Het gaat de laatste tijd niet zo goed met de auto-industrie in de VS. Wanneer de drie CEO’s van de grote drie autoproducenten met drie company jets naar Washington vliegen om met drie hoeden in de hand om staatssteun te bedelen, mogen we wel spreken van een understatement. DE CEO’s moeten wel echt wanhopig zijn, en helemaal de kluts kwijt, want als je bijstand aanvraagt bij de gemeente rij je toch ook niet voor in je BMW cabrio? Nog nooit gehoord van jetpoolen, perhaps?
We zien hier een stuk innovatietheorie in motion: creative destruction. Volgens deze theorie van Schumpeter ontstaat er een nieuwe oplossing voor een probleem, in dit geval transport. De auto-industrie in de VS was daarin de afgelopen decennia uiterst succesvol. Maar helaas volgt volgens Schumpeter daarna de teloorgang. De eens succesvolle bedrijven veranderen in dinosaurussen met te hoge kosten, te weinig innovatie en onvoldoende contact met de markt. Door fors te lobbyen en door machtige senatoren in te zetten uit de autoproducerende staten lukte het de grote drie om zich te verbinden met het verleden in plaats van met de toekomst. Zo werden plannen om strengere eisen te stellen aan het energieverbruik steeds weer vakkundig de nek omgedraaid. Maar, wees voorzichtig met wat je wenst, je wens mocht eens uitkomen. Andere bedrijven komen ondertussen met andere oplossingen (lichte en energiezuinige auto’s), beter contact met de markt en efficiëntere produktie, de dinosaurus verliest terrein en valt uiteindelijk om. Volgens Schumpeter is dit een positieve ontwikkeling. Op korte termijn doet het pijn maar voor de lange termijn levert het betere produkten en meer werkgelegenheid op. Als dit scenario zich gaat voltrekken betekent dit nogal wat. Bij de grote drie werken bijna een kwart miljoen medewerkers en bij toeleveranciers nog eens twee en een kwart miljoen, zodat we het over twee en een half miljoen banen hebben! Het gaat al zo geweldig met de economie, en dan komt daar de mokerslag van het omvallen van de auto-industrie nog eens overheen. Misschien valt het mee. Buitenlandse producenten zoals Toyota, Honda en BMW zullen de produktie deels overnemen. Een deel van de arbeiders van de grote drie kan daar aan de slag en een deel van de toeleveranciers krijgt een nieuwe opdrachtgever. Het perspectief is een auto-industrie met buitenlandse eigenaars. Ik ben heel benieuwd hoe deze casus zich gaat ontwikkelen. Spannend! Ondertussen denk ik aan de twee en een half miljoen medewerkers die een onzekere kerst tegemoet gaan.
Verbeter je persoonlijke effectiviteit, scherp je managementvaardigheden en houd je vakkennis actueel
Neem een Pro-abonnement
Upgrade nu voor €200 en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen en kennisbankpagina’s >>
Gerelateerd aan GM: recent heb ik een proefrit in een Opel gemaakt en moest ik na 30 minuten al uitstappen vanwege helse pijnen in mijn rug. Opel stoelen zijn niet gemaakt om in te zitten (sic).
Van een GM onderdeel gaat ook het gerucht rond dat wanneer een kwaliteitscontroleur meer dan twee problemen per dag constateert, dit resulteert in het ontslag van de controleur. Ik hoop dat het niet waar is, maar het past wel in het plaatje van een bedrijf dat nog in de Push economie zit en nog niet de slag heeft gemaakt naar de Pull economie (de klant bepaalt, niet de leverancier).
Heeft de kreditcrisis dan de problemen niet veroorzaakt? Wel nee, deze bedrijven kampen al veel langer met problemen. De problemen zijn nu hooguit vergroot en versneld.
Mijn eigen ervaring binnen een Amerikaans ICT bedrijf was ook al dat men vanuit de States niet open voor stond voor een andere visie.
Dat Ford en GM met hun in-house (duitse en aziatische) auto-techniek weinig op de chauvinistishe thuismarkt hebben gedaan wijst op een marketing blunder. Het zonder toekomst visie volgen van de actuele klant vraag.