Het feestje van Management Site

Het was leuk, het feestje van ManagementSite op Nijenrode. Op maandag 3 november zat ik in een gezelschap van 170 mensen te luisteren naar vier oorspronkelijke sprekers, ingeleid en samengevat door Willem Mastenbroek, de man die ManagementSite oprichtte. Focus Conferences had de organisatie in handen.
Het begon allemaal met Jaap Peters. Misschien laat zijn toespraak zich het beste illustreren met één van de foto's die hij toonde. Op een station, rondom een tentje voor koffie en thee, stonden maar liefst zes prullenbakken op een paar vierkante meters. Zes prullenbakken! Hoe kon dat? Dat kon omdat het management een ‘prullenbakkentarget' had. En die was gehaald met de prullenbakken..
Peters liet daarmee zien hoe het vaak gaat in managementland. Leiders voldoen aan interne targets, maar missen daarmee het echte beeld: in dit geval de belachelijke hoeveelheid prullenbakken op een paar vierkante meter. Hij had nog een voorbeeld. Twee dezelfde borden naast elkaar. Het ene van de gemeente, het andere van de eigenaar van het terrein. Borden met exact dezelfde informatie. Naast elkaar. Aan de hand hiervan kon je vaststellen dat er intern iets helemaal verkeerd was gegaan.
Na Peters kwam Paul Verburgt. Lachen. Verburgt, bepleiter van de zelfsturende organistatie, werd doodmoe van al de onzin die hij tegen was gekomen bij KPN. Zeven managementlagen bijvoorbeeld. Geen contact tussen mensen ‘op de vloer' en de directie. Paul bedacht grappige en creatieve dingen, zoals het ‘Comité van Nare Mannen'. Je laat al je mopperaars door de organisatie gaan, laat ze vaststellen wat er niet goed gaat en je verandert het.
Ik vond het vooral indrukwekkend hoe Verburgt over de dingen sprak. Eenvoudige taal en vrolijk. Hij werd moe van al die mensen die je tegenkomt in organisaties als je eens iets wilt veranderen. De boodschap was duidelijk: van al die managers had je maar last, en ook HRM kreeg er venijnig van langs. Weg ermee, dus. Een klein dun laagje leiders, maar bij voorkeur zelfsturing. En met Verburgt als inspirerende leider, dan. Dat zei hij niet maar dat merkten mensen uit het publiek op. Want in zijn zelfsturende organisatie was wel degelijk veel visie en sturing zichtbaar. Die kwam van hemzelf.
Een platte organisatie met enorme winsten was de organisatie van Wim van der Leegte, de derde spreker. Oudere man, het haar wit als wol van gerijpte wijsheid, stond droogjes bescheiden te wezen over de 90 miljoen winst die zijn onderneming bij elkaar had gesprokkeld. Een man met een practical approach en hét hogeschoolvoorbeeld van iemand die klein kan doen over grote dingen. Ik bedoel, je komt toch niet meer bij wanneer een zo succesvol iemand als hij zegt dat hij ‘niet zo intelligent' is. Waarschijnlijk meende hij het ook nog.
Het was een indrukwekkend betoog. Niet in de laatste plaats omdat we nu eens een echte ondernemer aan het woord hoorden, in plaats van een alleswetende managementgoeroe. Erg leuk was het verhaal over iemand die een order verknolde van 500 000 euro. Wim ging naar hem toe en vroeg hem met wie hij het erover gehad had. Uiteraard met niet teveel mensen. Dat vond Wim maar niets.
‘Laat je kwetsbaarheid zien en hang daar op het prikbord -dat iedereen kan zien- de tekst: ‘Ik ben een sukkel want ik heb een order van 5 ton verknold.'

Na Wim kwam Ben Tiggelaar aan bod. Ach, wat moeten we over hem zeggen? Het is een begenadig redenaar, die muziekjes in zijn presentaties verwerkt en gewoon lekker is om naar te luisteren. Veel weetjes, een ritsje geciteerde grootheden, wat hersenkennis erbij, een vraagje hier, een spelletje daar, en na zijn spreektijd heb je weer wat opgepikt.
Hij had te weinig tijd, zo leek het, gisteren, er was iets teveel informatie in zijn betoog gepropt, maar het blijft ook dan boeiend om naar hem te luisteren. Het is gewoon een behendig redenaar en een even competent verkoper want eerlijk is eerlijk, dat kan hij ook geweldig.
En na Ben was er ook nog een prijs. Voor Edwin Lambregts en Richard Puyt. De professor doctor Willem Mastenbroek prijs voor het beste artikel op ManagementSite van 2007-2008. De jonge mannen kregen een check ter waarde van 1500 euro voor de prijs.
‘Zelf waren we over dat artikel niet eens zo heel tevreden' zei een stralende Richard Puyt achteraf. Ja, het was een leuk feestje gisteren.