Veiling van Corus: lood om oud ijzer?

De veiling van het Britse staalconcern Corus heeft vannacht een winnaar opgeleverd. Het Indiase familiebedrijf Tata biedt € 8,7 miljard voor de Europese staalproducent.  Het Braziliaanse bedrijf CSN heeft het nakijken. Voor het NOS Journaal was de veiling aanleiding om te spreken over een "lood om oud ijzer" verhaal voor Hoogovens in IJmuiden. Wat mij betreft een vreemde conclusie. 

Als de aandeelhouders het bod van Tata accepteren - en er is geen enkele reden om aan te nemen dat ze dat niet zullen doen - ontstaat een staalgigant met een productie van 24 miljoen ton staal. De werkenemers van het Nederlanse Hoogovens krijgen straks een Indiase baas.

De overnamestrijd rond Corus gaat maar om één ding: marktmacht. Als relatief kleine Europese producent zonder directe toegang tot grondstoffen is Corus kwetsbaar. Het Britse deel van het bedrijf is hopeloos inefficiënt en Corus als geheel kan in de zich consoliderende staalmarkt geen vuist maken tegen grote afnemers (o.a. automobielindustrie) en leveranciers van ijzererts (zoals Billiton, CSN). Corus is niet rijk genoeg om zelf op overnamepad te gaan en is daarom een prooi voor de veel kleinere maar wel gefortuneerde en ambitieuze eigenaren van Tata en CSN. Tot zover in kort bestek de strategische redenen achter de aanstaande verkoop.

In het overnameproces zelf is het opvallend dat deze strategische afwegingen geen rol meer lijken te spelen. Corus weigerde zelf een keuze te maken tussen de twee kemphanen CSN en Tata.  Vakorganisaties in de UK en Nederland zitten er bij en kijken er naar. De aandeelhouders van Corus zijn alleen geïnteresseerd in het hoogste bod en liefst zo snel mogelijk. Om de prijs nog eens op te drijven werd er buiten Corus om door het Takover Panel een veiling georganiseerd. De overname krijgt hierdoor het karakter van een potje koehandel voor grote jongens met veel geld.

Het is zorgelijk dat er geen grondige analyse is gemaakt van de combinatie Corus-CSN versus Corus-Tata. Zonder een waarde-oordeel uit te spreken: de verschillen zijn legio. Zeker geen lood om oud ijzer dus. Het is daarom extra vreemd dat hoogste leiding van Corus geen voorkeur uitspreekt. Nu het er om spant wordt de strategische analyse blijkbaar overboord gegooid. En wat te denken van de overnameprijs die grotendeels met geleend geld betaald zal worden? Is het armlastige Corus straks in staat om aan de rente- en aflossingsverplichtingen te voldoen? Het is bekend dat de financiering van een overname grotendeels door de "prooi" wordt betaald. 

Zou het niet verstandig zijn om een verplichten afkoelingsperiode in te stellen in gevallen a la Corus van bijvoorbeeld twee maanden, waarin alle stakeholders rustig hun mening kunnen vormen over de voorliggende strategische opties? In deze periode kan de overname in alle rust op zijn merites worden beoordeeld. Wat mij betreft mag deze eis in het beursreglement worden opgenomen.