Leidt privatisering van de WW tot meer aandacht voor werknemers?

De komkommertijd is bij uitstek de periode waarin je als maatschappelijke organisatie extra aandacht kunt trekken met nieuwe ideeën. Ik schrijf hier met opzet ‘nieuwe ideeën’ en niet ‘proefballonnetjes’. Het is namelijk nog niet duidelijk hoe hard de FNV Vakcentrale zich wil maken om het idee van de privatisering van de WW gerealiseerd te krijgen.

Wat is de kwestie? Op 11 juli maakte Ton Heerts van FNV bekend dat zijn club voorstander is van het privatiseren van de WW. Waarom? Volgens Heerts zijn de WW-premies voor zowel werkgevers als werknemers nu te hoog waardoor overvolle fondsen ontstaan met dood geld (klopt !). Hij wil daarom de individuele werkgever laten betalen voor de WW van zijn eigen werknemer als die werkloos wordt. De verantwoordelijkheid voor de uitvoering van WW komt te liggen bij de sociale partners, en niet meer bij de overheid.

Over de (politieke) haalbaarheid van het plan is in de publiciteit al het nodige gezegd en geschreven. Maar wat zou het WW-plan betekenen op bedrijfsniveau? Heerts hoopt dat werkgevers zorgvuldiger met hun personeel om zullen gaan omdat ze zelf voor een groot deel van de kosten opdraaien. Dat betekent dus meer opleiding (employability) en werk-naar-werk trajecten bij reorganisaties. Dit zijn lovenswaardige doelstellingen, maar zijn ze realistisch?

Het kan zijn dat het FNV-plan de broodnodige investeringen in vast personeel belemmert, zeker bij kleinere ondernemingen. Onder de huidige marktomstandigheden hebben bedrijven behoefte aan enerzijds een vaste kern van kenniswerkers met een hechte sociale structuur en anderzijds aan urenbankensystemen, detacheringconstructies en flexwerkers om in capaciteit mee te bewegen met de markt. Juist de groep vaste medewerkers zal door de plannen van Heerts kleiner worden, omdat werkgevers niet meer het risico willen lopen mensen te moeten ontslaan. Zij investeren dus liever niet in vaste capaciteit, maar zullen in toenemende mate een beroep doen op flexibele werknemers zonder binding aan het bedrijf. Dit effect ondergraaft naar mijn mening op termijn innovatie en concurrentiekracht van bedrijven.