Afgelopen zaterdagochtend luisterde ik naar het Radio 1 programma Tros Nieuwsshow. Een babbel-de-babbel programma op een incourant tijdstip levert meestal weinig opzienbarends op. Toch was er dit keer wel een item bij dat mij aan het denken zette. Trendwatcher Thimon de Jong signaleerde namelijk het einde van de Evergreen. Een gedachtegang met bredere implicaties!In de ‘goede ouwe tijd‘ luisterden we allemaal naar dezelfde radiozender en bekeken we op de twee publieke netten dezelfde reclameloze programma’s. Een collectief geheugen voor opmerkelijke deuntjes is het gevolg. Omdat in de Top 40 de liedjes van ABBA gebroederlijk naast die van André Hazes, Sex Pistols en Led Zeppelin werden gedraaid kreeg iedereen, of hij/zij het nou wilde of niet, deze nummers vanzelf mee. Vandaar dat we deze nummers nu nog steeds met z’n allen herkennen. Nostalgie verbroedert, waarmee ook het succes van de Top 2000 is verklaard.
Met de opkomst van web 2.0 wordt muziek en nieuws steeds meer geïndividualiseerd en ‘on demand’. Community's concentreren zich rondom specifieke onderwerpen en smaken. Het gevolg daarvan is dat de volle breedte verloren gaat. Het aanbod is er nog wel, maar je kiest ervoor om het niet allemaal meer in je op te nemen. Evergreens bestaan straks alleen nog in de beslotenheid van je eigen kringetje van gelijkgezinden. Buitenstaanders kunnen zich er makkelijk aan onttrekken als ze dat willen. ‘Het grote publiek’ raakt steeds verder gefragmenteerd en daardoor moeilijker bereikbaar. Door deze conclusie te trekken toont De Jong volgens sommigen aan een hoogbejaarde cultuurcriticus te zijn.
Toch heeft de trendwatcher volgens mij wel een punt. Het gaat er niet om of het goed of fout is, of je er blij van wordt of niet. Het is een feit dat web 2.0 de uniforme massa fragmenteert naar kleinere community's. En wat voor muziek geldt, gaat denk ik ook op voor andere zaken. Binnen beroepsgroepen bestaat er vaak zoiets als een algemene Body of Knowledge die min of meer afgebakend is. Maar wat als we werkelijk toegroeien naar een netwerkeconomie met los-vast verbindingen, waarin ieder zijn eigen specialistische kunstje doet? Hoe zit het dan met de ontwikkeling van onze eigen Evergreens en kennis en vaardigheden? Hoe bouw je dan als organisatie nog een eigen identiteit op?
Mijn inschatting is dat er in de toekomst wel degelijk behoefte zal (blijven) bestaan aan Evergreens, dus aan gedeelde ervaringen. De fragmentatie die nu plaatsvindt via het internet zal ook zijn grenzen kennen. We worden niet allemaal individualisten. Tenslotte is een ervaring alleen maar leuk als je ‘m kunt delen met anderen. En de beste ervaringen doe je op door buiten je eigen kringetje te denken. Dus mocht je van hip hop houden, luister dan ook eens naar André Hazes!
Verbeter je persoonlijke effectiviteit, scherp je managementvaardigheden en houd je vakkennis actueel
Neem een Pro-abonnement
Upgrade nu voor €200 en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen en kennisbankpagina’s >>
Als tegenbeweging van de fragmentatie zie je al geruime tijd ook de behoefte aan grootschaligheid van events als compensatie van het afbrokkelen van het NL-gevoel. Het WK-Oranje is natuurlijk het ultieme voorbeeld. De sociaal-innovatieve uitdaging voor de toekomst is m.i. dan ook om die piekachtige evergreen-verbondenheidervaringen te 'gronden' door deze te doorweven met door de tijd (en over de Globe) lopende duurzame menselijke/familie & vriendschap relaties, als door de tijd heen lopende weefdraden. In een gefragmenteerde netwerksamenleving gaat dit niet vanzelf: ieder mens zal inderdaad moeite moeten doen om de Evergreen van de ander te leren waarderen.
Veel leuker vind ik de trendwatchers die twee tegengestelde trends voorspellen: we worden steeds individueler <em>en </em>massabijeenkomsten worden steeds belangrijker. Op het oog tegenstrijdig, aan de trendwatcher de schone eer om beide trends te verklaren. Of: we kopen steeds meer snel te bereiden convenience food <em>en </em>we staan eindeloos in de keuken om recepten van sterrenkoks na te koken. Dus de beweging, de tegenbeweging, de verklaring die beide bewegingen verbindt en de betekenis die daarin zit. Daarom vind de analyses van Edwin en Dian veel interessanter dan die van de "officiële" trendwatcher.