5 redenen om 'externen'vast te houden in crisistijd

Op dit ogenblik vliegen externen er één voor één uit. Opdrachtgevers die die externen jaren hebben gevraagd hoe ze van die en die medewerker afkwamen (gebeurt vaker dan je denkt), zeggen nu: ‘Ik kan het tegenover mijn mensen niet maken om jou in te huren.’

Hoezo? Was inhuren een luxe dan? Ik heb even wat externen gebeld, en ze gevraagd of ze het gevoel hadden dat ze ‘luxe’ waren, de afgelopen jaren. Nee, was het antwoord. Er was steeds een ‘urgente kwestie’ of ‘dringende noodzaak’ om ze in te huren. En nu, nu het moeilijk wordt, ineens niet meer? Hier klopt iets niet.

Externen zijn prima wisselgeld voor managers. En dat is de enige reden om ze er uit te mikken in tijden zoals deze. Ze worden als kostbaar gezien, als zakkenvullers, vaak in één adem genoemd met ‘graaikapitalisten’.

Er is veel ramsj in de wereld van de adviseurs, dat moet gezegd. Maar dat was in tijden van welvaart ook al zo. Goede adviseurs hebben echter de eigenschap een bedrijf gezond te houden, zowel op menselijk vlak als op financieel vlak. Die brengen iets, wat het bedrijf niet in huis heeft, anders werden ze niet ingehuurd.

Het verwijt van zakkenvullers gaat voor sommigen op, anderen hebben gewoon de moed gehad om voor zichzelf te beginnen. Geen makkelijke stap, kijk maar eens hoeveel mensen de afgelopen jaren hebben betoogd dat ze dat het wilden, maar niet deden. Externen hebben dus moed, tenzij ze lekker meeliften op het salaris van hun partners. Overigens blijft er van het geld dat ze verdienen, minder over dan wel eens gedacht wordt. Want er gaat een enorm kapitaal naar de belasting, pensioenen, arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, etc.

Het verwijt dat externen zakkenvullers zijn, komt vaak van mensen die er zelf ook niet vies van zijn. Leidinggevenden die er een potje van maken. Dat lekt nogal eens uit, als er een externe in de organisatie rondloopt. De opmerking ‘Daar heb je de zoveelste externe’ lijkt erg veel op ‘Dit is de zevende manager in tien jaar’.

Het is een punt van kritiek dat gevoed wordt door angst: ‘zo meteen maakt die vent/meid zichtbaar wat ik echt aan het doen ben, en dan kan ik het met mijn beoordeling wel vergeten, om nog maar te zwijgen over mijn bonus.’ Want ‘internen’ weten tegenwoordig heel goed wat onderhandelen is. De salarissen en bonussen voor managers liggen erg hoog. Als externen aan zakken vullen doen, doen mensen in de organisatie dat zeker.

Dus vijf redenen om externen in je bedrijf te houden in tijden van crisis.  

1. Neem juist meer externen in dienst, want dat geeft je de mogelijkheid je vaste personeelsbestand kleiner te maken, wat je immers achter gesloten deuren al jarenlang beweerde te willen. Als het echt moeilijk wordt, kan je zo van ze af. Bovendien hoef je geen sociale premies te betalen.
2. Externen leveren een meerwaarde, die je niet in je organisatie hebt. Waarom zou dat in crisistijd niet gelden?
3. Externen hebben meer moed, omdat ze minder politiek besmet zijn dan mensen in de organisatie. Met behulp van hen maak je je organisatie ondernemender.
4. Externen maken alleen al door hun aanwezigheid mensen in de organisatie scherper, als is het alleen al omdat ze willen bewijzen dat ze minstens net zo goed zijn als ‘die externen’.
5. Externen moeten een positieve instelling hebben. Klagers heb je er nauwelijks onder. Dat is goed voor de sfeer in je bedrijf.

Mensen in organisaties worden geweldig beschermd door hun bedrijven in dit soort tijden, en kunnen doen wat ze altijd al deden: overleven. Dat kan niet goed zijn voor bedrijven. Gooi je externen eruit, en wat overblijft is de medewerker die op veiligheid mikt. Stabiel, loyaal en ongelooflijk saai. Die mensen zijn nodig, maar met hen alleen win je de oorlog niet.