GroenLinks en Facebook, de dood in de pot

Meestal gaan discussies over hoe politieke partijen anderen treffen met beleid, deze keer  werd een politieke partij getroffen door beleid. Facebook verwijderde een 40 jaar oude verkiezingsposter van de ontwapenende PSP, een voorloper van GroenLinks. Het sociale medium doet dat vaker. Bloot en seks moeten het ontgelden, vooral in combinatie met homo’s. Meermaals is tegen dergelijke vormen van censuur geprotesteerd, deze keer door GroenLinks. Direct proclameerde de partij voor vrijheid te staan. En dat in verkiezingstijd, tel uit je winst.

De tegengestelde opvattingen van waar de gewraakte poster voor staat, is interessant. GroenLinks claimt dat de poster voor vrijheid staat. Naakt als symbool voor het afleggen van een verstikkende moraal, naakt als symbool voor onschuld in een door de Koude Oorlog geregeerde wereld, naakt als provocatie naar het establishment. Het tijdsbeeld gevangen in een koe en blote vrouw, een stukje Hollands cultureel gemeengoed? In ieder geval ’s lands bekendste verkiezingsposter ooit.

Het akkefietje liet goed zien hoezeer naakt in een context gezien moet worden. In mijn geboortealbum prijkt ook een naaktfoto. Buiten een obscure kelder van een katholiek geestelijke of kinderdagverblijfmedewerker kraait daar geen haan naar. Als mijn ouders dit op Facebook gepubliceerd zouden hebben, zou het rücksichtslos weggehaald zijn. Het is een Amerikaans bedrijf, en in de Angelsaksische wereld gelden andere maatstaven. Deze Angelsaksische standaarden zijn vervolgens opgelegd aan de rest van de wereld uitgezonderd Noord-Korea.

Wonderlijk genoeg was Mark Zuckerbergs geesteskind in het begin ook niet vies van een beetje vleeskeuring. Foto’s van studentes werden zonder toestemming online geplaatst en gekeurd door bezoekers van de site. Een studentengrap met maling aan de wereld werd een miljardenbedrijf. Dat soort ondernemingen zijn vaak te machtig om zich gevoelig te tonen voor hun consumenten. Vaarwel privacy, gebruiksgemak en dus ook een losse moraal wat betreft naakt.

Zo kon het gebeuren dat de voormalige studentengrap een foto verwijderde van een andere uit de hand gelopen studentengrap, van jaren ’70-marxisten. Rechtsdraaiende gerstevlokken die hun druivenpitten uitspuugden in het weiland en dan tevreden opmerkten dat ze de zaden weer hadden teruggegeven aan de aarde. De gewezen vagebonden zagen 40 jaar later dat hun baanbrekende poster verwijderd was door een onderneming die tegenwoordig vooral maling aan de eigen gebruikers had.

Eigenlijk hebben GroenLinks lijkt griezelig veel op Facebook. Een clubje dat ooit tegen de gevestigde orde schopte, is afgegleden tot het oudste en dikste model van de politieke catwalk. De uitstraling van de partij schiet chronisch tekort, ook in deze campagne. Een vechtmissie steunen onder het mom van politieagenten opleiden, is al helemáál een zwaktebod - en allesbehalve ontwapenend. Het afgeschreven plus-size model vindt wereldvrede gewoon niet meer zo belangrijk, GroenLinks wil nu vooral gewoon geaccepteerd worden. In een poging daartoe heeft de partij nu ook haar eigen poster gecensureerd.

Deze kniebuiging belichaamt de inkapseling van GroenLinks aan het 'normale'. Het is de dood in de pot. Als een organisatie bestaat om te overleven in plaats van om iets te veranderen, sterft de achterliggende gedachte langzaam af. Mijn prognose is dat Sap door een electorale centrifuge gehaald zal worden, en 2012 niet als lijsttrekker uitluidt. En dat Facebook over enkele jaren als een zeepbel uiteengespat is waarin miljarden zijn verdampt.