Afrikaanse ondernemers in Tilburg stelen de show!

Afgelopen vrijdag was ik dagvoorzitter op een swingende en vrolijke bijeenkomst in het Deprez gebouw te Tilburg. De finale van Afrikaans Ondernemerschap in Brabant vond daar plaats. Negen Afrikaanse ondernemers presenteerden daar hun ondernemingen; dit als de kroon op een periode van workshops en cursussen. Het initiatief  begon bij VVD-gemeenteraadlid Cécile Franssen, en werd uitgewerkt door Abubakkarr Bangura (Directeur Migration and Development Consultancy) en Eric Houben (Kleurrijk Brabant Onderneemt).

Aanwezig was onder meer kamerlid Sjoera Dikkers. Zij deed een kort verhaal  waarin zij onder andere de aandacht vestigde op de verkeerde beeldvorming over Afrika in Nederland. Bij Afrika denkt iedereen aan honger en armoede. Dit beeld wordt door de media in stand gehouden. Natuurlijk is Afrika een continent dat ook problemen kent, maar het wordt  tijd dat we eens anders naar Afrika gaan kijken. De economie van Nigeria bloeit bijvoorbeeld  en er is veel ambitie in Afrika.

Uit boeken van onder meer Lieve Joris, JM Coetzee en Ben Okri was ik niet helemaal onbekend met de Afrikaanse cultuur. Ik was één keer in Zuid-Afrika, 3 jaar geleden en ontmoette daar mensen uit Zambia, Kenya en andere Afrikaanse landen, met wie ik sprak over hun situatie. Een aantal wilden graag naar Europa, dat een soort van droom was in hun hoofden, maar in verband met de kosten reisden ze naar Kaapstad.

Vrijdag stonden er een negental ondernemers in Tilburg die wel in Europa terecht waren gekomen. Ze kwamen uit Nigeria, Sierra Leone, Burundi en Somalië  stonden te popelen om een onderneming te beginnen in Nederland.  Zonder nu te overdrijven stel ik vast dat Nederland behoefte heeft aan dit soort ondernemers. Hun presentaties, vrijwel allemaal in het Nederlands, blonken uit door enthousiasme, gedrevenheid en de wil om werkelijk iets te bereiken.

Even wat namen. De jury bestond uit de Tilburgse VVD-fractievoorzitter Cecile Franssen, locoburgemeester Jan Hamming, Jan van Oosterhout van de Kamer van Koophandel, re-integratie ondernemer Sharzad Ghorbani en RABObank-bedrijvenadviseur Hans Beer. Deelnemers waren: Thabiso Ponoane, Ukay en Ude (C-gaps), Kadiatu Kamara, Kapri Turay, Kamaal Hassan, K. Aubrey Matilda, Aishe Fofana en Deborah Olabalogun-Adesanya. Kabeberi Eugenie moest afzeggen vanwege autopech.

De jury beoordeelde de presentaties op: het bedrijfsidee, de haalbaarheid van het idee, de persoon als ondernemer, de presentatie en tenslotte de algemene indruk. Winnaar werd Kamaal Hassan die duidelijk entertainerkwaliteiten etaleerde tijdens de presentatie van zijn rijschool. Een zeer goede tweede was Deborah Olabalogun-Adesanya, een in prachtig Afrikaans groen geklede cateraar.

Over beeldvorming gesproken. Een van de aanwezigen zei onder het nuttigen van een van Deborah’s voortreffelijke Afrikaanse hapjes: ‘ Ze heeft een i pad. Ze zijn dus eigenlijk best modern.’ Hier werd hartelijk om gelachen. De i pad past kennelijk niet bij het westerse beeld van Afrikanen. We moeten ons hier echt van gaan bevrijden. Afrika is een continent in opkomst.

Dat het koloniale verleden politieke chaos in Afrika heeft veroorzaakt, daarover is iedereen het wel eens, maar langzamerhand zal er steeds meer stabiliteit gaan ontstaan in deze wereld. Nederland moet zich open gaan stellen voor handel met de Afrikaanse landen. Als Afrika dat ook wil, natuurlijk. Want op dit moment zien we dat met name de Chinezen vaste voet krijgen in dit werelddeel.

Afrikaanse ondernemers zullen Nederland meer kleur geven, en een prettige mentaliteit meenemen in het zaken doen. Hier zijn we soms verwend. Vraag je ondernemers waarom ze ondernemen, dan is geld regelmatig een argument. Geld speelt natuurlijk altijd een rol, maar bij de mannen en vrouwen die ik afgelopen vrijdag sprak in Tilburg zag ik iets anders:  het ideaal om iets van het leven te maken. Om onafhankelijk te zijn.  Je eigen broek op te houden. Dat soort dingen.

Grappig was de opmerking van kapster Aisha Fofana uit Sierre Leone tegen de Tilburgse loco- burgemeester Jan Hamming, die zijn haar een beetje als Henk Westbroek had zitten. Ze zou hem graag een keer knippen.  Jan Hamming kon de grap wel waarderen. Zoals ik de avond erg kon waarderen. Ik ben blij dat ik mijn (kleine) bijdrage aan deze avond heb kunnen leveren. Dit soort initiatieven is belangrijk in een wereld die volgens Deborah ‘ global’  is, maar die ‘ local’  moet leren denken.