Boven de 40? Weg! Of...?

De markt verandert, de politiek verandert, de techniek verandert, de economie verandert. Continu. Medewerkers en managers lezen er over in de media en juist in een tijd als deze dient zich de vraag aan hoe je er mee om moet gaan. In het vliegtuig terug vanuit Italië sprak ik een vrolijke, maar betrokken manager van de Rabobank. Volgens hem zaten we in een overgangsperiode, een redenering die ik vaker heb gehoord.

De redenering van de overgangsfase is eenvoudig.  Er is een generatie van pak hem beet 40 tot 65 die is opgegroeid in de welvaartstijd. Zij lopen al jaren bij hun bedrijven, waar de salarissen in de loop van de jaren erg hoog zijn geworden, volgens hun managers die zelf nog veel meer verdienen. Van die salarissen betalen zij torenhoge hypotheken, en het bedrijf waar ze werken beneemt ze de adem als ze over kostenbesparingen beginnen.

Of over veranderingen. Want dat woord is een synoniem geworden voor reorganisaties en efficiency operaties. En voor de generaties boven de veertig zijn die veranderingen bedreigend. En wel op een existentieel niveau. Want het heeft effect op hun woonsituatie, op hun bestaan. Geen wonder dat ze zeer sceptisch reageren wanneer er weer een veranderingstraject op komst is.

Ondertussen staat de Westeuropese samenleving voor een enorm probleem. Er is een generatie van jongeren die erg goed is toegesneden op de organisatie van de toekomst. Maar ze heeft een generatie boven zich die haar instroming tegenhoudt. Waardoor onze kosten hoog blijven en het economisch ingewikkeld blijft. Want op mondiale schaal betekent dit dat je minder kunt concurreren.

Voor veel organisaties ligt de oplossing in efficiency operaties, die ervoor zorgen dat de 40 plussers uit de boot vallen. Daarna kunnen ze met minder mensen toe, nieuwe  IT invoeren en vooral ook jongere mensen aantrekken. Ga je het daarmee redden? Dat is natuurlijk de vraag. Want de hoge salarissen van de 40+’ers zijn onhandig, hun kennis en meer nog hun wijsheid is vaak erg bruikbaar.

Organisaties dringen er dan op aan dat de oudere werknemer die kennis gaat delen, maar die is ook niet gek. ‘Mijn kennis weggeven en dan zeker weg? Ik ben gekke Alie niet.’ En met behulp van vakverenigingen blijft de situatie hoe hij is.

Waar we behoefte aan hebben, is een situatie die zowel recht doet aan de inbreng van jongeren als van oudere medewerkers. Het gaat ons niet helpen om de werkeloosheid in stand te houden. Maatschappij en bedrijven moeten dus iets creatiefs bedenken voor de zogenaamde ‘overgangsfase’.  Zelf heb ik er wel ideeën bij, maar ik hoor graag ideeën van lezers over de manier waarop we recht doen aan alle partijen in de toekomst.

Advies? Teambuilding? Samenwerking? Coaching? Training? Bert Overbeek is er ervaren in. Een praktische en effectieve aanpak. pitcher.support@hetnet.nl voor informatie. (www.pitchersupport.jimdo.com)