Ethiek of betutteling?

Vrijheid. Ontwikkeling. Wetenschap. Factoren die eraan bijdragen dat de samenleving als geheel vooruit kan blijven gaan en haar mogelijkheden optimaal benut. Uiteraard kan dit niet zonder ethiek. Zorgvuldig in acht nemen van bepaalde grenzen. Ben ik helemaal voor, anders kon de boel wel eens uit de hand gaan lopen.
Maar waar ligt de grens tussen ethiek en betutteling?

Neem nou de screening van embryo’s na ivf-bevruchting. Voor terugplaatsting worden de embryo’s gescreend op bepaalde erfelijke ziekten. Wanneer bij een embryo met zekerheid kan worden vastgesteld dat een ziekte zich gaat manifesteren, wordt dat embryo niet teruggeplaatst. Dit is al jaren de gebruikelijke gang van zaken. Ik zie daar persoonlijk niets kwaads in, integendeel zelfs.

Nu ligt er een voorstel om de screening van embryo’s uit te breiden naar erfelijke vormen van kanker. M.a.w. wanneer zou blijken dat het embryo genen heeft waardoor de kans op erfelijke borstkanker aanzienlijk vergroot is, wordt dat embryo niet teruggeplaatst. Ook hier zie ik niets kwaads in, voor mij is het nog steeds zuiver ethisch. Sterker nog, ik zou het zelfs vreemd vinden om zoiets belangrijks niet te onderzoeken terwijl de mogelijkheid daarvoor gewoon bestaat.

De Christenunie denkt hier duidelijk anders over en maakt er een principe-kwestie van. Er wordt met termen gegooid als “beslissen over leven en dood”, “ook de ongeboren vrucht moet beschermd worden” etc. Als ik het goed begrijp, is het idee van de CU dat de mens niet mag beslissen over levensvatbare embryo’s. Elk embryo dat levensvatbaar is moet dezelfde kans krijgen. Dus vanwege een principekwestie van de kleinste regeringspartij, moeten alle mensen waarover het gaat dan maar het grotere risico op erfelijke borstkanker accepteren? Terwijl dat risico net zo makkelijk uitgesloten had kunnen worden?

Dit vind ik nou betutteling. En de logica ontgaat mij volledig. Kijk, dat men volgens de CU niet mag beslissen over leven en dood kan ik nog volgen. Maar we leven wel in een land waar IVF wordt toegepast. Dus er wordt nu eenmaal reeds over leven en dood beslist.

Bij IVF-bevruchting ontstaan meestal meerdere embryo’s, die uiteraard niet allemaal worden teruggeplaatst. M.a.w. niet alle embryo’s groeien uiteindelijk uit tot baby’s. Dus er zijn altijd levensvatbare embryo’s die “voor niets” geweest zijn. Waarschijnlijk tegen het zere been van de CU, maar dat is nu eenmaal een gevolg van deze manier van bevruchting.

Waarom dan Russische roulette spelen met embryo’s? Waarom niet gewoon de mogelijkheden benutten en ervoor zorgen dat “gezonde” embryo’s geselecteerd worden in plaats van embryo’s met een erfelijke vorm van borst- of darmkanker?

Zogenaamd niet beslissen over leven en dood, maar wel willens en wetens mensen (en hun kinderen!) willen belasten met een grotere kans op kanker… Bah!