Aanspreken is een thema in bedrijven. Nu lijkt het vaak zo dat de dingen juist slechter gaan in organisaties als je er een thema van maakt. Zo werken de NS en de KLM al jaren aan service, maar je ziet die daardoor niet bepaald verbeteren. En bij de belastingdienst werken ze steeds beter langs elkaar heen, sinds de processen daar vereenvoudigd zijn...
Aanspreken is een thema in bedrijven. Nu lijkt het vaak zo dat de dingen juist slechter gaan in organisaties als je er een thema van maakt. Zo werken de NS en de KLM al jaren aan service, maar je ziet die daardoor niet bepaald verbeteren. En bij de belastingdienst werken ze steeds beter langs elkaar heen, sinds de processen daar vereenvoudigd zijn.
Bij aanspreken is dat ook zo. Op de trainingen is het vaak al een hele klus. Maar dan de praktijk. Grofweg zien we drie dingen:
-het gebeurt niet;
-het gebeurt in een grapje; of
-het gebeurt bot.
Er zijn bedrijven die er kostbare samenkomsten tegenaan gooien om het aanspreken op peil te brengen, maar mensen hebben –wanneer je doorvraagt- allerlei bezwaren. Die bezwaren lijken mij van belang. Ik noem er drie.
*De informele pikorde. Mensen spreken informele leiders niet aan, omdat dat kan leiden tot informele sancties. Dat hoeven geen pesterijen te zijn. Negeren is ook erg, zeker als dat door een deel van de groep gebeurt.
*Mensen zijn bang om een collega te kwetsen met hun feedback.
*Mensen die het wel doen krijgen vaak de vraag waar ze zich mee bemoeien. ‘Je bent mijn baas niet’.
Deze voorbeelden geven aan waar de crux echt zit bij aanspreken. Die zit niet op kennis- of op vaardighedenniveau. Het gaat zelfs niet om houding. Het gaat om de relaties onderling. Het zogenaamde relatie- en interactieniveau. En informeel.
Informele leiders aanpakken, de angst overwinnen om mensen te kwetsen en hiërarchische denkpatronen veranderen zijn zeer ingrijpende processen. Maar het kan. Willen organisaties echt naar een aanspreekcultuur dan zullen ze deze structuren moeten doorbreken. Wat vinden jullie?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
- presentaties in kleine groepjes moet doen (want hoe groter de groep, des te groter het percentage zwijgers)
- mensen de mogelijkheid moet bieden schriftelijk en/of anoniem te reageren (want niet iedereen zal tegen een hogere in hiërarchie het achterste van de tong durven laten zien)
Ik verdenk de directeur ervan dat ie de groepsprocessen haarfijn doorheeft en er daarom misbruik van maakt...
En raad eens wat: het werkt!
Weg die achterdocht; weg de negatieve gedachten over de ander; weg de indruk dat jij als minst goede uit de bus komt; enz. enz. Dit heeft te maken met onderling respect!
Zouden de teamleiders óók het achterste van hun tong laten zien, als hun bazen meeluisteren?
Het gaat er best wel heet aan toe af en toe, maar altijd met open visier en na de sessie een lekker pilsie!
Zo kan het blijkbaar ook.
Maar...eerlijk is eerlijk...soms merk je wel dat men het achterste van de tong niet altijd ten toon spreidt.
De sfeer is van dien aard, dat dat toch vroeg of laat komt! Volwassenheid?
Want als iemand zich vroeg of laat blootgeeft en later de rekening gepresenteerd krijgt, zit ie er de volgende keer als een zombie bij!
Dat is overigens niet alles wat ik zou doen, ik zou met diezelfde presentator en de "zombie" een pilsie drinken na afloop en de zaak volwassen evalueren!