Slow Management staat stil bij organiseren

De verschijning van (weer) een nieuw tijdschrift over management en organisatiekunde leidt bij mij gewoonlijk tot een gezond soort scepsis. Zit de wereld hier op te wachten? Zijn er niet al genoeg podia waarop managementhypes de wereld in gestuwd kunnen worden? Eerst zien en dan geloven dus. Zo ook bij het eerste nummer van het gloednieuwe tijdschrift Slow Management. In het geval van Slow Management zijn er echter genoeg ingrediënten aanwezig voor meer dan gemiddelde interesse!

Allereerst de verfrissende kijk op management. Op de site van Slow Management wordt een tip van de sluier opgelicht. De initiatiefnemers stellen Angelsaksisch gedreven managementmethoden een steeds hogere druk op de samenleving leggen om het tempo van verandering op te voeren. Dit soort management gaat over tijd en geld, waarbij veel kwaliteit wordt gemorst. Slow Management stelt zich hiertegen te weer door het ontwikkelen van een sociaaleconomische visie op organisaties en organiseren. Zoals Henry Mitzberg al zei: "I am a human being, not a human resource".

Een tweede reden voor optimisme is de indrukwekkende en interessante lijst mensen die in de redactieraad van het blad zitting hebben. Tineke Bahlman (Universiteit Utrecht), René ten Bosch (Radboud Universiteit Nijmegen), Jaap Jan Brouwer (CinC management consultants), Jaap Jongejan (CNV Bedrijvenbond), Jaap Peters (o.a. Intensieve Menshouderij, DeLimes organisatieontwikkeling), Tom Rodrigues (Stichting Samenleving en Bedrijf, Ordina) en Joep Schrijvers (publicist, o.a. Hoe word ik een rat?). Met in de redactie o.a. Walter van Hulst en Pierre Pieterse (www. managementpro.nl). In potentie genoeg vuurwerk dus.  

Het derde ingrediënt dat ik hier wil noemen is het voornemen van Slow Management om in de artikelen vooral dicht bij de praktijk te brengen. Geen abstracte modellen en "magic pills", maar verhalen van vakmensen uit de praktijk. Positieve voorbeelden van hoe het ook kan. Omdat de echte wijsheid ‘m zit in het doen geeft dit reden tot vreugde.

Zijn er dan geen kritische noten te kraken over Slow Management? Zoals ik in de inleiding al aangaf: eerst zien dan geloven. Daarnaast moeten we afwachten of een op zichzelf staand tijdschrift, weg van de "mainstream" literatuur, niet te veel de discussie over een sociaaleconomisch alternatief van organiseren op een zijspoor plaatst. Richt het tijdschrift zich niet te veel op een eigen kerkgemeenschap van "believers" in een alternatief model van organiseren? We moeten het afwachten.