De macht van vrouwen

In een organisatie heeft enige jaren een vrouwelijke directeur gewerkt, die op belangrijke posities in het bedrijf allerlei vriendinnen heeft benoemd. Zij heeft dit gedaan om de ‘mannetjescultuur’ die daar jarenlang heeft geheerst te doorbreken. De nieuwe directeur merkt dat dat niet alleen maar voordelen heeft gehad voor de organisatie en wil er iets aan doen. En dan ontdekt hij de macht van de vrouwen in zijn organisatie. Hoe zou u er mee omgaan?

In een organisatie heeft enige jaren een vrouwelijke directeur gewerkt, die op belangrijke posities in het bedrijf allerlei vriendinnen heeft benoemd. Zij heeft dit gedaan om de ‘mannetjescultuur’ die daar jarenlang heeft geheerst te doorbreken. De meeste van die ‘vriendinnen’ komen uit het vrouwennetwerk, dat elkaar van tijd tot tijd ontmoet. 

In de organisatie is met name op management- en teamleidersniveau veel te merken van de invloed van de vriendinnen. Ze maken werk van ontwikkeling en drukken een stevig stempel op de manier waarop leiding moet worden gegeven. 

Ook externen, allen op een shortlist, zijn allemaal op de een of andere manier gelinkt met de vrouwelijke directeur. Maar deze directeur kreeg een mooie baan aangeboden en vertrok. 

De nieuwe directeur signaleert dat de werkvloer mokt en moppert. Ze zijn jarenlang niet gehoord en hebben erg veel onvrede met het beleid dat zich over hun hoofden heeft voltrokken. Er is sprake van een kloof tussen management en medewerkers. 

De nieuwe directeur maakt dit op managementniveau bespreekbaar, maar ondervindt veel tegenstand. Als hij zich verdiept in die weerstand ontdekt hij het verhaal van het vriendinnennetwerk. Het baart hem vooral zorgen, omdat ze de medewerkers tegen het management hebben ingenomen en zich daarvan niet bewust zijn. 

Hij ontdekt dat het vrouwennetwerk nog altijd met de voormalige directeur praat. Hij verneemt ook dat ze adviezen geeft over de manier waarop je ‘verkeerde veranderingen’ tegenhoudt. 

Wanneer de directeur uit de wandelgangen verneemt dat de vriendinnen zijn beleid actief tegenwerken, wordt hij woedend. Hij weet echter niet hoe hij het aan moet pakken. Wat zou u doen? En wat vindt u van de situatie? Ze komt uiteraard uit de werkelijkheid.

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 

Jenny Le Large
Helaas komen dit soort praktijken heel veel voor, overigens heb ik nog niet in deze 'vrouwelijke' vorm mee mogen maken, ik heb alleen te maken gehad met mannelijke managers die spelletjes speelden. Als communicatieadviseur/vrouw/interimmer kun je hier niets tegen doen. Proberen uit het maaiveld te blijven, maar ook al doe je dit, dan ligt je er als contractor toch nog na twee jaar uit.
Tegen 'vriendjes' doe je eenmaal niets en velen met mij blijven hierover knarstanden en hopen dat zij wel uit de gevarenzone blijven.

Hieraan gaan organisatie en instellingen aan kapot ...

gr.
Jenny Le Large
Floris Koot
Twee zaken kunnen samen de zaak openbreken:
Het grotere verhaal en transparantie.
Verzanden in een machtstrijd is dodelijk. De zaak laten lopen vergroot gaten en pijnen. De dames de wacht aanzeggen is schadelijk voor alle partijen. Verborgen sabotage is vaak schadelijk voor het hele bedrijf. Wat kan wel:
Iets als een Open Space bijeenkomst met veel medewerkers zou kunnen werken. Op deze bijeenkomst staat het gezamenlijke doel centraal: hoe bereiken we dit doel beter?
Door transparante gesprekken van alle aanwezigen kan zonder het conflict op de spits te drijven, juist de onvrede doordringen middels voorstellen, vrije gesprekken en nieuwe ideëen. Zorg dat tijdens deze sessie ook zaken als cultuur, procedure, nieuwe producten (en andere zaken die door de dames op een zijspoor zijn gezet openlijk verkent kan worden en hun waarde aan het licht gebracht. Als alles goed gaat dringt de onvrede (zonder dat een botsing nodig is) door tot de dames, dat hun positie wankelt als ze zien dat datgene wat het geheel wil, door hen wordt geremd. Tevens zie je vaak dat op dergelijke sessie loobbies niet werken, maar juist uiteenvallen voor nieuwe ideeën en mogelijkheden.
Open Space maakt onderstroom zichtbaar en helpt grotere groepen gezamenlijk richting te geven. Door het belang van het gezamenlijke belang (het grote verhaal) voelbaar te maken, wordt egocentrisch positiespel moelijker en lastiger.
Mieke Hegge
Beste Bert, Wat grappig dat dit ook al in de werkelijkheid voor zou komen. Ik ken het alleen omgekeerd, de manier waarop mannen met elkaar op verder onaanwijsbare manier elkaar bevoordelen en met elkaar samenspannen als ze zich door een vrouw in een leidinggevende positie bedreigd voelen.
Vrouwen in leidingevende posities zijn in twee groepen te verdelen, vrouwen die het op eigen kracht hebben bereikt en die eerder een andere vrouw nog minder zullen willen helpen dan een man in haar positie zou doen en vrouwen die het belangrijk vinden dat andere vrouwen ook gesteund worden en wel ook bereid zijn andere vrouwen een helpende hand te bieden.
Ik zeg in de eerste zin, voor zou komen want hoewel er bij staat dat het uit de praktijk komt geloof ik het niet. Het doet me denken aan een grappig artikeltje dat ik in een ver verleden ooit voor een krant schreef. Daar had ik een scene uit een literair boek genomen en het geslacht verwisseld, als wat de man deed en zei liet ik de vrouw zeggen en doen en omgekeerd. Dat wordt heel raar want wat je vanzelfsprekend accepteert van het ene geslacht accepteer je niet zo vanzelfsprekend van het andere geslacht. Alleen het zicht erop ontbreekt je.
Als ik die directeur was zou ik met zijn vrienden gaan praten daar zitten vast mensen bij die a. expert zijn in het tegenwerken van nieuw beleid. en b. mensen die ervaring hebben met weerstand om te gaan. Overigens als directeur heeft hij genoeg ervaring met weerstand om te gaan en daar speelt de sekse weer niet zo'n grote rol. Vriendjespolitiek is van alle tijden en ja met de doorgaande emancipatie zullen vrouwen zich steeds beter teweer kunnen stellen en zal ik ook steeds meer sprake zijn van vriendinnenpolitiek.
Makes you wonder wie die nieuwe directeur daar heeft benoemd?
Vriendelijke groet,
Mieke Hegge
Ron Ladage
Dit is mijns inziens geen vrouw of man probleem.
Het werkt bij veel bedrijven zo, er zijn ook vrouwenhaters, die niet onder een vrouw willen werken.
Het echte probleem heeft te maken met cultuur van het bedrijf, beter gezegd met de oude en de door de vrouwen gemaakte cultuur. Dus je hebt partijen in het bedrijf.
Verder dient het bedrijf een missie te hebben en een visie voor langere termijn.
De nieuwe directeur moet zich richten op de visie, deze misschien zelf meten ontwikkelen.
De truc is om alle werknemers hierin mee te nemen, dat voorkomt dat het een management object wordt, want daar zit de tegenwerking. Door de visie te maken en als uitgangspunt te nemen, moeten alle werknemers daarin gaan werken, dus ook de leidinggevenden.
Weigeren kan niet en geeft een reden voor ontslag. En die oud directeur, draag zorg dat ze berichten krijgt van haar vriendinnen, maar maak die berichten dan ook zelf.
Dit kan een van de vele technieken zijn om het bedrijf weer onder controle en gezond te krijgen.
Voordeel is het al dat op het vriendinnenclubje na, de overige werknemers graag weer normaal willen werken.
Ik zeg niet dat bovenstaande in deze situatie kan werken, want om dit echt aan te pakken ontbreken bijna alle belangrijke zaken.
Niels van der Stappen
Lid sinds 2020
Mijn suggestie: doe hetzelfde als Rutte heeft gedaan: zet je eigen lijn uit en leg die voor aan je gehele bedrijf, waarbij je duidelijk stelt, dat mensen, die niet op de nieuwe manier willen werken, niet langer in het bedrijf gewenst zijn - slikken of stikken.
Afhankelijk van de cultuur in het bedrijf kan dit meer of minder lijken op de Open Space bijeenkomst van Floris.