Hooggeschoold, maar ondeskundig...?

Medewerkers bij een werkplaats beklagen zich. Er zijn teveel academisch geschoolden, die alles van managementmodellen weten, maar niets meer van het werk zelf.

‘Vroeger kwam onze leiding geregeld op de werkvloer. Ook de directeur. Dan wisten ze waar we het over hadden. Nu zie je ze niet meer.' Ik herken dit. Jullie?

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 

Chris Visser
Ik herken het... helaas...

Mijn inziens heeft dit te maken met de verschuiving van aandacht. Meer en meer is die gericht op aandeelhouders tevredenheid, autonome groei of andere financiele PI's. Als gevolg van onvoldoende resultaat wordt de bestuurder vervangen, waar door er geen lange termijn doelen gesteld en gehaald kunnen worden. En dan heb je nog het type manager dat er eigenlijk alleen voor zijn eigen portomonee zit...

Ook lijkt het wel of managers steeds meer moeite hebben om met het "gewone" werkvolk te communiceren, die op hun beurt door bijvoorbeeld internet ook steeds meer informatie hebben.

En het fraaie is dat het gisteren, vandaag en morgen eigenlijk maar om één ding draait: samen werken aan het  resultaat.
Maarten Verhoeven
Pro-lid
Herkenbaar.

Wellicht komt dit doordat er op steeds kortere termijn, veel heftiger veranderingen zijn. In ieders omgeving en dus ook voor bedrijven. Voor besluiten/handelen met een lange(re) termijn visie zijn er vaak veel (veranderlijke) variabelen, die zich ver buiten je beïnvloedingssfeer bevinden. Daardoor loont het om je te richten op kortzichtige doelen als aandeelhouderstevredenheid, of je eigen portemonnee...

Want, wat is er morgen nog over van je succes van vandaag??!!

Toch ben ik overtuigd dat een goede visie en strategie zelfs de grootste en meest ingrijpende omgevingsveranderingen kan overleven en daardoor herkenbaarheid en (h)erkenning door het hele bedrijf oproept. Om over te stappen van de rompslomp van alledag naar een langetermijn strategie moet wel door de zure appel heen gebeten worden, waarbij aandeelhouders c.s. teleurgesteld moeten worden en medewerkers opgelijnd om de toekomstidealen te realiseren. Dit kan nogal pijnlijk uitvallen! Uiteindelijk zullen alle betrokkenen victorie kraaien, maar vooraf en in de eerste aanloop en eerste fases, zeker niet.