Fragment, nieuwe roman Bert Overbeek

JongeBazen-hoofdredacteur zal nog in 2009 zijn eerste roman publiceren. Het boek zal gaan over een Iraanse dichter die in Zuid-Spanje wordt uitgenodigd om voor te dragen. Zijn vriendin, een Joods-Nederlandse celliste, wordt gelijktijdig gevraagd om te spelen in het Andalusisch orkest. Is deze gelijktijdige uitnodiging toevallig? Of zijn er geheime krachten in het spel? Terreurbewegingen? Oosteuropese maffia? Geheime diensten? Maar hoe dan?

Tot nu toe heeft Bert vooral managementboeken en dichtbundels geschreven. Onlangs verscheen 'Heerlijk,de werkvloer op!', een fris en snel te lezen boek over leiding geven in de praktijk, dat via pitcher.support@hetnet.nl nog steeds te koop is. (zie ook www.egobert.wordpress.com ) De nieuwe roman opent met de volgende proloog.

'In een straat in Jordanië zit een 58-jarige man. Hij drinkt thee terwijl hij een mobiel telefoongesprek voert.

‘Het moet te regelen zijn. Hij moet weg daar.’ zegt hij ‘Ik wil hem hierheen halen, samen met haar. Kan me niet schelen hoe zijn situatie is.’

Hij speelt met een briefopener en luistert. Dan gaat hij verzitten.

‘Zij kan dat zondermeer regelen. De kunst is om haar via ons netwerk te bereiken. Dan moeten we onderhandelen. Nee, niet met geld. Daar is ze volkomen ongevoelig voor. We moeten haar iets anders bieden. Iets dat haar idealen dient. Ze is bijzonder altruïstisch. Voor haar mensen doet ze alles. We weten dat ze kennissen heeft die betrokken zijn bij verschillende aanslagen. Ze ontvangt ze, omdat het vrienden zijn van haar vrienden. Ze doet het voor haar mensen. Daar is ze dus kwetsbaar.’

Hij luistert opnieuw en staat op om naar een dressoir te lopen. Hij kijkt  naar een oude foto van een jongen. De jongen is niet ouder dan 5.

‘Als mensen uit zijn directe omgeving te veel weerstand bieden, laat je ze uitschakelen. Deze kwestie heeft de hoogste urgentie. Regel het maar. Het gaat er vooral om dat ze gunstig gestemd wordt over ons voorstel.’

Dan zet hij de mobiele telefoon uit.

Een dag daarna voert een Moldavische man vanuit Maine via MSN messenger een chatgesprek met een vrouw in Europa. 

‘Zeg maar dat we ze financieel zullen steunen.’ tikt de man.

‘En doen we dat?’ vraagt de vrouw. De snelheid waarmee ze antwoordt is indrukwekkend.

‘Tijdelijk. Er is genoeg.’

‘Natuurlijk. En alles voor een christelijk Palestina.’

De man lacht, ziet ze in één van de camvenstertjes van messenger.

‘Mooi gezegd. De oude kruisvaardersgedachte.’

‘En zij?’

‘Zij is van veel nut. Ze kent heel veel moslimleiders uit de Arabische wereld persoonlijk. Blijf bevriend met haar, vertel haar ons plan. Je moet haar absoluut het gevoel geven dat je op haar hand bent, en dat je met hem een spel speelt.’

‘Dat is volgens mij niet moeilijk. Ik ben op haar hand.’

‘Prima. Maak haar maar lekker met dollars. Dat zal de vriendschapsgevoelens versterken.’

‘De opdracht is niet gemakkelijk’ zegt een oude Spaanse vrouw in een parador aan de koffie op het Plaza de Zocodover tegen een landgenoot, twee dagen later.

‘Nee’ bevestigt hij ‘Het is zeer complex. De Mossad. De maffia. Arabische geheime diensten. Je vraagt nogal wat.’

‘Het lukt je wel. We kennen je.’

Ze kijken elkaar eerst zwijgend aan als er iemand passeert, dan  zegt hij iets over de voetbalwedstrijd van Barcelona tegen Real Madrid.

‘Die spanning is zelfs door Richard Wagner niet geëvenaard.’

Vervolgens staan ze op, kussen elkaar en hij fluistert haar in het oor dat hij ze niet zal teleurstellen.'