Helpen vanuit afhankelijkheid perverteert

Helpen van andere mensen wordt gezien als iets positiefs. Maar is dat ook daadwerkelijk zo? Helpen van andere mensen leidt vaak tot een “afhankelijkheidsrelatie”. Hele beroepsgroepen verdienen hier hun brood mee. Bijv. verpleegkundigen, artsen, advocaten, coaches, leidinggevenden en politici. Deze beroepsgroepen zijn erbij gebaat dat er voldoende mensen zijn die “geholpen” willen worden.

Zo zal bijv. een advocaat het liefst de wereld zo complex mogelijk willen maken, zodat hij nodig is. Een arts is er bij gebaat om zoveel mogelijk patiënten op zijn spreekuur te krijgen. Dit geldt voor psychologen, leidinggevenden, coaches, politici, "goede doelen" etc. idem dito.

Kortom onze maatschappij is gebaseerd op het systeem van afhankelijke hulpbieders en hulpvragers. Wat we nu dagelijks om ons heen zien is dat het een persvers systeem geworden is. "Helpen" is exclusief geworden. Zonder een gedegen opleiding mag je mensen niet eens “helpen”. Na het volgen van een gedegen opleiding wil de “helper” exclusief de “hulp” vragende mens “helpen”. Een keurmerk is daarbij onmisbaar.

Mensen die leven vanuit passie en vanuit hun hart worden door dit systeem uitgesloten. Indien zij zich aanpassen aan het systeem raken ze van zichzelf vervreemd met alle gevolgen van dien.

In de huidige maatschappij is eigen verantwoordelijkheid ver zoek. Iedereen is op een onnatuurlijke manier met elkaar verstrengeld. Men heeft macht over elkaar vanuit een afhankelijkheidspositie. Dit geldt voor leverancier versus klant, man/vrouw, ouder/kind etc.

Een mens kan pas (zinvolle)waarde toevoegen aan een groter geheel vanuit een autonome positie. Dan pas is een mens in staat om een product of dienst te leveren die werkelijk iets toevoegt, zonder dat men er afhankelijk van wordt. De autonome aanbieder zal vanuit zijn kracht een product of dienst aanbieden die het beste van hemzelf laat zien. Dit zal voor zowel de producent als de afnemer een bron van vreugde zijn.

Reclame, producten die status verlenen, verzekeringen etc. zijn allerlei zaken die gebaseerd zijn op afhankelijkheid. Indien op de juiste wijze hulp wordt geboden zullen deze zaken tot het verleden horen. Het aantal ziekenhuizen, psychologen en artsen zal sterk reduceren, indien ze "helpen" zonder de noodzaak om hun patiënten afhankelijk te maken. Dit vanwege een terugkeer naar een gezonde en natuurlijke leefomgeving die mensen helen.

Indien alle mensen vanuit mededogen hulp bieden zal dat de ontvanger van die hulp een gevoel van vrijheid geven. Hulp bieden wordt dan een gift zonder voorwaarden.