Barack Obama's feestje iets te vroeg?

Zo, even meegefeest met Amerika gisteren. En weer diep onder de indruk gekomen van Obama's kwaliteiten als communicator, zoals Willem Scheepers dat noemt op zijn weblog ManagementPro. Zie(http://www.managementpro.nl/verandermanagement/barack-obama-200109/).

Vandaag kijk ik een beetje naar de schaduwzijden. Er ligt een bak vol problemen voor de nieuwe president van de Verenigde Staten klaar. In de euforie van gisteren zou je dat bijna vergeten.

Die euforie lijkt iets meer te zijn dan alleen maar het grote applaus voor een historisch moment. Natuurlijk, prachtig, een zwarte president, dat vind ik ook. En geweldige taal, absoluut.

Maar Obama moet het nu waar maken. En het liegt er niet om, in de wereld. Er heeft een waarlijke kaalslag plaatsgevonden in de jaren onder Bush en de talloze extremisten in deze wereld. Zo vaak winnen de hardliners het. En ze maken er een rommeltje van, is maar weer gebleken.

In die zin vraag ik me af, of de euforie niet meer uit het afscheid van Bush voortkomt. Wat is de wereld blij met zijn vertrek! Oorlogje hier, oorlogje daar. Boem, boem, boem. De Amerikaanse economie vertoont opmerkelijke overeenkomsten met de slagvelden in Irak. Er is armoede, en een dramatische gezondheidszorg.

Gaat het om Obama, of om de change? Zulke vragen te stellen lijkt een dag na het feest niet onhandig. We hadden een feestje, maar behalve de historische inaugaratie van een zwarte president is er nog niets te vieren. De wereld moet weer gezond worden. En dat is hij momenteel niet. Verre van gezond, zou ik willen zeggen. Er wordt nog veel te weinig gepraat.

Obama lijkt dit te willen veranderen. De sluiting van Guantanomo Bay zou een mooi begin zijn. Als wij Europeanen onze banden met Amerika weer kunnen aanhalen, gloort er een mooie toekomst. Dan is er werkelijk feest. Maar let op, dan vieren we het niet. Dan gaan we vooral consumeren. En raken we weer verwend. Of niet?