In Nederland willen mensen niet worden aangesproken...of toch?

Feedback geven is voor veel mensen lastig. Je wilt mensen niet kwetsen, als het goed is wil je ze helpen. Maar helaas worden kritische opmerkingen, zo nuttig bij de ontwikkeling van mensen, te weinig gemaakt. Om allerlei redenen. De baas moet het maar doen, heet het. Mensen voelen zich snel aangevallen, of nemen je het om andere redenen niet in dank af. Zo jammer. Het lijkt alsof mensen bang zijn geworden voor een discussie. Terwijl een eerlijk gesprek over dingen die je bij elkaar ziet tot prachtige relaties kan leiden. Verbinding ontstaat door elkaar niet louter naar de mond te praten, maar door eerlijk te zijn over dingen die je waardeert.

Natuurlijk moet je dan eerst een veilig klimaat hebben met elkaar. En veilig is alweer niet: elkaar naar de mond praten. Als je bij iemand zowel positieve als minder positieve eigenschappen ziet, wat meestal zo is, dan is het fair om dat mee te delen. Want om het maar eens helder te zeggen: hoe meer je tegen iemand kan zeggen, des te minder neiging om het tegen anderen te doen.

Groeien gaat soms gepaard met pijnen en pijntjes. Zijn we bang voor pijn? Of voor ‘smetjes’ op onze volmaaktheid? Of vinden we dat de een wel en de ander niet iets van ons mag vinden. Dat laatste is dan jammer: we vertonen gedrag en anderen vinden daar iets van. Je eigen gedrag leren kennen, dat kan slechts door anderen. Want je ziet iedereen behalve jezelf, dus voor informatie over jezelf ben je afhankelijk van anderen.

Je eigen gedrag kennen betekent ook dat je er meer aanspreekbaar op bent, en dat helpt in de communicatie enorm. Zelfreflectie is een deugd, en weten wat je effect op anderen is ook. Dat leer je door feedback. Het is om die reden dat mensen het een beetje klef ‘een cadeautje’ noemen. En even klef aanbevelen om ‘dank je wel’ te zeggen, wanneer je feedback krijgt.

Feedback is niet altijd leuk maar wel meestal nuttig. Het maakt je uiteindelijk succesvoller in je carriere.