.

Een heel antwoord geschreven en niets te zien van de reactie! Nog een poging.....
Ik vind de mail heerlijk en eerlijk. Ik denk dat 80 % deze persoon de hand wil schudden.
Werk maakt meer kapot dan je lief is. Over de verdeling van de inkomsten zullen we een discussie moet starten. Arbeid staat in de V.S al op nummer zes van doodsoorzaken.
Lees de boeken van Pfeffer en Kets de Vries over het fenomeen werkvloer. Gedegen
studie naar het wel en wee op die vloer. Vaak zijn de de resultaten niet bemoedigend.
"Employers don't give a damn about their employees", aldus Pfeffer.
Deze weken lezen we over de heerlijke cultuur van Amazon in de kranten. Jeff Bezos moest overal zijn verhaal doen hoe een bedrijf te runnen. Van binnenuit totaal verrot voor de man van de vloer.... Volgens mij komt het neer op wat gunnen we elkaar?



Lets start the discussion......

Natuurlijk mag iemand een hekel hebben aan werk. Of er zelfs bij in slaap vallen. Maar je moet niet denken per maand een uitkering van 10.000 euro op te kunnen strijken met niet werken en alleen maar naar de sportschool gaan. We hebben al genoeg graaiers in ons land en profiteurs over de rug van een ander.

Eigenlijk is het een discussie van niks, waarom zou je erop in gaan als hij geen zin heeft om te werken.

Advies voor de persoon in kwestie:
Stoppen met werken.
Geen uitkering aanvragen.
Huis verkopen of huurhuis inleveren.
Gewoon kort door de bocht gezegd: Landloper worden ergens in Siberië.
Daar is het koud en kun je de hele dag sporten om warm te worden.

Gaaf dat je dit zo op (digitaal) papier hebt gezet en het raakt zeker aan een vraagstuk waar ik zelf ook al geruime tijd mee speel en waar ik geen eenduidig antwoord voor heb. Zelf ben ik recentelijk voor mezelf begonnen om meer te kunnen doen van hetgeen ik leuk vind en hoewel ik nog lang niet ben waar ik gevoelsmatig wil zijn ben ik met veel meer plezier aan het werk... In het systeem waarin we kiezen te leven is geld een noodzaak en vraag ik dus geld voor de zaken waar ik (ook) veel plezier aan beleef...en daar wringt de schoen, want ineens wordt hetgeen waar ik blij van word een zakelijke transactie en neemt het plezier bij mij significant af. Geld (en misschien wel bezit) kan in mijn ogen een echte passie-killer zijn. Dat geldt zeker ok voor veel (grotere) commerciele organisaties, waar men is vergeten dat het bedrijf ooit met veel passie, trots en betrokkenheid is opgezet en dat dit de basis was van successen. Inmiddels regeren daar de zakelijke doelen en is het overleven ipv leven. Je hebt duidelijk een boodschap, wellicht een idee over hoe het anders zou kunnen en "luisteraars"...Hoe zou je daar een bijdrage aan kunnen leveren? Bedankt voor je mooie post en veel succes met het vinden van je eigen weg.

Ik zou mijn tijd ook wel aan leukere dingen willen besteden dan werk. Want werk bevat toch altid wel een portie corvee. Maar het leuke deel van mijn werk (gelukkig is dat groot) wil ik wel houden. En daar zit de crux: we kiezen als mens nou eenmaal liever voor de leuke dingen om te doen. En toch geloof ik dat corvee ook ergens goed voor is. Ook dat maakt je uiteindelijk een gelukkiger mens. Fijn om dat af te hebben, trots dat je je weerzin overwon, evt. waardering van anderen die de waarde zien.
Ik ben er van overtuigd dat een maatschappij die het zo regelt dat mensen qua werk alleen maar hoeven te doen wat ze leuk vinden, via een basisloon of zoiets, zeker weten ook de nodige ellende creeërt; verwende mensen, alleen maar uit op eigen belang zonder rekening te willen houden met elkaar. Sinds Adam en Eva hebben mensen werk/corvee te doen gehad. Beter om dat zo te houden. En te liken.

In de 33 jaar dat ik nu gewerkt heb als eigen baas was toen 17 jaar en na 11 jaar het bedrijf verkocht. Daarna 3 werkgevers altijd gewerkt met passie voor het vak.
Bij alles wat ik gedaan heb deed ik op gevoel misschien is dit voor sommige raar.
Maar alleen zo kun je overleven in dit systeem, meestal zie ik mensen chagrijnig en moedeloos naar hun werk gaan. Ze kunnen niet lachen en zijn net zombies, hebben hun telefoon, iPad etc. in de hand. En dan lachen ze naar hun scherm terwijl er van alles om hun heen gebeurt waar ze geen weet van hebben. Zal wel aan mijzelf liggen maar lachen, werken en nieuwe contacten leggen doe je niet met je telefoon. Als je werk heb waar je niet blij van word moet je gaan nadenken. Wat wil ik en wat kan ik, iedereen kan meer dan dat ze denken maar zijn bang dat ze onderuit gaan. Als kind leer je ook van alles met vallen en opstaan. Alleen mensen zoeken zekerheid en dat alles geregeld is. 1 troost die is er niet je moet zelf iets van je leven maken en dat kan niemand anders voor je doen. Gewoon je hart volgen en geld maakt echt niet gelukkig. Gezondheid ia veel belangrijker en werken met passie en geld verdien kan nog steeds.
Doe het al 33 jaar en moet er nog 17 gaan, zal tegen die tijd wel één van de weinige zijn die 50 jaar gewerkt heeft.
Succes iedereen die op zoek is naar geluk, geld en passie.

Ik onderschrijf het wel. Ik heb geen hekel aan mijn werk, maar ik vind het totaal zinloos. Ik ben geheel niet geinteresseerd in mezelf maatschappelijk ontwikkelen. Ik ben ook wars van materialisme. Het interessseert me geen hol wat een ander van me vindt, dus ik hoef ook niet zonodig met alles mee te doen (wat bakken vol geld kost).
Ik ben veel meer geïnteresseerd in persoonlijke ontwikkeling, lekker uitslapen, op de sportschool rondhangen en op de bank liggen (en ik weet meer van training en voeding dan het grootste deel van de so called personal trainers en dietisten), maar ik heb geen zin om er mijn werk van te maken, dan wordt het weer een verplichting en is de lol ervan af.

Ik werk nu 3 dagen, en het doel is over 5 jaar 1,5 dag te werken en de rest te verdienen op de beurs. Hoef ik ook geen belastingen meer te betalen en maak ik geen misbruik van de voorzieningen. Ik kijk er nu al naar uit!

ik geef diegene die dit heeft neergezet groot gelijk.ik vind werken ook maar saai en vervelend.zo als hij er over denkt,zo denk ik er ook over.ik herken mezelf helemaal in zijn manier van denken.helaas krijg ik ook een laag loon.ook ik werk gelukkig maar vier ochtenden per weer,en ook ik vind dat al meer dan genoeg.wat wil je als je vaak saai werk moet doen wat je vaak vervelend vind,en als je zelfs van de leukere werkjes snel genoeg hebt.ik moet ook steeds vechten tegen de slaap op mijn werk.dat mijn ogen dichtvallen.ik heb ook geen talent met werken.het lijkt mij dus logisch dat ik een hekel heb aan werken.saaiheid maakt lui en lusteloos.ik train liever met gewichten.kon ik maar op mijn vijftigste jaar met pensioen met minstens 10000euro per maand.nee hoor,voor mij lekker zuipen in het cafe en achter de wijven aan,is toch veel leuker dan werken

Ik heb ook een hekel aan werken de hele dag kratjes stapelen werk gelukkig nog maar 4 dagen per week maar ben blij als ik weer vrij bent en krijg ook maar weinig betaalt 1740 netto per maand voor 32 uur en 1900 netto als ik 5 dagen zou werken zou het niet erg vinden als ze me morgen zouden ontslaan.

Het probleem van wonen in een dichtbevolkt land in de moderne maatschappij is dat je jezelf er niet aan kunt onttrekken. Er is geen opt-out mogelijkheid. Het is meedoen of creperen. Nog geen 200 jaar geleden kon je vrijwel overal gewoon een hutje in een groot bos bouwen en daar je eigen leven leiden. En er zijn nog steeds landen waar mensen zo wonen, maar ook voor hen wordt dit steeds moeilijker.

Tegenwoordig is het haast onmogelijk zo te leven. Zelfs als je een afbetaald huis hebt moet je daarover nog belasting betalen. Er zijn wel allemaal theoretische constructies die bijvoorbeeld Tiny house eigenaren gebruiken, maar de praktijk is dat je nog steeds geld nodig hebt en dus op de één of andere manier iets in de maatschappij moet doen om dat te realiseren.

En iedereen roept dan; "Nou als 't je niet bevalt, dan rot je toch op naar een ander land waar 't beter is?". Ja zo werkt dat dus niet. Je kunt de meeste landen niet zomaar binnenbanjeren en zomaar je eigen stukje land gaan claimen, wat bomen omhakken en daar je eigen huis van bouwen. En als je dat toch gaat doen staat er binnen no-time een boswachter voor je neus die je hopelijk vriendelijk en anders dwingend verzoekt te vertrekken.

En dat is wat mij frustreert. Want er zijn genoeg dingen die ik zou willen doen, maar niet in deze maatschappij en op de manieren waarop dat in deze maatschappij moet. Dit probleem is eigenlijk al gecreëert ten tijde van de industriële revolutie.

En daarom vind ik dat iedereen een basis inkomen moet krijgen totdat er weer ECHT de mogelijkheid komt om je te onttrekken aan de moderne maatschappij. De keuze om wel of niet mee te doen zonder dat het een zaak van leven-of-dood wordt, dat is in mijn beleving vrijheid. En in deze maatschappij voel ik mij dus eigenlijk niet vrij.

Ik moet dan altijd denken aan het grapje: "In elk land heb je vrijheid van meningsuiting. Je hebt alleen geen vrijheid NA memingsuiting" :) . Tja ,met dat soort logica kun je overal wel keuzevrijheid in zien. Iedereen heeft de keuze om niet te gaan werken, maar dan ga je wel dood van de honger en de kou.