Liegen om bestwil is populair

"Sorry dat ik te laat ben... de brug stond open". Ook een goeie: "Ik heb me niet kunnen voorbereiden op deze vergadering, want ik heb de stukken niet gekregen. De postkamer heeft er vast weer een potje van gemaakt." Ongemerkt vertellen veel mensen een leugentje op het werk. Omdat ze hun fouten niet willen toegeven, gebukt gaan onder te grote werkdruk, of gewoon lui zijn.

Uit Brits onderzoek in opdracht van de levensverzekeraar Friends Provident blijkt dat meer dan 80% van de ondervraagden toegeeft iedere dag minstens één keer te liegen. Tweederde van de 1. 487 respondenten vertelt een leugen om bestwil op het werk. Favoriete onderwerpen zijn: de baas bellen dat je ziek bent (43%), net doen of het werk al af is (23%) en het verbergen van ernstige fouten (18%).

Wat vind u? Zijn leugentjes om bestwil schadelijk?

CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement 

Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro

Léon Bastiaans
Mijns inziens zijn leugens om bestwil de voorgaande stap om een gewoonte te maken van liegen. Het zal dan ook waarschijnlijk steeds vaker gaan gebeuren als er niets aan gedaan wordt. Als zelfs over een ernstige fout een leugentje om bestwil gebruikt wordt (best hoog ook eigenlijk 18%, kan men misschien al na gaan hoe ernstig het al gesteld is met veel bedrijven), dan kan het toch niet zomaar goedgekeurd worden? Maar waarom is het mogelijk? Laten werkgevers het na om de ogen open te houden. Wanneer een ernstige fout zich voordoet of wanneer iemand consequent niet voorbereid, te laat, ziek is; gaat er dan geen belletje rinkelen?

Het lijkt mij in ieder geval een serieus probleem wat met beide handen aangepakt dient te worden voordat het nog erger wordt.

Met vriendelijke groet,
Léon Bastiaans
Edwin Lambregts
Léon,
Wat mij vooral stoort is de houding van leidinggevenden op dit gedrag. Ook binnen de rangen van het management is er niet zelden sprake van een indekcultuur. Als managers hun medewerkers niet durven aan te spreken op leugentjes en halve waarheden, wat zegt dat ons dan hoe zij onderling met elkaar omgaan? Het ontbreekt ons aan voorbeeldgedrag, ook in de absolute top van organisaties. Zie de drama's zoals Ahold.
Groet,
Edwin
Léon Bastiaans
Dat is zeker waar. Van de andere kant bekeken is het m.i. ook van belang dat men eigen verantwoordelijkheid neemt voor de daden. Men wil toch ook individueel behandeld worden. Dat voorbeeld gedrag bij zou dragen aan de instelling van anderen ben ik volledig met je eens; maar om hiervoor te stellen dat het geoorloofd zou zijn om halve waarheden etc. als een standaard aan te nemen (waar het ondertussen volgens bovenstaande stelling wel op begint te lijken).

Wat betreft kwesties als die van Ahold zou er in dergelijke grote ondernemingen meer toezicht moeten zijn in mijn optiek in het verzaken en verduisteren van essentiële informatie.

Met vriendelijke groet,
Léon
Léon Bastiaans
Leon en Edwin,

Wordt er in het onderzoek verschil gemaakt over wie liegt. Als namelijk het management wel eens liegt en de medewerker, wie moet wie dan aanspreken.

Het is al eeuwen bekend dat volwassenen bij het volwassen worden leren liegen. Soms heel proffesioneel. Moeten wij niet allemaal goed leren liegen om er achter te komen hoe we daar mee om moeten gaan. Lijkt me heel innovatief? Wat denken jullie?

Groet Léon Bastiaans
Edwin Lambregts
Leon,
Liegen hoort er bij zeg je. Ik ben het met je eens dat liegen voor een deel in de mens ingebakken zit. Maar liegen is ook aangeleerd gedrag, en we moeten de uitwassen bestrijden. Voorbeeld: Wat heb je aan een financiele rapportage als je weet dat de betreffende manager de cijfers manipuleert? Als "playing the rules" een onderdeel wordt van de cultuur is de uiterste consequentie dat een organisatie onbestuurbaar wordt.
Edwin
Leon Bastiaans
Edwin,

Als je weet dat de betreffende managers de cijfers manipuleert spreek je hem daarop aan met de nodige conseqeunties. Het probleem is dat het belang om te liegen resultaat oplevert(als je het goed doet),en als je het goed doet weet niemand dat. Dus liegen is niet te vermijden. We kunnen wel het belang om te liegen wegnemen. Als de manager - in jou voorbeeld - maar ook in het algemeen met liegen of manipuleren geen voordeel behaald is de motivatie weg. Dus als we het willen voorkomen moeten we aan de belangen werken.
Noem jij eens een aantal belangen van liegen?

Grt Leon Bastiaans
Edwin Lambregts
Leon,
Laten we het voorbeeld van de manager die zijn cijfers manipuleert er maar bijpakken. De organisatie als geheel heeft er belang bij dat de manager goede resultaten behaald. Je kunt daarbij denken aan winst, marktaandeel, etcetera. Het is daarom verstandig de manager hiervoor verantwoordelijk te stellen en af te rekenen (al dan niet gekoppeld aan beloning, status, promotiekansen e.d.). Dit is de klassieke 'principaal-agent' verhouding vanuit de agency theorie. De agent (de manager) heeft er baat bij om in de budgetbesprekingen zijn targets zo laag mogelijk te houden, immers: ze zijn dan gemakkelijker te halen. Hij heeft er ook belang bij zijn prestaties te overdrijven, immers: dat levert hem beloning op. De 'principaal' (zijn baas) weet dit en zal proberen targets op te schroeven en de resultaten zo goed mogelijk te controleren (monitoring costs zoals interne audits). Naarmate de agent kan profiteren van een grotere informatievoorsprong op de principaal is de neiging om de werkelijkheid in zijn voordeel bij te stellen groter.
Edwin
Liegen om bestwil is populair | innovatielog.nl
[...] “Sorry dat ik te laat ben… de brug stond open”. Ook een goeie: “Ik heb me niet kunnen voorbereiden op deze vergadering, want ik heb de stukken niet gekregen. De postkamer heeft er vast weer een potje van gemaakt.” Ongemerkt vertellen veel mensen een leugentje op het werk. Omdat ze hun fouten niet willen toegeven, gebukt gaan onder te grote werkdruk, of gewoon lui zijn. (more…) [...]