Driehonderd vrachtwagens per dag

Bij DAF Trucks zijn ze er van overtuigd dat het altijd beter kan. Eerder deze week maakte het Eindhovense bedrijf bekend dat het de komende jaren opnieuw fors gaat investeren in zijn fabrieken. Waar er nu nog 180 vrachtwagens per dag van de band af rollen, moeten dat er straks 300 worden. De successtory van DAF hangt samen met technisch vernuft, een kapitaalkrachtige moeder en bovenal een consistente managementfilosofie. Hoe sociaal innovatief is DAF?

In 2006 schreef in een boekje onder de titel "Méér dan anorexiastrategie". In dat boekje beschrijf ik onder andere mijn ervaringen bij een aantal vijf-voor-twaalf bedrijven in de Nederlandse industrie. Het voorbeeld DAF behoort zeker niet tot deze categorie. DAF is nu juist een goed voorbeeld van een bedrijf dat het ondanks een moeilijke markt in slaagt succesvol te zijn en zijn marktaandeel gestaag uit te breiden. Het is het verhaal van een wonderbaarlijke wederopstanding sinds 1993, het jaar dat het bedrijf failliet ging als gevolg van een mislukt avontuur in Groot-Brittannië. In "Méér dan anorexiastrategie" is het bedrijf dan ook opgenomen als voorbeeld van hoe het óók kan! 

Sinds de overname door het Amerikaanse Paccar zit de vrachtwagenfabrikant in een opgaande lijn. DAF investeerde in de afgelopen jaren fors in nieuwe productietechnologie voor motoren, assen en cabines. Ook op sociaal terrein wist DAF opmerkelijke resultaten te boeken. Voorbeelden daarvan zijn de verbetering van arbeidsomstandigheden en ziekteverzuimpreventie. Dat is allemaal erg mooi. Maar misschien de belangrijkste les die president-directeur Aad Goudriaan en zijn team uitdragen is dat gezonde zelfkritiek en een constante zoektocht naar hogere productiviteit essentieel is voor een gezonde toekomt in de maakindustrie.

President-directeur Aad Goudriaan van DAF in 2005: "Achter onze resultaten gaan geweldige efficiencyslagen schuil. Dat betekent scherp aan de wind zeilen om iedere gelegenheid aan te grijpen zaken nóg beter, nóg efficiënter en nóg goedkoper te doen. Daarom zoeken wij continu naar verbeteringen en hebben wij de oren gesloten voor behoudende argumenten als ‘zo doen wij dat nu eenmaal' of ‘dat kost nu eenmaal zoveel geld'. Het gaat erom mensen, machines en informatie slimmer te organiseren. Onze medewerkers moeten voor honderd procent kunnen presteren en bij pieken kan die inzet tien procent hoger liggen. De tijd is voorbij dat we ons kunnen veroorloven aan materiaal te moeten zoeken, of onnodige afstanden af te leggen in de fabriek.".

Bij DAF is het hard werken. Kun je die constante prestatiedruk wel sociaal noemen? Bekijk het ook eens van deze kant: in een tijd dat Nederland deïndustrialiseert, biedt DAF straks werk aan 10.000 mensen, tegen 8.000 nu. Nu nog een tekort aan technisch personeel overwinnen...