Netwerk Jonge Bazen

Een ongedwongen zomerlunch…(?)

Mickey Mutsaart 1 Minute Manager
13
14
10

Binnenkort vindt weer de jaarlijkse zomerlunch van bedrijf W plaats. Feestelijke salades, heerlijke vishapjes, pasteitjes, voor de liefhebbers een glaasje bubbels, etc. Een vrolijke gebeurtenis, geheel op kosten van de baas. Medewerker Martin vindt dat gedoe maar niets. "Als ze nergens rekening mee kunnen houden hoeft het voor mij niet. Ik doe niet mee."

Meerdere keren per jaar organiseert het bedrijf zo'n feestelijke lunch, waarbij aanwezigheid van alle medewerkers zeer op prijs gesteld wordt. Vanwege deze wens is gekozen voor een bijeenkomst op dit tijdstip, dus feestelijke lunch gecombineerd met een presentatie van het management. Zo blijven de medewerkers betrokken bij actuele zaken.

 

Martin, een wat oudere werknemer, is de vorige twee keer niet geweest en roept nu bij voorbaat al dat hij niet van plan is mee te doen. Hij moppert dat het voor hem allemaal niet hoeft, die poppenkast. Vooral als niemand rekening met hem houdt. Onbeschoft gedoe, zo ga je toch niet met mensen om. Nee hoor, als ik niet welkom ben, mij niet gezien.

 

Manager Kees is verbaasd en vraagt door wat Martin precies bedoelt. Nu komt de aap uit de mouw. Martin, streng christelijk, wil voor het eten in alle rust kunnen bidden. Maar dat is onmogelijk want er is continu geroezemoes. De lunch begint vanaf 12 uur maar de mensen druppelen tot half 1 binnen. Martin vindt dat iedereen om 12 uur aan tafel moet zitten, zodat gezamenlijk een moment stilte wordt gehouden, waarna iedereen zijn eten kan opscheppen. Als Kees ervoor zorgt dat de lunch op die manier verloopt wil Martin best aanwezig zijn.

Kees oppert, dat Martin wellicht voor het eten een rustig plekje kan opzoeken en daarna naar de drukke kantine kan komen. Martin reageert beledigd: zie je wel, jullie willen geen rekening met me houden. Ik lunch wel thuis!

 

Kees wil Martin er graag bij hebben maar ziet het niet zo zitten om 65 mensen te verplichten exact om 12 uur aan tafel te zitten om vervolgens - voor 1 persoon - stil te moeten zijn. Een andere oplossing lijkt voor Martin niet bespreekbaar.

 

Wat kan Kees het beste doen?

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen? 

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 
Vincent van Gemen
Ik zou een momentje stilte organiseren voor Martin. We weten van tevoren dat iedereen er rond half een is. Wanneer iedereen er is roep ik als manager de aandacht van onze collega's. Ik heet iedereen welkom, roep dat ik het geweldig vind dat we allemaal op deze manier samen zijn en vraag om een momentje stilte voor degenen die dat wensen.
Ik wens het team smakelijk eten en er kan worden opgeschept
Carry
Klinkt op zich goed. Alleen hoe gaat dat in de praktijk? Mensen zijn vanaf 12 uur welkom om te lunchen. Maar als blijkt dat ze tot half 1 moeten wachten, zullen velen pas rond half 1 komen en natuurlijk hou je altijd een paar laatkomers. Volgens Martin mogen de mensen die 'te laat' zijn na het momentje stilte niet meer aanschuiven, hadden ze maar op tijd moeten zijn...
André Brand
De aanpak van Vincent komt overeen met de normale gang van zaken bij onze lunches op kantoor. Tijdens werk lunches entertainen we de mensen (collega's en/of klanten) eerst met een borreltje en een drankje waarna de manager (ik, in dit geval) de mensen vraag om aan tafel te gaan om gezamenlijk de maaltijd te starten met een gebedje, dan is voor iedereen duidelijk wat de bedoeling is.
Waarschijnlijk zal je merken dat er meerdere mensen binnen het gezelschap zijn die het waarderen om een gezamenlijk beginpunt en eindpunt te hebben aan een maaltijd.
Het probleem van late binnenkomers is een vorm van discipline binnen de organisatie, maar helemaal voorkomen kan je het nooit. Ik ben daarbij van mening dat flexibiliteit van weerzijden nodig is. Martin in jouw geval kan niet de wet dicteren en mag dat ook niet verwachten. Wel mag hij verwachten dat zijn collega's respect voor zijn levensopvatting hebben. Ik heb hier zelf nog nooit problemen over gehoord binnen onze organisatie.
Elsje Kuijt
Ik zou Martin niet verplichten om te komen. Ik denk dat het voor Martin beter is om zelf te kiezen of hij wel of niet aanwezig wil zijn. Als hij er voor kiest om niet aanwezig te zijn omdat hij anders zijn geloof niet kan beoefenen zou ik dat als leidinggevende respecteren.
Gerda
De lunch begint vanaf 12.00 uur, dus kent een inloop karakter. In deze situatie is de suggestie van Kees volgens mij een goede. Iets anders is het als er een duidelijke begintijdstip is, dan kan de suggestie van Vincent (zie boven) overgenomen worden. Overigens vertoont Martin, volgens mij, wel duidelijke kenmerken van intolerantie tegenover andere levensbeschouwingen, het neigt m.i. zelfs naar terreur. Niemand ontneemt hem de kans om te bidden, wel dwingt hij anderen op tijd te zijn om getuige te zijn van zijn bidden. Bidden is contact met God, die moet het weten, anderen niet. Als de lunch eigen tijd is zou ik Martin aanbieden een half eerder naar huis te gaan, maar beslist aanwezig te zijn bij de lunch.
Vincent van Gemen
Ik begrijp het. Martin is niet de baas. Dat vertel ik hem onder vier ogen. Als bedrijf komen we aan zijn wensen tegemoet, maar hij mag niet doorslaan. We organiseren een moment stilte en we doen dat speciaal voor hem, vertel ik nog steeds onder vier ogen. Maar Martin is niet degene die bepaalt of er daarna nog mensen mogen aanschuiven
Carel
Zet evt. even iemand als portier buiten de deur tegen storende binnenkomers, als je Martin een aardige vent vindt.

Of je stuurt Martin met een lunchpakket naar huis. Dan wil je geen vrienden zijn.

Moet het gedrag in dit soort situaties na paraaf door directie en juridische zaken niet in het handboek procedures en reglementen opgenomen worden en gepubliceerd op intranet?
Leny Gubbi
Ik zou het praktisch oplossen. Zet iemand bij de ingang van het personeelsrestaurant, die ervoor zorgt dat laatkomers worden opgevangen. Die moeten dan een paar minuten wachten. Een momentje stilte vind ik niet zo gek. In gemeenteraden noemen ze dat een moment van bezinning in plaats van het vroegere ambtsgebed. Er zijn misschien wel meer mensen,die uit traditie of anderszins dan even stil willen zijn, maar het niet expliciet aangeven.Maak er iets positiefs van voor iedereen in plaats van de wens van één medewerker.
Leny Gubbi
Maak er een nieuwe traditie van, goed voor de organisatiecultuur.
Vincent van Gemen
Eens. Ik vind het een goede oplossing. Maar wat zullen de mensen die moeten wachten ervan vinden?
Leny Gubbi
Dat is een kwestie van goede communicatie. Ik heb geleerd dat als je een boodschap goed overbrengt, de meeste mensen wel begrip hebben. Je kunt beginnen bij de uitnodiging voor de lunch, een poster ophangen bij de ingang met een korte uitleg. Bovendien gaat het maar om een paar minuten en het valt ook reuze op als je er na enige tijd stilte een groep laatkomers binnenkomt. Wat wellicht helpt dat zij in de toekomst op tijd zijn.
Fred
De houding van Martin, zoals in de case beschreven, is niet acceptabel. Het lijkt er op dat hij zich achter zijn geloof verschuilt om zijn zin door te drijven. En ook is hij daar (in eerste instantie) niet eerlijk over. Kinderachtig gedrag. Dus aanpakken die houding. Fijn dat uit bovenstaande reacties veel begrip komt, maar dat zal het gedrag van Martin niet veranderen.

Als manager zou ik Martin hier eerst op aanspreken, en (als hij daarvoor open stond) hem vervolgens zelf ´een moment van stilte´ laten organiseren. Of bij collega´s laten inventariseren of daar uberhaupt behoefte aan is.
Leny Gubbi
Het lijkt erop dat Martin zijn geloof als een excuus gebruikt, en dat hij helemaal geen zin heeft zegt Fred. Zijn manager heeft deze reden wel geaccepteerd en wil Kees er wel graag bij hebben. Dat is het uitgangspunt. Dus de eerste oplossing van Fred valt af. En inventariseren wat iedereen vindt lijkt me erg omslachtig. Praktisch aanpakken was mijn voorstel op een positieve manier, waar iedereen wat aan heeft of op zijn minst geen last van heeft, hooguit een paar minuten wachten bij de ingang. Voordeel is dat Martin dan wel verplicht is te komen, ook al zou zijn geloof een excuus zijn.Even stil zijn in een jachtige maatschappij, dat is toch mooi??
Ik doe er nu verder het zwijgen toe, vond het leuk even aan deze discussie mee te doen.
Fred
@Leny, je wilt een verandering introduceren voor je weet of dat een verbetering tot gevolg heeft. Dat lijkt mij niet handig. Is overigens een kwaal van veel mensen, ´laten we iets veranderen´. Zeker in managementkringen wordt nog al eens iets als problematisch ervaren, en zonder te kijken wat de onderliggende oorzaak is, wordt er al een actie ingezet (´praktisch aanpakken´, in jouw woorden). Ik ben meer van de lijn: doe niets, tenzij noodzakelijk (en dus onderbouwd).

In deze case: zomaar een moment van stilte inbouwen zonder te weten of de meeste mensen daar behoefte aan hebben, lijkt me ongewenst. En het onderliggende probleem met Martin (wat het ook is) is daarmee nog steeds niet opgelost.