Fileproblematiek is een favoriet onderwerp op feestjes en partijen. Iedereen heeft er wel een mening over. Ik kan niet ontkennen dat de dagelijkse opstoppingen mij net zoals de meeste Nederlanders behoorlijk op de zenuwen werken.
De irritatie over de opstoppingen loopt zo hoog op, dat ik geregeld voor dag en dauw opsta voor mijn rit van Breda naar Utrecht om zo de files te vermijden. Dat lukt lang niet altijd. Ik kan u uit eigen ervaring mededelen dat je er een behoorlijk ochtendhumeur aan overhoud als je al om 6.00 uur 's ochtend mag aansluiten in de rij voor afslag Noordeloos. In de strijd tegen het leed dat file heet zijn er op negen knelpunten experimenten gestart om weggebruikers van de auto in trein of bus te krijgen.
De experimenten in de regio Utrecht, Schiphol, Nijmegen, Maastricht, Enschede, Eindhoven, Zwolle, Amersfoort en Amsterdam zijn vooral bedoeld voor forenzen die iedere dag hetzelfde stuk (relatief kort) asfalt af te leggen naar het werk. De deelnemers krijgen gedurende de proefperiode van september tot en met december gratis openbaar vervoer. In principe zou zo'n regeling mij ook wel wat lijken. Lekker 's ochtends met je krantje en kop koffie in trein of bus, wie maakt je wat? Nou ja, ervan uitgaande dat er geen blaadjes op de rails vallen, de buschauffeurs niet staken en het materieel op orde is.
Helaas, als organisatieadviseur zou zo'n regeling voor mij geen zoden aan de dijk zetten. Mijn klanten zijn vaak gehuisvest op plekken die moeilijk te bereiken zijn met het openbaar vervoer, zoals industrieterreinen of mooie locaties langs de snelweg. Met mij vele anderen. Omdat we meer en meer in een diensteneconomie leven zijn steeds meer mensen net als ik werkzaam in een ambulante functie. Zij zijn vaak om praktische redenen aangewezen op een auto. Bovendien lijkt het wel of velen er voor kiezen ver van hun werk te gaan wonen. Ik woon bijvoorbeeld in Breda, terwijl het kantoor van de werkgever in Utrecht staat en mijn klanten landelijk zijn gespreid. De charme van het wonen buiten de randstad wint het blijkbaar van de ergenis van het fileleed. Tot slot is er zoiets als de 'wet van behoud van reistijd', zo liet ik me laatst door een bevriende vervoerskundige uitleggen. Naarmate de vervoersmogelijkheden beter worden, kunnen mensen het zich permitteren om verder van hun huis te gaan werken. Gek genoeg doen mensen dat ook. Zo blijft de maximale reistijd die we op de koop toenemen ongeveer 1,5 uur (enkele reis) en blijven de files ook in stand. Dus overal drie- of vierbaans weiland helpt ook al niet?
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
Het bereikbaarheidsprobleem is inderdaad een van de schijnbaar onoplosbare knelpunten. Betere infrastructuur leidt doorgaans tot langere woon/werk afstanden en intensiever gebruik, waarmee infrastructurele oplossingen voor onze congestie doorgaan maar tijdelijk zijn. Zelf reis ik regelmatig van Utrecht over de A2 naar A'dam Zuid/WTC. Over deze 40 kilometer haal ik per auto in de spits doorgaans een gemiddelde van 38 km/u (!?). Met de trein is het een groot gevecht om plekje te bemachtigen in de overvolle coupe's. De verbreding van de A2 en de spooruitbreiding naar A'dam zullen lucht geven voor pak 'm beet slechts een aantal jaren.
Wat ik mij de laatste tijd afvraag, in welke mate het bereikbaarheidsprobleem op te lossen is door streng te kijken naar de gebruikelijke managementreflexen in onze organisaties. Laten we wel zijn, controle, grip, sturing door managers gaat op veel plekken nog altijd hand in hand met een gewenste aanwezigheidsplicht tot 9 en 5. Een oud verhaal, maar oh zo lastig te veranderen. Zolang we niet in staat zijn ons degelijk te bekwamen in andere vormen van aansturing en controle, zal telewerken en mobiliteitsspreiding een geringe uitwerking blijven houden. En blijven we braaf aanschuiven op de wegen dan wel in de groeiende rijen van treinreizigers om onze bazen niet teleur te stellen. Wanneer we op dit vlak innovatief gaan organiseren, snijdt het mes aan twee kanten, de werkende en de reizende mens.
Groet, Koen