Hoe ben jij als klant? Ook zo'n zeurpiet?

Het blijft boeiend om te zien hoe wij beschaafde Nederlanders ons gedragen, wanneer we klant zijn. Wie daar een goed beeld van wil krijgen, moet eens een weekje met de trein reizen. Het is niet gering wat mensen conducteurs naar het hoofd slingeren. En dit terwijl de prestaties van de NS niet echt slecht zijn. Een paar voorbeelden.

De NS heeft stiltecoupé’s. Nu zijn er mensen die daar geen boodschap aan willen hebben. Die gaan er lekker zitten bellen, en dan wel zo luid dat je het achteraan in de coupé ook kan horen. Mensen hebben werkelijk geen enkele gene meer: alles wordt besproken; gewoon hardop.

Maar daar gaat het niet om. Waar het wel om gaat, is dat reizigers onlangs een conductrice wezen op zo’n luidruchtige beller in een stiltecoupé. Zelf wilden ze zich liever niet branden aan de dame, die (zo bleek uit het telefoongesprek) niet voor de poes was.

De conductrice vroeg de dame of ze zo vriendelijk wilde zijn om het gesprek te beëindigen, of elders voort te zetten. Ze kreeg een sneer. ‘Dat gezeik van jullie moet eens ophouden. Je kan alles wel stiltecoupé noemen. Is dat juridisch eigenlijk waterdicht?’

Conductrice bleef erg vriendelijk, hoorde ik van één van de medereizigers, maar de dame in kwestie blafte dat ze bij die ‘klote-NS’ het wiel nu ook niet bepaald uitgevonden hadden.

‘Kijk eens naar jezelf. MAVO zeker?’

 

Ongeveer in dezelfde week werd een conducteur voor idioot uitgemaakt omdat hij vasthield aan de 35 euro-regeling.

‘U kunt een kaartje kopen, meneer, maar het is bij mij 35 euro extra. ‘

Zijn klant begon gelijk te schelden.

‘Wat een geleuter, zeg. Je collega’s doen het ook dus waarom jij niet?’

‘Dan doen mijn collega’s het niet goed’ begon de conducteur.

‘Ja, idioot, die doen het wel goed. Je begrijpt het niet. Jij doet het niet goed.’

 

Omdat het geen uitzondering is, en je in de krant steeds vaker de discussie hoort over afnemende beleefdheidsvormen, wil ik het onderwerp hier ter sprake brengen. Eerlijk is eerlijk: ik ben zelf ook geen lieverdje en kan bijvoorbeeld tegen callcenters die ongevraagd bellen, een behoorlijke toon aanslaan, maar dit voert mij te ver.

Ik ben het dus eens met mensen die zich ergeren aan onfatsoenlijk gedrag. We zijn er erg goed in staat om het vingertje naar een ander uit te steken, maar wanneer we zelf hetzelfde doen, geven we niet thuis.

 

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 

Jeroen
Het blijft een apart verschijnsel dat je steeds meer om je heen ziet. Mensen in allerlei diverse settings die werkelijk compleet onbehoorlijk met elkaar omgaan.  Zo noemt u voorbeelden van treinreizigers die conducteurs voor van alles uitmaken. Ik maak dagelijks in de trein gelijke voorbeelden mee waarbij in het ene geval de conducteur het slachtoffer is en in het andere geval de reiziger onbehoorlijk te woord wordt gestaan.  Daarom vind ik afgezien van de strekking van uw betoog, de rol van de klant als 'agressor' wat minder relevant. In zijn algemeenheid geldt volgens mij het gebrek aan fatsoen dat anderen weer irriteert en waardoor een opwaartse spiraal van onvriendelijkheid ontstaat. Wellicht een open deur maar de remedie zou volgens mij toch het er elkaar op aanspreken kunnen zijn. Zodra mensen grenzen overgaan en daarbij geen weerstand van hun omgeving ondervinden zullen ze dat een tweede of derde keer nog gemakkelijker doen. Zodra individuen een aantal keer hun eigen grenzen zijn overgegaan verleggen ze hun grenzen en wanneer dat collectief gebeurt, dan komen maatschappelijke grenzen langzaam ergens te liggen waar we dat eigenlijk met zijn allen niet willen.

Een tip voor iedereen die fatsoen en goede behandeling in klantcontacten interessant vindt: het boekje "Klote klanten" van Egbert Jan van Bel. Waarom worden klanten boos, wat kan je leren van boze klanten en hoe kan je ze in je voordeel gebruiken?