Hoofdredacteur Jonge Bazen ziet Abraham: gedicht als cadeau lezers

Het gedicht ‘Onstuim in water’ (zie www.egobert.wordpress.com) schreef ik vanwege mijn 50e verjaardag, die op 4 oktober zal plaatsvinden. Om het te kunnen schrijven heb ik de afgelopen zomer een aantal boeken en studies doorgenomen. De mythe van Narcissus en Echo, natuurkundige werken, bijbelboeken en nogal wat poëzie, waarvan met name Lucebert, Simon Vinkenoog en TS Eliot’s ‘The Waste Land’ moeten worden genoemd. Ik wilde voor mijn 50e een gedicht schrijven. Een lang gedicht. Waarin een aantal aspecten van mijn leven bij elkaar zouden moeten komen. Het moest een gedicht worden met diepgang. Met grote thema’s. De zelfliefde. De naastenliefde. De vreugde en pijn van die dingen. Het ontstaan van hemel en aarde. Het gedoe van moleculen, protonen, neutronen, elektronen en quarks. De mystiek van water, waarin zelfs geluid en licht zich anders gaan gedragen. Geboorte. Dood. Verdraagzaamheid ten aanzien van het andere. En de liefde tussen man en vrouw.
Het moest allemaal in één gedicht. En in een vorm waar ik van hield. Geen nodeloze rijmelarij. In beelden. De lezer moest zijn eigen werkelijkheid er dan maar uit halen aan de hand van de metaforen. Het hoefde geen sonnet of alexandrijn te worden, maar gewoon iets tussen proza en poëzie in. Een gebied dat ooit met veel succes betreden werd door grootheden als Eliot en Borges. Niet voor iedereen boeiend, maar wel voor mij.
Het kon me tijdens het schrijven niet schelen als het onbegrijpelijk zou zijn. Ik heb al zo vaak gedichten geschreven waarin ik rekening hield met lezers. Bovendien heb ik het een beetje gehad met die typische Nederlandse behoefte aan eenvoud en duidelijkheid. Het is een cultuur geworden van mensen voor wie een tekst snel het gevoel moet grijpen, anders haken ze af. En dan krijgt de tekst de schuld.
Ik realiseerde me dan ook dat ik nogal iets van de lezer vraag, wanneer ik het gedicht zou plaatsen. Vooral ook omdat het gedicht nogal wat voorkennis vroeg. Toch ga ik het plaatsen. Niet op www.jongebazen.nl want niet iedereen houdt daar van gedichten, maar op www.egobert.wordpress.com, mijn persoonlijke weblog.
En met uitleg. Dat hoort eigenlijk helemaal niet. De betekenis van het kunstwerk ligt immers in het kunstwerk zelf. Maar hier is het gedicht slechts een onderdeel van het kunstwerk. De toelichting is het andere deel. Samen vormen ze een eenheid. Gedicht en toelichting horen bij elkaar.  Vandaar dat ik de verzen zal toelichten.

‘Onstuim in water’ is een gedicht over narcisme en liefde geworden. Wat leidt er tot geboorte, tot leven en wat leidt er tot dood? Ik heb ervoor gekozen om veel beelden te gebruiken uit de natuurwetenschappen en de mythologie uit de oudheid. Het is aan de lezer om die op zijn eigen wijze te interpreteren.  De komende weken zal ik de toelichting en het gedicht op www.egobert.wordpress.com plaatsen. Voor mensen die eens wat anders willen dan het gangbare, neem gerust een kijkje!