Mijn hemel! Je zult maar in de netten van Johan Stevens terecht komen. Of van al die andere coaches, adviseurs en managers die denken dat ze medewerkers moeten motiveren en stimuleren.

Ze lijken te denken dat gebrek aan motivatie ingebakken zit bij de gemiddelde medewerker. En zij zijn er voor om dat probleem op te lossen. Ze bieden tegen elkaar op met trucjes en tips om de medewerkers in beweging te krijgen.

De best verkopende managementboeken zijn boeken met concrete adviezen, heldere stappenplannen, handige instrumenten, spannende tips en puntige suggesties om het werkvolk harder te laten werken.

Ik heb dus niets persoonlijks tegen Johan Stevens. Ik had willekeurig elk ander artikel in dit genre kunnen aangrijpen om (weer) verzet aan te tekenen tegen deze managementfixatie.

Het zou zo aardig zijn om 'ns niet een artikel over trucjes te hoeven lezen, maar een stuk dat probeert uit te diepen waardoor medewerkers dan zo ongemotiveerd etc. zijn. Ik durf er heel wat onder te verwedden dat de conclusie niet zou zijn dat er een gebrek aan trucjes is. Wel dat menige medewerker zeer gedemotiveerd raakt door dat wat managers graag beschermen: de organisatiestructuur, de hiërarchie en al die geboden en verboden die niks anders beogen dan te beheersen.

Het is deze vervreemding die mensen de lust ontneemt. Niet omdat ze niet over hun favoriete muziek kunnen praten of geen te gek filmpje kunnen bekijken, met hun baas, mind you!

In mijn lange ervaring als baas in de meest uiteenlopende branches en organisaties heb ik me nooit bezig gehouden met de opvrolijktrucjes die zo driftig worden aangeprezen, maar met het opruimen van het ongerief van teveel management en regels.En met het herstellen van de eigen verantwoordelijkheid van medewerkers.

Doe eens gek en probeer het. Het is misschien niet zo speels als een Why U Course en in elk geval veel lastiger, maar vele malen effectiever. En respectvoller naar de medewerkers die met al die trucjes eenvoudigweg worden geïnfantiliseerd.

Zo, dat moest ik even kwijt.

Ik ga klaar zitten om de hoon en boosheid van de tip-liefhebbers in ontvangst te nemen.

Paul Verburgt

Beste Paul,

Niet ieder stuk is voor een ieder van toegevoegde waarde. Maar stukken met snelle tips schijnen wel bij de internet-standaard te horen. Als je leest hoe je moet schrijven voor het internet, dan kom je al snel bij de 5 tips terecht. Net als overigens met de conclusie beginnen (mag je daarna nog even uitleggen hoe je daartoe bent gekomen, een volgorde die ik nog steeds niet weet na te leven).

Overigens ben ik het van harte met je eens. Over dit fenomeen heb ik een paar jaar geleden al eens een column geschreven:
http://www.managementsite.nl/21198/verandermanagement/5-tips-om-geweldige-organisatie-worden.html

Beste Johan,
Er is al ontzettend veel weerstand tegen managers, zo veel dat er in veel uitingen al wordt gesproken over alle managers de deur uit. Ik vind dat een ongenuanceerde benadering waar ik me niet in kan vinden. Maar als een manager de trucjes die jij hier voorstelt nodig denkt te hebben om resultaat te boeken, dan ga ik opeens ook bij de voorstanders horen: er uit met die manager!

Vraag je medewerkers naar hun favoriete Metallica-nummer. Goed idee, komen ze misschien wel met 'Seek and Destroy' of 'For Whom the Bell Tolls' op de proppen.

Grappig, moet je de columns en bijdragen op deze website eens langs lopen. De trefwoorden zijn 'verandering' en 'flexibilisering'.

Volgens mij is dat juist waar mensen zo moe van worden. Mensen willen zekerheid, dat zit nu eenmaal in ons systeem (tenzij je een of andere stoornis hebt).

Mijn grootmoeder zaliger zei altijd; 'De enige zekerheid die je in het leven hebt, is dat je doodgaat.' Inmiddels kunnen we er wellicht een tweede aan toevoegen; 'De tweede zekerheid die als medewerker hebt, dat je organisatie voortdurend veranderd.'

Het is een gegeven voor mij in onze huidige maatschappij. Wat echter voor mij onveranderd is, is communicatie. Want wat is managen meer dan communicatie? Daar kunnen tips en tricks bij helpen (de favoriete leerdoelen van mijn studenten, meestal managers, zijn die tips en tricks, handvaten (ik zie dan oliedrums voor me) en een enkele keer zelfs een truck).

En de basis van alles is die communicatie. Ik richt me dan op dat mijn studenten begrijpen wat hun communicatiestijl is, dat ze andere stijlen herkennen, en daar ook op aan gaan sluiten.
En dat is niet altijd gemakkelijk overigens. Vorige week was er weer een student die vond dat het zo langzaam ging...... na één trainingsdag en die handvaten wilde (handvatten waarmee hij overigens de hele dag bezig was geweest).
Ook zo'n typisch maatschappelijk verschijnsel: ik heb pijn, geef me een pil, want ik wil niet lijden (lees: mij moeten inspannen).

En ja, daarbij kan het helpen om je eigen verhaal te vertellen. Je eigen worsteling, je eigen beweegredenen. Zoals Dr. Brené Brown zou zeggen; kwetsbaarheid maakt je sterk . En daar zijn weer leuke/goede/inspirerende youtube-filmpjes van.

Mijn vraag is dan altijd: wat moet de maatschappij met al die managers? Leidinggevenden zijn nodig, maar of je daarvoor manager moet zijn betwijfel ik sterk. Zo'n student van u, wordt die gelijk manager? Vroeger klom je op binnen een ambacht en als je goed was werd je leidinggevende.

Ik spreek veel vrienden die zich door het leven moeten zien te slaan met allerlei managers boven zich en die zich serieus afvragen of die dure mensen wel echt relevante kennis hebben. Wat ze wel weten is dat die managers hen enorm van hun eigenlijke werk af houden. Uiteraard denken hun managers daar zelf heel anders over.

Het bizarre is dat wanneer je puur op meetbare resultaten bent gericht, je het tegenovergestelde krijgt.

We dwalen wat af, maar op mijn school voor journalistiek had je begin jaren '90 ook een richting journalistiek management. De toenmalige directeur had ooit opgevangen dat het moeilijk was om mensen te vinden die én journalistieke én managementvaardigheden hadden. Daar zou deze opleiding uit zijn voort gekomen.

Punt is, je kon natuurlijk geen stage als hoofdredacteur volgen. Goede journalisten zijn (gelukkig!) een lastig te managen slag mensen, ze zien je aan komen.

Aangezien journalistiek management geen loting kende, in tegenstelling tot de gewone opleiding journalistiek, kozen veel mensen die de juiste vooropleiding hadden daar maar voor. Om na een jaar in te stromen in de gewone opleiding journalistiek. Na enkele jaren werd de opleiding opgeheven, ik meen op aanwijzing van het ministerie of de bevoegde overheden.