Iets anders: Kunsttalent Marleen van Oven

DOAS is de afkorting voor een aantal ateliers in een oude ambachtsschool vlakbij de spoorlijn van Zwolle naar het noorden. Een hoeveelheid kunstenaars werkt daar dagelijks en is gelukkig met de plek. Maar de gemeente heeft iets anders bedacht. Er komen comfortabele appartementen. En daar zaten ze nu echt op te wachten in Zwolle, op appartementen...

(zie ook www.bertblog.nl)

We hadden een verjaardag zaterdag en dus mochten we vandaag, eerste pinksterdag 2007, uitkateren en niets doen van onszelf. Dan maak je altijd leuke dingen mee. Zo neem je eens tijd voor teevee kijken, een wandeling maken door de buurt of voor de Zwolse kunstroute.
En die kunstroute bracht me bij DOAS (www.doas.nl) . DOAS is de afkorting voor een aantal ateliers in een oude ambachtsschool vlakbij de spoorlijn van Zwolle naar het noorden. Een hoeveelheid kunstenaars werkt daar dagelijks en is gelukkig met de plek. Maar de gemeente heeft iets anders bedacht.
Zoals gebruikelijk bleef de locatie niet onopgemerkt bij projectonwikkelaars en de plek is alweer verkocht. Er komen comfortabele appartementen. En daar zaten ze nu echt op te wachten in Zwolle, op appartementen. De gemeente heeft er geen stokje voor gestoken en dat is jammer, want DOAS is iets prachtigs.
Ik liep er aan tegen het werk van onder andere Marleen van Oven, een jonge uit Harderwijk afkomstige kunstenares, tegenwoordig woonachtig in Zwolle. Marleen is een enorm talent en maakt futuristische landschapfoto’s uit potjes, pannetjes en peperbusjes. Ze is enorm fantasierijk. Geef haar een ventilator en ze maakt er een onderzeeërtje van.
Het werk van Marleen is grappig maar niet zonder diepgang. Wie de vogel op hoge poten ziet die in haar atelier staat, krijgt vrolijke associaties. Het object is gemaakt van gipsverband en een paar gevonden takken. En dan zijn er de steenuiltjes! Tientallen uiltjes in vrolijke kleuren. Ze zijn gemaakt uit stenen die Marleen uit de Maas liet halen. Een geweldig cadeau, bedacht ik, voor nieuwe leden van het Wereld Natuur Fonds. Als ik het Fonds was, dan zou ik mij haasten om er een tiental op te kopen.
Haar schilderijen imponeren door het felle kleurgebruik. Ze intrigeren bovendien door hun volstrekt unieke vormen, die wel wat weghebben van uitvergrote plaatjes van bacterieën, maar dan wel in uitbundige kleuren. Ook lag er een associatie met de maan en het nieuwe boek van Khaled Hosseini, dat ‘duizend schitterende zonnen’ heet. In één van de schilderijen zag je die zonnen door een prachtig rood heen schemeren.
Marleen zelf stond er vrolijk tussen. Ze had haar draai te pakken; zoveel was duidelijk. Op zeker ogenblik werd onze aandacht getrokken door gevoelige muziek die in de gang werd gespeeld. Iemand met een trom, een tweede met een viool en een derde speelde het accordeon. Het ging om de Groningse Magdalena Troostmachien. Een ideaal trio voor dit soort gelegenheden.
Ik voelde me er maar gelukkig mee, met al die verwennerij. Maar over een jaar zal het niet meer in deze vorm bestaan. Dan komt de projectontwikkelaar met hamer en zaag en dan tref je slechts gehaaste managers in de gangen van het gebouw, die thuis komen van alweer een lange reis in een steeds anoniemer wordend Nederland.
(Mocht u geïnteresseerd zijn in het telefoonnummer van Marleen, dan kan u dat via pitcher.support@hetnet.nl krijgen. Kennis nemen van het werk van het talent Marleen van Oven zal u niet teleurstellen. Magdalena Troostmachien is te boeken via 06-42873707.)