Het volgende verhaal speelt zich zo'n 10 jaar geleden af in een conferentieoord waar trainees in dienst van een grote organisatie werden opgeleid. De hoofdtrainer was een zéér pittige dame van in de vijftig die goede contacten met het personeel van het oord onderhield. En daar had ze een goede reden voor.
De trainees volgden gedurende het traject verschillende meerdaagse trainingen. Na afloop gingen ze de bar in. Iedereen kreeg een eigen kaart, maar de kosten voor de alcoholische geneugten kwamen op rekening van de organisatie waar ze in dienst waren. De trainster checkte met enige regelmaat deze kaarten op onbeschaafd drinkgedrag. Bovendien won ze informatie in over hoe de trainees met het personeel in het oord omging. Tijdens de trainingen had ze immers te maken met 'gewenst gedrag'. Door de beschreven checks vielen een aantal mensen zodanig door de mand dat afscheid van ze genomen werd. Deze dame was overigens een intern trainer.
De meeste trainers in mijn omgeving zijn van mening dat je geen informatie over het functioneren van cursisten/trainees door mag geven aan de hr-afdeling. Dat beïnvloedt de vertrouwensband en gedrag van cursisten tijdens bijeenkomsten. Of iemand moet het wel erg bond maken. Nu lijkt deze vorm van integriteit te worden ingehaald door de economische malaise. Tijdens een intervisiebijeenkomst vertelde een collega dat hij te maken had met een groep mensen waarvan de intrinsieke motiviatie grotendeels laag was. Bij drie jonge mensen droop de zelfgenoegzaamheid eraf. "Nog geen dertig jaar oud en ze zijn ervan overtuigd dat ze alle kennis en vaardigheden al in de pocket hebben." "Als ze aan de slag gaan met een subgroepopdracht waar ze in een te krappe tijd met een plan van aanpak moeten komen, dan is slechts één ding belangrijk: als we dit snel afhandelen, kunnen we na tien minuten koffie drinken!" "De inhoud van de presentaties zijn stuk voor stuk om te huilen." Mijn collega vertelde voorts dat tijdens één van de bijeenkomsten een vrouw van de hr-afdeling een toespraak had gehouden over de stand van zaken binnen het bedrijf en dat er een grote kans was dat een aantal contracten niet verlengd zou worden. Daarna was het lunchtijd. Tijdens de lunch vroeg de hr-dame aan de collega openheid van zaken te geven over het gedrag en niveau van de cursisten. Hij besloot open kaart te spelen en lichtte haar in over het gebrek aan motivatie en beschaafd gedrag bij het drietal. Dit sloot overigens aan bij de indruk die de hr-dame al had.
Toch zat mijn collega met deze gang van zaken in zijn maag. Had hij dit wel mogen doen? Is dit wel integer? Of mag weleens duidelijk worden dat als je iets bereiken wilt je daarvoor hard moet werken. Ook tijdens trainingsbijeenkomsten!
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Dit zinnetje uit je bijdrage, beste Paola, knaagt aan me. Net zoals je collega, terecht, met de gang van zaken in zijn maag zit.
Integriteit afschaffen ten gevolge van economie, of andere tijdelijke toestanden, lijkt me een heel slechte zaak en je op zeer glad ijs begeven. Omdat integriteit altijd gepaard gaat met <strong>vertrouwen</strong>. Ook een belangrijk onderwerp bij economie, en andere tijdelijke toestanden.
Trainingen, supervisies, cursussen enz. zijn in principe allemaal gericht op verbeteringen van werk- of bedrijfsprocessen. Om dat te kunnen, moet er een motivatie aanwezig zijn.
Wanneer die motivatie er niet is, zullen ook resultaten van cursisten navenant zijn (zie de bedroevende presentaties).
Een trainer of cursusleider wordt ingehuurd om mensen in te lichten en te leiden naar mogelijke verbeteringen. De verantwoordelijkheid om dit op te nemen, ligt bij de cursisten zelf.
Een trainer of cursusleider wordt niet ingehuurd om (persoons)beoordelingen over mensen te geven. Hij/zij mag daar wel eigen gedachten over hebben, zelfs cursisten mee confronteren, maar geen beoordelingen doorspelen.
Een cursist geeft zich immers <strong>in vertrouwen</strong> over aan de cursusleider. Hij/zij moet er van uit kunnen gaan, dat de cursusleider zich alleen met hem bezighoudt binnen het kader van die cursus.
Moet de cursist aan het eind een prestatie laten zien, dan dient dat van te voren afgesproken te zijn (in de vorm van een test, tentamen, assesment etc). ‘De cursist weet dan waar hij aan toe is: falen of slagen. Wat betreft de prestaties op zijn/haar werk, zullen resultaten ook aanleiding zijn om de medewerker al dan niet positief te belonen, cq contracten niet te verlengen.
De vrouw (trainer) die relaties onderhield met barpersoneel zou in mijn bedrijf dan ook direct ontslagen worden. Ten eerste wegens het <strong>misbruik van vertrouwen</strong> van cursisten. Cursisten moeten er van uit kunnen gaan, dat bartijd hun eigen tijd is (zou die vrouw ook graag bij hen thuis door de gordijnen gluren om te zoeken naar “ongewenst gedrag”?). Ten tweede wegens eigen incompetentie. Ze was blijkbaar niet in staat om op haar eigen waarnemingen (had ze die wel….?) te vertrouwen tijdens de bijeenkomsten.
Ik ben dus blij, dat je collega gewetenswroeging heeft gekregen. Hopelijk los van een tijd van economische malaise
Hartelijk dank voor je uitgebreide reactie. Ik heb nog één toevoeging. Ik ben van mening dat je deelnemers mag beoordelen op hun inzet en prestaties mits dat aan het begin van de training zowel door de organisatie die de trainer inhuurt als de trainer zelf duidelijk en helder wordt gecommuniceerd. Daarnaast dient: a.) de boodschap herhaalt te worden en b). feedback gegeven worden over de prestaties. De trainer in kwestie kan dan ook niet anders dan mensen aanspreken op bad behouviour.